Zomaar een vrijdag

Bron

Vandaag, op een maandag,  ga ik geen typische vrijdag uit het leven van Laura beschrijven, simpelweg omdat dat niet zo boeiend is. Nee, dit gaat over een niet zo typische vrijdag uit het leven van Laura.

Allereerst stond ik vroeg op. Nu moet je weten dat voor een student negen uur al vroeg is, kun je je voorstellen hoe vroeg dit was. Waarom ik dat deed? Ik had een sollicitatiegesprek voor een niet nader te noemen bedrijf, in de horeca.  Het gesprek ging goed. Er kwamen vragen langs als: als je vrienden vijf karaktereigenschappen moesten geven over jou, wat zou het dan zijn? (probeer dan maar even iets te bedenken, bovendien moet je minstens één negatief iets doen, maar natuurlijk weer niet al te negatief) Met wat voor soort mensen kun je niet zo goed omgaan? (mensen zoals Geert Wilders) (nee, dat heb ik niet gezegd)
Ik gaf intelligente antwoorden, al zeg ik het zelf. Ik kwam op haar over als ‘communicatief vaardig’. Merci. Er is altijd een maar: ze twijfelde. Waarom? Ze wist niet of ik wel een bubbly personality had.

Ik heb dit aan meerdere mensen verteld en ze wisten allemaal niet wat een bubbly personality was. Nu weet ik dat wel, slim als ik ben, namelijk zoiets als: sprankelend, extravert, outgoing. Maar goed, ik wil het graag alsnog verbieden dat mensen deze twee woorden OOIT in hun mond nemen. En dat zeg ik niet, omdat ik zelf blijkbaar geen bubbly personality heb.

Ik geloof niet dat ik word aangenomen.

Maar dat maakt niet uit, want ik heb mijn droomberoep al gevonden. Na het sollicitatiegesprek moest ik namelijk een dagje iets gaan doen voor het bedrijf waar mijn moeder werkt. Hiervoor moest ik naar Tilburg, of all places, naar één of ander industrieterrein (omdat het zo gezellig is). Mijn taak? Dozen vouwen.

Ik heb meer dan een paar hersencellen hiermee verloren.

Eerst is het nog een soort van uitdaging. Hoe moet die doos gevouwen worden? Maar daar ben je snel achter. Daarna: sleur. Ik deed het een paar uur en ik had die sleur al. Geen uitdaging. Het is weer een extra motivatie om verder te studeren.

Nee grapje. Ik vond het hartstikke leuk. Ik smeekte mijn moeder of ik dit elke dag kon doen, maar helaas. Het was alleen voor die ene dag. Mijn droom spatte in duigen. Ik ben radeloos.

Zomaar een vrijdag. Een vrijdag die veel betekende voor me, namelijk het verliezen van de hoop.

Dus alsjeblieft, heb jij nog dozen voor mij die ik kan vouwen?

(Er zijn vast mensen die dit voor hun werk doen en natuurlijk moet iemand het doen, dus het is niet beledigend bedoeld, maar het is duidelijk niet iets voor mij!)

(Dit klinkt net alsof het bedrijf waar mijn moeder werkt een dozenvouwerij is, als dat al een woord is, maar dat is het dus niet. Wat het wel is,  eh tja, dat is een goede vraag.)

Tags:

37 Responses to “Zomaar een vrijdag”

  1. Altijd bereid om van het vouwwerk af te komen, Bedankt voor het aanbod ;-)

  2. Altijd gek om te zien hoe subtiel je afgewezen kunt worden. :(

  3. Leuke column weer, Laura! Je wílt toch ook gewoon niet werken voor mensen die woorden als ‘bubbly’ gebruiken? Dan werk je nog liever voor een doos. Correct. ;-)

  4. Prachtige bedrijven, die dozenvouwerijen ;)

    Ik ben het trouwens helemaal eens met het plaatje; ik wil gewoon geld!

  5. Haha dat je zo leuk over zoiets kan schrijven. Ik ben bang dat ik uiteindelijk dat soort werk moet doen als ik niet beter word. Dus ik doe erg mijn best wat meer energie te krijgen ;)

  6. Hahaha, dozenvouwerij =) Hopelijk vinden ze je alsnog wel goed en word je toch aangenomen! En anders kan je altijd nog dozen gaan vouwen ;)

  7. Lief! Ik heb mijn moeder vroeger/paar jaren terug (niet al te vroeger) ook geholpen toen zij nog werkte op kantoor als boekenhouder en vond het altijd wel gezellig mocht gewoon mee! En ging haar helpen.

