Laura de reiziger: Vijf ergernissen aan het openbaar vervoer, part two

Zoals lang geleden beloofd, zijn hier nóg vijf nadelen aan het openbaar vervoer. Maar wees gerust, het is niet één en al negativiteit hier, want binnenkort komen er nog vijf extra leuke dingen van het openbaar vervoer eraan (hier zijn er alvast vijf). Maar nu dus eerst de nadelen.

1. Rennen, omdat je (te) laat bent.
Je kent het wel. De trein gaat vijf over. Het is nu vier over. Je rent de longen uit je lijf, terwijl mensen je lachend nakijken. Je tas bonkt irritant tegen je benen aan en je begint steeds meer te hijgen. Buiten adem kom je aan op het perron (of de bushalte). De trein vertrekt voor je neus. Net te laat. En juist nu je die belangrijke afspraak had. ‘Hmm.’ denk je, terwijl je nog na staat te hijgen. ‘Misschien moet ik toch maar vaker naar de sportschool gaan.

2. Etende mensen.
Ze kauwen op de meest onsmakelijke manier en die rare geluiden hadden er ook niet bij gehoeven. Meestal gaan ze recht tegenover je hun maaltijd verorberen, alsof ze kunnen ruiken dat jij een knorrende maag van de honger (nee Laura, trek, kindertjes in Afrika hebben honger) hebt.

3. Geurtjes.
Teveel parfum en dan ook nog net die vieze. Of ook erg: vieze mannen met een zweetlucht van hier tot aan de rest de trein. Die natuurlijk nét naast jou gaan zitten. En mensen, alsjeblieft, doe geen deo op als terwijl in de trein of bus zit. Dat kun je namelijk na tachtig uur nog steeds ruiken. En als ik hoofdpijn wil, dan vraag ik wel of je met een hamer op mijn voorhoofd slaat.

4. Keiharde muziek.
R&B. Hardcore. Metal. Niet mijn soort muziek. Wel van heel veel mensen. Hoe ik dat weet? Dat kan ik horen. Weet je, je hoeft de volume van je mp3speler echt niet op zijn hoogst te zetten hoor, als hij een tikkeltje zachter staat, kun je de muziek ook wel horen. En hoe gek je ook bent op die rapper, dat hoef je niet aan mij te laten weten. Ik bepaal zelf wel wat ik luister.

5. Zwervers.
‘Ik ben dakloos en heb een paar euro nodig om vannacht te kunnen slapen.’
Yeah right, denk ik soms. Vervolgens gaan ze de hele coupé langs en voel je je enorm rot, terwijl je het raam uit staart. Ik heb overigens nog niet één keer meegemaakt dat iemand geld gaf.
(maar omdat ik me altijd zo schuldig voel, heb ik besloten om voortaan geen geld te geven, maar wel eten of drinken als ik dat bij me heb. Dan weet je in ieder geval zeker dat je geld niet uitgegeven wordt aan drugs of iets dergelijks.)

Nou, lieve kijkbuiskindertjes, dat waren weer de vijf nadelen. In de volgende aflevering dus vijf voordelen.

Veel reisplezier!

32 Responses to “Laura de reiziger: Vijf ergernissen aan het openbaar vervoer, part two”

  1. Ik vind muziek niet zo erg als ik dat hoor uit muziek oortjes (meestal omdat ik mijn muziek ook -te hard- aan heb.
    Telefoongesprekken! Daar heb ik pas een hekel aan.
    Sowieso ieder gesprek.

  2. Ik ben benieuwd naar de voordelen!, en moet eerlijk zeggen dat ik van punt 2-5 nog nooit echt (heel veel) last heb gehad, dus ik denk dat ik een gelukkige reiziger ben :).

  3. Ik punt 5 nog nooit echt meegemaakt, maar zo vaak reis ik niet met de trein :)

  4. Heel herkenbaar deze 5. Ik erger me het meest aan stinkende mannen. Bleh!

  5. Als die zwervermeneer blij wordt van drugs moet je hem dat pleziertje toch niet afnemen?

    • Ja, maar ik wil niet bijdragen aan de vernieling van zijn lichaam of aan zoiets mijn geld uitgeven. Dat hij drugs neemt, moet hij zelf weten.

