De ciao-zeggers

Ik heb een broertje, dat is algemeen bekend. Met mijn broertje voer ik diepgaande gesprekken heb ik vaak van dit soort gesprekjes:

‘Colin!’
Stilte (hij zit op zolder, vandaar).
‘Colin!’
Immense stilte.
‘COLIN!’
‘Ja?’
‘Ik ga.’
‘Oké, ciao.’
‘Ciao.’

Waar het hier om gaat, is niet de (immense) stilte of het feit dat mijn broertje Colin heet met ÉÉN L dus en niet twee (zoals heel veel mensen denken). Het gaat om het ciao zeggen.

Wij, mijn kleine broeder en ik, zeggen bijna nooit doei. Doei, dat is voor losers en dat zijn wij overduidelijk niet. Misschien hebben we ergens verborgen Italiaans bloed (is mijn vader wel echt mijn vader?). We houden ook van ijs en pasta, dus het zou best kunnen. Of misschien is het codetaal voor yeszeiswegnukanikmijnmuziekhardzetten. Het kan natuurlijk ook ohshitzeiswegikgahaarzosuperergmissen betekenen, maar die kans, lieve mensen, is héél erg klein.

Mijn broerTJE en ik, wij zijn echte ciao-zeggers. En het zal altijd een mysterie blijven welke van de drie bovenstaande opties de diepere betekenis hierachter is.

Ciao!

42 gedachtes over “De ciao-zeggers”

  1. Ik ben ook een fervente ciao-zegger. Zei het gisteren zelfs tegen een Koreaanse professor, die me vervolgens een beetje beduusd aankeek.

    @ Roy: doe maar niet! :D

  2. :) ik heb het echt met een glimlach op mn gezicht zitten lezen. Ik hou van: eerst duizend feiten noemen die er niet toe doen en dan to the point komen ^^

    *en tja..ik ben wel een verfent doei zegger, als echte hagenees ;)*

  3. Haha de gesprekken met mijn broer gaan bijna hetzelfde :P Bij ons duurt het alleen wat langer, dan roep ik hem ongeveer zes keer voordat hij reageert met: “Hè?” En dan zeg ik dat ik ga en dan zegt hij: “Hè?” En dan herhaal ik het en dan zeggen we doei tegen elkaar (zijn we nu losers?).

    Ik ga denk ik proberen om Ciao te introduceren. Goede tip!

  4. Als echte brabo zeg ik meestal houdoe. Mijn broertje roep ik trouwens altijd, dan krijg ik geen reactie, dan roep ik nog eens en dan komt er een “jahaaa” omdat hij me wel hoorde. Like… reageer dan.

  5. Hahahahahaha!! super grappig stukje!

    Ik ben er eentje die van alle walletjes snoept :P

    Ciao, Adieu, Adios Amigo, Doeg, Doei, Bye, See ya, Laters, Au revoir, “see you later alligator in a while crocodile” , Dag, etc

    Alleen zal ik nooit auf wiedersehen of tschuss zeggen, dat gaat me te ver :P

  6. Wat leuk, ik ben ook een “ciao-zegger”! Maar wel bij bepaalde mensen. Ik zeg ook vaak “chica”, al is dat natuurlijk Spaans. Ik spreek geen woord Italiaans, maar kan mij wel enigszins verstaanbaar maken in het huis-tuin-en-keuken-Spaans (:

    Leuke blogpost, maar ik ben niet anders van je gewend ;)

  7. Ik, als Belg, zeg geregeld ‘doei’. Maar nu ik dit gelezen heb, gaat daar verandering in komen. Het zal een kwestie van gewoonte zijn, die ik moet doorbreken. Allez, nog een goed weekend, doei. Eh, ciao.

  8. Haha leuk!

    Ik moet eerlijk bekennen dat ik me soms kan ergeren aan mensen die ‘ciao’ zeggen. Bij sommigen komt het echt zo over: “ik ben zo ontzettend stoer en werelds, dus ik zeg ciao.” Niet bij iedereen, hoor ;)

    Doei vind ik ook niet leuk, ‘doeidoei’ vind ik al beter. Maar nu ik dit heb getypt, realiseer ik me hoe dom het eigenlijk klinkt. Toch maar iets anders verzinnen. Overgaan op het Limburgse “hou-je” of het Brabantse “houdoe” zou voor mij nog wel een optie zijn. Je hoort het hier allemaal :P

  9. Ik zeg vaak tot later, of tot morgen, hangt er net van af wannee rik de persoon weer spreek, en soms zeg ik wel gewoon doei en tegen mijn ouders zeg ik vaak hoi als ik ga, want dat zijn we gewend in friesland.

  10. arievergetsie. ooievaar. Het maakt niet uit wat je zegt.Als het maar gemeend is en niet een daad om popie jopie te doen. In de streek war ik geboren ben zieden we DOEG en dat vind ik nog steeds het beste.
    Waar ik nu woon praat men plat. Ik moet nog steeds wennen.
    Toen ik nog werkte op kantoor zweeg men tegen mij en mijn collega;s van de schoonmaak. Ik begon een ieder prettig weekend te wensen en zo. Men was verbaasd dat een schoonmaker spreken kon en zocht verontschuldigend naar een antwoord. Na een half jaar of zo reageerde iedereen spontaan op elkaar en kon er tenminste een groet van af. Hield men de deur ook voor ons open.

    Wanneer doet mijn weblog het nu!!

  11. Oei, ik schaam me… Ik ben niet zo’n ciao-zegger (alhoewel, tegenover leeftijdsgenoten wel, maar de rest: no-no), die periode had ik een tijdje geleden al. Nu heb ik de ikwilvolwassenoverkomenduszegikdagofdoei-periode, ook leuk ^^

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.