Ik weet niet of je wel eens naar Jersey Shore hebt gekeken. Ik moet bekennen, ik wel, een enkele keer. Het is op zichzelf natuurlijk een niet zo diepgaand programma (het gaat over zogeheten Guido en Guidettes, die veel drinken en veel seks hebben), maar aan de hand van dat begrip Guido/Guidettes kun je er wel serieus over na denken. Guido’s en Guidettes (het is slang) zijn Italiaanse Amerikanen, veelal uit de lagere klassen van de maatschappij, die hun tijd voornamelijk spenderen onder de zonnebank en in clubs. Waar het mij gaat, is het aspect van Italiaans-Amerikaans zijn.
Amerika is een land van veel etnische achtergronden. Iedereen is wel half-dit of half-dat, maar nooit honderd procent Amerikaans. Toch bestaat er zoiets als de typische Amerikaanse cultuur (die overigens ook gevormd is door dat begrip van multiculturaliteit). Denk maar aan McDonald’s, de talkshows of het gegeven dat ze voor elke afstand de auto pakken. Wat ik me afvraag is hoe dat voelt om Italiaans-Amerikaans te zijn. Aan de ene kant ben je Amerikaans, want je woont in de VS en bent daar opgegroeid. Aan de andere kant ben je Italiaans en opgevoed (neem ik aan) met de normen en waarden van dat land. Maar je woont niet in Italië, je kunt waarschijnlijk geeneens Italiaans spreken, op woordjes als ‘ciao’ en ‘arrivederci’ na. Als jij naar Italië gaat, dan ben je het zwarte schaap. Je bent niet volledig Italiaans, je kent niet alle culturele uitingen van dat land. Bovendien heb je een Amerikaanse achtergrond. Is er sprake van een identiteitscrisis?
De vraag is: ben je in Amerika ook een outsider? Je bent niet volledig Amerikaans. Of wel? Want is niet juist het typische aan het Amerikaans-zijn dat je niet volledig Amerikaans bent? Bestaat er dan wel of niet zoiets als de Amerikaanse identiteit (volgens Maxima waarschijnlijk niet, want die vond dat de Nederlandse identiteit ook niet bestond), omdat iedereen een andere achtergrond heeft of maakt dat juist de Amerikaanse identiteit tot de Amerikaanse identiteit?
Ik ben het met Maxima eens. Er bestaat niet zoiets als dé Nederlandse identiteit, dus dé Amerikaanse identiteit bestaat ook niet. In Amerika is de diversiteit aan culturele achtergronden daarbij zo groot, groter dan in Nederland, waardoor er van die identiteit geen sprake kan zijn. Natuurlijk, er zijn een aantal kenmerken die je kan geven aan de Amerikaanse identiteit, maar dat hoeft niet voor elke Amerikaan te gelden.
Hoe denk jij erover en hoe zou jij jouw (Nederlandse) culturele identiteit definiëren?
Agh de culturele identiteit van Nederland hangt vooral aan de vooroordelen en standaard dingen: Sinterklaas, kringetje bij de verjaardag, niet onverwacht op de stoep staan etc etc. En toch voel ik me “Nederlander” al kan ik niet precies uitleggen wat dat dan is. Nog meer voel ik me trouwens Rotterdammer, het is denk ik makkelijker je met een stad te identificeren dan met een land!
Voel me meer limburger als Nederlander, maar dat komt omdat ik het dialect ook meer spreek als normaal Nederlands. Opvoeding is dat, net als deze mensen.
De Nederlandse identiteit bestaat bijna niet meer, net zo min als bijvoorbeeld de Amsterdamse. Als je op tv een “Amsterdammer”ziet dan is het 9 van de 10 keer iemand van buiten Amsterdam, met een kakkerig accent en die neerkijkt op de echte Amsterdammers.Want die praten asociaal en hebben niet eens een Hummer. Dit komt in iedere grote stad voor dus de Nederlandse identiteit kom je alleen nog tegen op het platte land waar die kakkers hun neus voor ophalen, want het stinkt daar en volgens de afgestudeerde kakker zijn de mensen daar dom. Hiermee wil ik aangeven dat het niet altijd de vermenging van rassen is welke zorgt voor verminderde identiteit, maar steeds vaker door de arrogantie van de zich zelf benoemde elite.
ik heb volgens mij ook een identiteitscrisis: in Nederland ben ik de allochtoon en in Bosnië ben ik een Westerling.
Polkadot heeft gelijk ik voel me eerder met een stad verbonden dan met een land
Ik denk dat “de nederlander” meer bestaat als “de amerikaan” Amerika is een land waar het uitschot uit andere landen altijd heen is gegaan dus het is daar altijd al een mengeling geweest van culturen.
Hmmm, lastig. Ik voel me eigenlijk nergens echt verbonden, maar als ik in het buitenland ben, dan voel ik me wel een echte Nederlander. Ik denk dat je de Nederlandse cultuur kunt omschrijven met kleine dingen waar we om bekend staan. Klompen, kaas, tulpen, Sinterklaas :p
Ik geloof niet echt dat Nederland een cultuur heeft. Het zijn allerlei culturen bij elkaar die de Nederlandse cultuur maken, tenminste dat denk ik. Ik voel me zelf ook niet echt verbonden met een land of stad. Meer met plekken die iets voor mij betekenen. Of klinkt dat nou heel raar?
@Isabelle: Nee, klinkt absoluut niet raar :)