  6. Punt 5 maakte ik mee in Londen, maar die man was helemaal verminkt en verbrand in zijn gezicht, had geen werk, etc. Dus ik had hem 2 pond gegeven, ik kon wel huilen, zo zielig zag die man eruit. En later nog een Ajaxfan {in Londen!} die had geen benen en die had dus ook geen werk. Hij had een broodmager hondje bij hem, dus die heb ik ook 5 pond gegeven! :-( Maar in de Nederlandse trein? Nog nooit gezien!

  7. Van die eerste heb ik nooit last, want treinen wachten op de één of andere manier altijd op mij :D

  8. In Mexico zijn er in het openbaar vervoer mensen die instappen met een zak vol glasscherven en die dan in de metro of trein zichzelf kapot gaan snijden en in de glas gaan rollen en dan hevig bloedend om geld vragen. Ik stond perplex toen het gebeurde. Hoe luguber!

    Overigens kun je twee van jouw punten ook combineren: etende mensen in de trein die stinkend voedsel eten. Want alles gaat tijdens een treinrit stinken.

  9. Ik was zo eens in de metro, en dan stond er zo’n man met een hele t-shirt vol gaten, en dan stond hij daar dan de hele tijd met zijn arm omhoog. Brrr, dat stonk echt wel!
    x

  10. Zo herkenbaar weer alle 5!

  11. Ik heb van de meesten niet echt last, maar van die muziek, dat is echt irritant inderdaad!

    Ben benieuwd naar de voordelen!

  12. rennen en de laatste trein missen, vervolgens een slaapplek proberen te regelen in een stad waar je niemand kent, een telefoon die vastloopt en een pinpas die waar niks opstaat :’)

  13. en met die muziek: heel veel mensen hebben dat niet door, als je het gewoon netjes vraagt doen ze het zachter :D

  14. Ontzettend herkenbaar!

  15. Ach ja, muziek. Daar kan ik nog wel een paar mooie anekdotes over ophoesten. Ik zal twee voorbeelden geven.
    1) Traject Breda-Leiden. Een viertal jongeren samen in een vierzits. Een van hen heeft de mobiele telefoon aanstaan als ‘achtergrondmuziek’ – oftewel, zodat iedereen het kan horen. Ik ook, door de oordopjes van mijn eigen mp3speler heen. Na een kort gesprek over het volume wordt een compromis in de vorm van “jullie zetten ‘m zachter, ik zet mijn speler harder” geaccepteerd. Als de conducteur kaartjes komt controleren, sommeert hij dat de telefoon uit moet. Dat was geen probleem. Later spreek ik de conducteur aan, over het verschil in effect tussen hem en mij. ‘Ach meneer’, zei hij, ‘ik zou ‘m graag uit het raam gooien. Maar dat mag niet van de baas.’ Met een knipoog loopt hij verder.
    2) Traject Leiden – Den Haag HS. Ik zit alleen in een coupe van plusminus 40 man. Ik heb muziek aan staan – via mijn mp3speler en oordopjes. Een jongeman met een accordeon loopt de coupe binnen en begint een moppie te spelen. Uit beleefdheid doe ik één oortje uit. Na een kleine minuut houd hij een bekertje voor met vrij weinig muntgeld. Ik leg uit dat ik niet wil betalen, omdat ik niet heb gevraagd om dit entertainment. Niet-begrijpend word ik aangekeken en hij schud iets dwingender met de beker. In het Engels heeft mijn uitleg meer succes. Na een boze blik en enkele in het wilde weg geroepen krachttermen (naar ik meen) in een waarschijnlijk Oost-Europese taal vervolgt hij zijn weg.
    Ik ben benieuwd naar de voordelen van het OV!

