In de val

Nietsvermoedend liep ik station Leiden Centraal uit. Dat doe ik wel vaker. Vier keer per week om precies te zijn. Tot zover niets aan het handje. Ik zag hem niet. Tegenwoordig kun je ze ook niet meer herkennen, want ze dragen geen felgekleurde jasjes meer met het logo erop. Ik liep recht in de val.
‘Mag ik je wat vragen?’
Shit, ik had sneller moeten lopen.
‘Nee..’ zei ik en ik wilde al doorlopen, maar –
‘Ik wil maar dertig seconden met je praten, maar dertig seconden!’
Het punt is dat ik niet bot kan zijn. Dus ik stopte.
‘Ik ga je niet versieren ofzo.’
Nee, dat moest er nog eens bijkomen.
‘Je wilt zeker geld?’ zei ik.
Misschien kan ik toch wel bot zijn.
‘Nee, ik heb gewoon een vraagje.’
Ja ja.
‘Ben je een dieren- of een kinderliefhebber?’
‘Allebei niet.’
Hij keek me geschokt aan, maar herstelde zich vlug.
‘Maar geen dierenhater toch?’
‘Nee, zo ver gaat het nou ook weer niet.’
‘Wist je dat make-up op dieren wordt getest?’
‘Ja, ik vind het wel erg, maar het is niet alsof ik die producten daardoor niet koop.’
‘Oké, maar wist je dat daar jaarlijks een half miljoen dieren voor worden gebruikt?’
Hij ging nog even door met zijn blabla-verhaal. Blijkbaar kon hij mijn gedachten lezen.
‘Ik ben een vrijwilliger hoor, ik werk normaal bij de ABN Amro als hypotheek adviseur.’
Ik gok dat hij er ongeveer tien euro per uur voor krijgt en nog vijf euro extra voor elke persoon die hij strikt.
‘Ik neem aan dat je een student bent?’
‘Ja.’
‘Als je nou elke dag twintig cent geeft, dan –‘
Ik liet hem niet uitpraten, op een gegeven moment bereikt je geduld een bepaalde grens.
‘Nee, sorry.’
Voordat ik me kon omdraaien, had hij alweer het volgende slachtoffer te pakken.
‘Mag ik je wat vragen?’
Volgende keer neem ik een sluiproute.

19 Comments to “In de val”

  1. oooooh echt te hatelijk! Ik dender wel altijd gewoon hard door hahaha en anders zeg ik dat ik al lid ben…heb er ook zo’n hekel aan!

  2. Tja, het zijn echte lastpakken die enquêteurs. En ook ik kan moeilijk nee zeggen, dus ik ken je probleem. Soms lukt het me wel om van ze af te komen: gewoon op de ramkoers naar de benen mikken. Een rolstoel heeft soms zo zijn voordelen…

  3. Leuk stukje. Ik ben een keer ‘gestrikt’ toen ik nietsvermoedend CS Amsterdam uitliep. Ze lieten me gaan omdat ik nog geen 18 was. Wist niet wat het betekende, maar nu wel. Let op, als je je ‘dat doe ik vaker’ steeds gebruikt zullen je ‘vaste’ bloglezers dat misschien storend vinden. En haha, felgekleurde jasjes? :-P

  4. Ik heb misschien een subtiele oplossing. Doe je MP3-Speler in en zet deze op vol volume. Gewoon zeggen dat je ze niet hoort. Ze geven het al snel op, geloof me! :D

  5. Haha! Ik zeg altijd dat ik of inderdaad zoals jij niet van dieren houdt, zijn ze té verbaast (maar zo te horen moesten ze nog op gang komen…) En anders zeg ik dat ik of m’n trein moet halen of naar college moet… Werkt wel!

  6. Oh herkenbaar, ik kan ook nooit nee zeggen, met als gevolg dat ik nu Stichting Aap sponsor dmv mijn Airmiles.
    Maar dat kost me verder niks dus ik zal niet klagen,haha.

  7. Gelukkig vragen ze nooit wat aan mij als ik de stad loop, maar daar vallen ze wel op omdat ze daar midden op de straat staan :D

  8. Hahaha,

    Zo herkenbaar! Weet je nog die ene keer? Dat we hem gingen ontlopen, haha. :p

  9. Inderdaad heel irritant. Bij ons staan ze altijd op een vast punt in de stad. Op dat punt ben ik dus niet zo vaak te vinden…

  10. @Monica: Ja haha en hij bleef maar doorgaan!

  11. Heel herkenbaar, ik heb zelf ook een ongelooflijke hekel aan colportage, want dat is het. Ongevraagd mensen lastig vallen met je verkoop praatje. Aan de deur komen ze nu niet meer, niet sinds ik een grote “NEE verkopers zijn hier niet welkom “stikker op de deur heb geplakt.Het is een aanrader die stikker (via Vara’s Kassa site)

  12. Die mensen zijn zo irritant. Ze blijven maar doorzeuren terwijl ze prima weten dat je het niets interesseert!

  13. Oehhh irritant he! Heb er ook zo’n hekel aan (tenzij het een lekkertje is trouwens, dan wil ik best even ’30 seconden’ met hem praten hahaha.)

    ik ben ook een keer aangesproken door z’n enqueteur (of hoe heet dat) die voor het WNF reclame maakte, vroeg hij of ik wel eens uit ging enzo, en hoeveel ik dan drink. Ehhh, wat heeft dat met het WNF te maken?

  14. ik zeg altijd iets in het Engels terug, daar schrikken ze beetje van en laten me met rust :D

  15. Die mensen zijn altijd zo vervelend!
    Ik loop altijd snel door haha!

  16. Echt hatelijk die “mensen”
    vandaag was ik in de stad en wel tot 4x keer aangesproken..
    en het woord nee dankje kennen ze niet.
    Maar stug doorlopen kan ik wel ;)

    Liefs

  17. Ik kom dit soort ellendige gevallen ook wel eens tegen, vaak zie je ze in het dorp al. Als mijn oog daar op valt loop ik er altijd met een grote boog om heen, of ik kijk heel ijzig vooruit, loop extra hard door en hoop dat ze me niet te pakken nemen (aka, aanspreken enz).
    Echt, bloed irritant! Als ik een goed doel wil steunen zoek ik het wel op via internet.
    Het enige dat ik leuk vind is als ze gratis dingen uitdelen ergens. Dan geven ze namelijk en houden ze geen kletspraatje. En ja sorry. Ik blijf een hollander die dol is op gratis.

  18. Wat me hierbij ook wel eens opvalt dat je dus niet wordt gevraagd. Dan denk ik behoor vandaag vast niet tot de doelgroep….

  19. Tegenwoordeig proberen ze je op de raarste en gekste plekken je dingen te verkopen of je dingen aan te smeren echt niet leuk meer

Leave a Reply to Laura denkt