Laura de reiziger: Vijf ergernissen aan het openbaar vervoer

DSC00698

Ik ben een reiziger. Helaas niet iemand die de prachtigste plaatsen van de hele wereld bekijkt. Nee, ik reis vier dagen in de week van en naar Leiden. Bus, metro, trein. Inmiddels heb ik dus voldoende ervaring met het openbaar vervoer en dat heeft tot een aantal inzichten geleid. Ik zal jullie vandaag mijn lijstje van vijf ergernissen aan het openbaar vervoer geven (willekeurige volgorde).

1. Mensen die  niet voor je opstaan.
Dit gebeurt vaak in de bus of in de metro. Stel je eens voor, je zit in de metro vanaf Rotterdam Centraal en je moet eruit bij Zuidplein. Jij zit aan de kant van het raam en naast je zit nog een persoon.
‘Zuidplein.’ hoor je door de intercom.
Je pakt je ov-chipkaart. Je staat op. Dit is allemaal volstrekt logisch, hiermee geef je het signaal: ik moet er bij deze halte uit. Misschien begrijpen ze het niet of willen ze het niet begrijpen. De persoon naast je doet zijn/haar benen naar de zijkant, als een soort schijnbeweging, want het is echt niet alsof je er dan makkelijk langs kan. Met veel moeite en in ademnood wring je je tussen die persoon (waardoor je dus ook iemand aanraakt die je niet wil aanraken) en de stoeltjes ervoor. Soms struikel je alsnog over voeten of dat soort dingen.
Lieve mensen, ik vraag jullie alsjeblieft: hoeveel moeite is het nou om op te staan voor iemand? Je kan daarna gewoon weer zitten, je kan zelfs bij het raam zitten, harstikke leuk! Zelf vind je het toch ook fijn als iemand voor je opstaat, zodat je er gewoon normaal uit kan? En ik ben echt de slechtste niet hoor, ik zal gewoon netjes ‘Bedankt’ zeggen als je voor me opstaat. Dus alsjeblieft. Heb wat over voor je medemens.

2. Telefoongesprekken.
‘Hey Piet! Ja, nee, ik zit in de trein. Waar ben jij?’
Zo gaan die telefoongesprekken meestal. Daarna gaat het over in roddelen of het gaat over kinderen, noem maar op. Soms zijn ze kort, die telefoongesprekken. Meestal niet. Heel de treincoupé mag weten dat die klootzak nog steeds niets van zich heeft laten weten of dat Marietje zwanger is. Hier blijft het niet bij. Want degene die naast je zit, wordt ook gebeld. En de persoon achter je ook. Soms hoor ik vijf telefoongesprekken door elkaar heen.

3. Wachten in de kou.
Als je vaak met het openbaar vervoer reist, dan bestaat een groot gedeelte daarvan uit wachten. Mensen zijn van nature meestal niet zo geduldig. Dus ben ik op het treinperron of bij de halte vaak omringd door chagrijnige gezichten. Vooral in de winter kan er geen glimlachje vanaf. Wachten is niet leuk, maar door die ijzige sfeer wordt het alleen maar vervelender. En als het wachten afgelopen is: dan begint het dringen naar binnen (ellebogen zijn niet gemaakt om mee te duwen, mensen).

4. Buschauffeurs.
Ik heb niets tegen buschauffeurs in het algemeen, maar wel tegen twee soorten buschauffeurs, die soms ook vereenzelvigd zijn in één persoon.
Je stapt de bus in. Je houdt je ov-chipkaart voor dat gele/witte ding en dan kijk je naar de persoon achter het stuur.
‘Hoi.’ of ‘Goedemorgen!’ zeg je dan, al gelang naar het humeur dat je die dag hebt.
Geen reactie.
Dit, lieve buschauffeur, is onbeleefd. Ik weet dat je niet altijd vrolijk kunt zijn en dat je er misschien gek van wordt dat je de hele tijd dezelfde route rijdt, maar daar kan ik niets aan doen. Dus zeg alsjeblieft iets terug (grom desnoods). Dat vind ik fijn (het grommen ietsje minder).
Nummer twee. Eindhaltes. Voorbeeld: Zuidplein of Leiden Centraal. Je wéét dat iedereen eruit stapt en dat het dus druk is bij de deur. Maar, toevallig, heeft een bus twee deuren. In het midden en aan de voorkant, waar de buschauffeur zit. Dus kan de ene helft aan de voorkant eruit gaan en de andere helft bij de middendeur. Het enige wat de buschauffeur hoeft te doen, is op een knopje te drukken. Soms is dat al teveel moeite. Dit gesprek tussen een reizigster en de buschauffeur ving ik op, toen de buschauffeur weigerde de voorste deur open te doen.
‘Ga je de deur niet opendoen?’
‘Nee.’
‘Ouwe chagrijn.’
‘Kijk naar je eigen kop.’
‘Houd je bek joh!’
Nu zou ik zelf niet zo reageren, maar het zou natuurlijk wel lief zijn van de buschauffeur om gewoon de voorste deur open te doen.