  16. Haha zo herkenbaar! Vooral eten. Ik vind etende mensen echt een ergernis, maar veel mensen lijken het niet met me eens te zijn. Maar niet alleen smakkende mensen ofzo, maar ook de geur van eten vind ik vreselijk. Friet als je honger hebt bijvoorbeeld. Of de scherpe geur van een sinaasappel of mandarijn die dan de hele coupé vult. En banaan heeft ook zo’n weeë geur, bah.
    Verder heb ik niets tegen fruit of eten, hoor :P

  17. Te harde muziek is inderdaad heel erg irritant! Dat al die mensen nog niet doof zijn verbaasd me nog steeds. Je hoort de hele tijd dat eenzijdige gedreun van de bas, het drumstel of wat dan ook. zwaar irritant!

    Bij mij komt het ook nog vaak voor dat ik de longen uit mijn lijf ren, en vervolgens de bus vijf minuten te laat komt, en al die mensen bij de bushalte je aankijken van ‘wat een sukkel’ :$

  18. Ik vind dakloze mensen altijd heel sneu, maar ik geef bijna nooit geld. Wat ik wel eens heb gehad is een jongen die met een groep vrienden lol zat te maken in de stilte coupe, daarna ging hij bellen, het eerste wat hij zei: ‘wat zei je? Ik kan je niet verstaan!’ :)

  19. Haha ik blij dat ik altijd met de fiets ga :)

  20. En dan de bus
    Ben je net op tijd…
    Rijdt de chauffeur
    Toch weg van de halte
    En passeert je notebene
    Terwijl je uithijgt
    Van de sprint
    Waarom kon hij
    Niet stoppen
    Om mij voor het station
    Toch in te laten stappen

    Commentaar connexion:
    “We stoppen alleen bij de halte
    En daar stond u niet”

  21. Ik kon op de terugweg van Pinkpop lekker meegenieten van een compleet metal-concert en de geur van een dikbelegd broodje kruidenkaas. LEUK! (Nou moet ik toegeven dat al die Pinkpop-mensen met hun bagage vast ook geen pretje waren, maar goed)

  22. Ik fiets op m’n dooie gemak van school naar het station: mijn trein red ik immers toch niet meer. Terwijl ik mijn fiets in het rek zet, zie ik dat mijn trein er nog staat. Sprinten! Huphuphup de trappen op, uithijgend snelwandel in over de ‘brug’ (Ja! Mijn perron! De trein staat er nog!) en ren de trap af naar mijn perron. Halverwege gaat een fluitje. Ik ren de trap af met 3 treden tegelijk en druk als een bezetene op de ‘deur openen’-knop. Niks. Volgende deur: niks. De trein komt langzaam in beweging.. en rijdt weg.

    Daarom wil ik dus op kamers.

  23. Whuah, ik heb 5 maanden lang 4 dagen in de week met de trein op en neer gereisd van mijn woonplaats naar mijn stage, en ben ZO blij dat ik nu vakantie heb en het OV-leed even niet meer mee hoef te maken! Bah, de hoeveelheid vieze mensen in de trein is ongelofelijk..

  24. Lief kijkbuiskindje,
    Niet zo negatief over ons geweldige openbaar vervoer, dat ons van a en naar b en c en d brengt! Toch begrijp ik je frustraties over stinkende mensen, jakkie bakkie en irritante muziek (laatst waren er drie van die verwaande meiden die kei hard hun muziek aan hadden, belachelijk!!!).
    Het meest irritant zijn nog wel zwervers die muziek maken, hoe erg is dat!!
    Liefs van een ander lief kijkbuiskindje
    (en ik verwacht een blog over je prachtige jurkje!!)

  25. haha herkenbaar… waar ik me ook gruwelijk aan kan irriteren zijn kleine kinderen die de hele trein bij elkaar schreeuwen.

  26. Haha, herkenbaar. Vooral die eerste!

  27. ohh herkenbaar!
    En vooral die laatste is zoo irritant! Vooral als ze nog een gitaartje bij zich hebben.
    Of dat ze je ECHT niet geloven als je zegt dat je geen contant geld hebt, en blijven zeuren :S

  28. Trackbacks

Leave a Reply to Zora