5. Mensen tegenkomen die je niet wil zien.
Ik kom uit een dorp. ‘Leuk voor je.’ Ja, echt fantastisch. Als ik dus met de bus van of naar Zuidplein ga, kom ik altijd wel bekenden tegen. ‘Leuk toch?’ Nee. Want je komt altijd die mensen tegen die je niet wil zien. Je kent het zelf vast ook wel. Oude klasgenoten, die vervelende buurman of het ergst: je ex. En wat moet je dan doen? Hoi zeggen (wat een awkward situation oplevert) of negeren? Lastig, lastig.

Ik heb nog meer ergernissen, maar die bewaar ik wel voor een andere keer. Aangezien ik jullie niet met zoveel negativiteit over het openbaar vervoer wil opzadelen, zal ik binnenkort een lijstje maken van vijf dingen die wél leuk zijn aan het openbaar vervoer ;).

20 Responses to “Laura de reiziger: Vijf ergernissen aan het openbaar vervoer”

  1. OMG ik voel je frustratie over nummer 1 zooooooo erg! Hele betogen heb ik er al over gehouden tegen vriendinnen! En weet je wat het rare is, volgens mij is het echt pas iets van de laatste 3 jaar. Daarvoor heb ik het idee dat mensen wel gewoon opstonden? Ik ben dus zo iemand dat als de benen zijdelings worden gegooid mezelf er heel hard dorbeuk met tassen in het gezicht en al, heeft em al verscheidene keren ruzie opgeleverd maarja….moest je maar opstaan!

  2. Whaha, zo herkenbaar!
    Hoewel bij mij in de bus mensen wel opstaan, anders zit ik bij ze op schoot :P Willen ze ook weer niet..
    En dat gesprek van de buschauffeur.. Whaha, dat zie ik niet snel gebeuren bij mij :P Over het algemeen zijn buschauffeurs wel aardig bij mij, maar ik vind het idd raar als ze geen gedag zeggen. Kom op, zo moeilijk is dat toch niet?
    Wat ik ook irritant vind, mensen die te hard hun muziek aan hebben staan. En dan niet een klein beetje (kan gebeuren, doe ik niet zo moeilijk over), maar om het zo hard te zetten dat het lijkt alsof ik die oortjes zelf in heb.. Nee, dat hoef ik niet! En vaak is het ook nog stomme muziek..

    He, maar het is een leuke blog! Ben benieuwd naar het lijstje van leuke dingen aan OV.. Ik heb er al een: dat je makkelijk naar het Pathe in Den Haag kan om Gooische Vrouwen te kijken! :D

  3. ZO herkenbaar Laura. Grappig geschreven.
    Ik mis het kakelen in de stiltecoupe. Daar heb ik al menige tactvolle opmerking liggen.
    Die vaak uitmonden in heftige discussie.
    Blijf schrijven dan blijf ik lezen.

    PS morgen bij Snoek in Rotterdam presenteer ik mijn boek 15.30-17.30 uur.
    Je bent welkom (op weg naar huis?)

  4. Over puntje 1 ben ik het niet met je eens, aangezien het in limburg naar mijn weten, het er heel anders aan toegaat. Eigenlijk is hier iedereen wel redelijk beleefd. Het ligt mssn aan de randstad en niet het ov, denk ik. Zowieso voel ik me een buitenstaander met mijn accentje daar. Over de rest kan ik wel inkomen, leuk geschreven!

  5. @Marc: Dat ligt niet aan de randstad hoor, want ik heb het ook in de bus van mijn dorp en dat is niet in de randstad :) Maar ik denk dat het inderdaad daar wel vaker voor komt.

  6. Zo herkenbaar allemaal!
    Vooral dat van die buschauffeur die niks zegt wanneer je met een ov aan komt zetten! Pffff

  7. Om puntje 1 te vermijden ga ik ook meestal niet aan de raamkant zitten, haha. Ik kan er gewoon niet tegen als ik mij langs zo’n persoon moet wringen.

  8. Aaah, die dingen zijn echt erg. & Ik haat ze ook alle vijf.
    x

  9. Die telefoongesprekken en dat wachten in de kou zijn zo herkenbaar! In de winter ga ik wel eens met de bus naar school, omdat de bus voor mijn school stopt, alleen de schooltijden en bustijden lopen totaal niet overeen. Als mijn school bijvoorbeeld om vijf over twee eindigt moet ik tot tien over half drie wachten op de bus omdat ik de vorige bus nét gemist hebt! Maar ja je kunt niet alles hebben :)

  10. Ik ben heel erg blij met je laatste opmerking, dat er nog een lijstje met positieve dingen aan het openbaar vervoer komt. Ik vind het namelijk eigenlijk wel heel fijn :) ! En zeker de trein, super relax. Voor mijn werk zit ik wel eens hele dagen in de trein en dat is heerlijk, lekker boekje lezen, zonnetje op het raam. En buiten de spits is het super rustig, en zijn mensen ook een stuk aardiger tegen elkaar. Soms heb ik echt leuke gesprekken in de trein met medepassagiers of gekke treinconducteuren. Ik verkies over het algemeen de trein over de auto, ook omdat ik in de auto snel misselijk wordt. En als ik van utrecht naar veenendaal ga (daar wonen mijn ouders) of andersom, dan ben ik altijd hele blij met de trein want die doet er een half uur over en dat red je nooit met de auto. En hetzelfde geldt voor gouda, ik denk niet dat je in 18 minuten met de auto van utrecht naar gouda komt. (Ik weet het niet hoor want ik rijd geen auto maar dat denk ik zo)

  11. Wat ben ik blij dat ik al vier jaar een auto heb en nooit meer met het openbaar vervoer moet!

    Liefs!

  12. Heel herkenbaar, vooral nummer 3. Ik heb daar echt zo’n hekel aan, ik heb eens een keer 3 kwartier in de sneeuw moeten wachten =[

  13. (telefoon)gesprekken in het openbaar vervoer zijn juist een van de leuke dingen! Ik luister er na en als ze interesant zijn, schrijf ik ze op in mn journal. Dan heb je inspirerende dialoog voor verhalen en dergelijke.

  14. @Manon: Ik heb het artikel over de voordelen van het openbaar al geschreven en daar staat telefoongesprekken ook in. Ik vind het wel leuk om telefoongesprekken af te luisteren, maar het is wel vervelend wanneer je aan het lezen/leren bent of wanneer je er vijf door elkaar hoort.

  15. OOOH zo herkenbaar die ergernissen! Al zijn de buschauffeurs hier in Groningen over het algemeen wel vriendelijk…

  16. Haha en dan heb je het nog niet eens over het OV wat niet (op tijd) rijdt.

  17. Nu even vanuit het oogpunt van een buschauffeur. Persoonlijk vind ik het erg belangrijk dat gegoedemorgen. Want ik, als gastheer, heet de passagier welkom in de bus. Bij (bijna) elke passgier zeg ik goedemorgen, hallo, hoi of iets in die trend. Maar het zijn juist de meeste passagiers (vooral ’s ochtends) die doen alsof je een waardeloos stuk vuil bent en durven je niet eens aan te kijken. Zijn alleen maar geïnteresseerd in hun chipkaartje.

    Je hebt gelijk, een bus heeft 2 deuren. En bij een eindhalte is het inderdaad wel vlotter om de voordeur open te doen. Zeker als je nog even een bakje koffie op het station wil scoren heb je er als chauffeur baat bij snel je bus leeg te hebben. Maar er zijn ook mensen die als het ware naast de achterdeur zitten en naar voren komen lopen zodat ze 5 meter minder buiten moeten lopen. Als er dan ook mensen op de halte staan die erin willen moeten deze wachten tot de passagier die te beroerd was om gewoon achter uit te stappen (zoals het hoort). En met de winterdag voor de boeg doe ik liever alleen de achterdeur open dan ook de voordeur. Want bij elke halte een koude windvlaag in je nek is niet bevordelijk voor je gezondheid ;)

  18. Trackbacks

Leave a Reply to Laura denkt