  8. Haha, leuk geschreven ^^ Kan me trouwens erg goed vinden in dat plaatje van je..

  9. ik heb helaas geen dozen voor je, wel kan ik je een baantje regelen als computers-uit-dozen-halen, om ze vervolgens door een school te sjouwen.. Ook hartstikke leuk.. ;)

  10. heeeeel toevallig had mijn huisgenoot het gisteren over bubbly. als in: ‘she is even more bubbly than you’ . ik dacht eerst dat hij gezet bedoelde, maar toen legde hij het uit hahaaah

    ik kan me voorstellen dat dozen vouwen niet een uitdaging is, maar ik zou alles aannemen atm.

  11. Misschien kun je je “ei” kwijt in het strijkwerk?
    Wij hebben nog stapels kleding liggen dat getreken moet worden.
    Maak er vervolgens een sport van om zo snel mogelijk (en dan natuurlijk wel zo goed mogelijk) de wasmanden met kleding weg gestreken te hebben.
    (Zo zou ik dat overigens ook met dozen vouwen doen. Ik ben nogal neurotisch ingesteld wat dat betreft….haha)

  12. Misschien een vouw-verhuisdoos-bedrijf oprichten? ;)

  13. Ik ben het volledig eens met Deborah (ken haar niet, maarja kun je evengoed met iemand eens zijn ook al ken je hem/haar niet, niet?) Strijkwerk doen. Ik heb dan iedere week voor je een aantal manden te strijken. En nadien vouw je een doos, en daar doe je de bubbly strijk in. Een combinatie van verschillende jobs, is al een grotere uitdaging niet, niet?

  14. Toch hoop ik dat je alsnog wordt aangenomen!
    & dozen vouwen… tjah, het zou ook niet echt mijn ding zijn ;)

  15. Ik moet hardop lachen omdat dit zo herkenbaar is… ik ben afgewezen als telefoniste omdat ik te hoog opgeleid ben en ik werd aangenomen bij Grolsch om stickers op bierflesjes te doen. Waanzinnig… :-\

  16. Hahaha, ik heb wel eens pizzadozen gevouwen bij de pizzeria, omdat we zaten te wachten op onze pizza’s.

    Het maakt nie tuit dat je niet aan tags doet, ik wilde jouw blog daar noemen, je hoeft het niet over te nemen dus.

  17. Haha, ik heb ooit één dag koekjes in moeten pakken. Ik dacht altijd dat dat automatisch ging, maar nee, een hele avond heb ik spritsjes in de verpakking moeten doen. Ik weet vrij zeker dat ik daar ook een groot aantal hersencellen ben verloren én ik kan geen spritsjes meer zien (en dat terwijl het toch al een jaar of 5 geleden is)…

    Maar goed, wie weet kun je straks wel kiezen uit twee droombaantjes ;)

  18. Zucht… ze vragen steeds raardere dingen in een sollicitatiegsprek.

    En bij een callcenter waarbij je service verleent aan mensen (dus geen dingen aanprijst), is dat niet een idee?

    Vind wel dat je een leuk stukje hebt geschreven!

  19. Is toch wel eens lekker om te doen, van dat geestdodend “verstand op nul” dozen-vouw werk?

  20. hmmm ja dat van solliciteren ken ik. Ik werk echt al heeeeel lang in de horeca, en nog zeggen ze steeds niet genoeg ervaring… Denk ik heb jij mijn cv wel gelezen :’).. Heb bediening, keuken en bar lange tijd gedaan.. maarja zo is het nu eenmaal

    en dozen vouwen? Dat hou ik denk ik nog geen uur vol, niks voor mij

  21. Ik zit hier even hardop te grinniken, ‘Dozenvouwerij’ haha. Balen dat je waarschijnlijk niet bent aangenomen, helemaal om een stomme reden als bubbly personality? Wie verzint zoiets…

  22. Dozenvouwerij, haha :)
    Leuk geschreven!

  23. Hopelijk word je aangenomen! :)

  24. Hihi toch maar naar een andere dozenvouwerij dus :P

  25. Dozenvouweraar, klinkt als een leuk beroep ;p Ik vind bubbly personality wel heel vreemd klinken, net alsof het iets heel anders betekent. Maar duimen dat je alsnog wordt aangenomen!

  26. Bubbly personality. Ik zie al voor me dat je verpakt ben in van dat bubbeltjesplastic. Misschien moet je daar een jurk van maken en teruggaan naar die vrouw, dan wil ze je vast dolgraag hebben ;)!

  27. Haha nou dat is inderdaad ook lekker verwoord. Maar ik zou zeggen: ga door met solliciteren in de horeca, dat is echt superleuk werk en er is vast wel een bedrijf waar je tussen past :)

  28. Het is wel wel leuk werk waarbij je lekker kunt wegdromen en na kunt denken over allerlei zaken in het leven… zo kun je het ook bekijken ;)

  29. Hahaha! Je hebt het weer heel leuk geschreven!

  30. Hahahah dozen vouwen, altijd leuk!

  31. Doet me denken aan mijn vakantiejob van verleden jaar: broeken op een kapstok steken (en echt: dat waren er meer dan 1500 op een dag!) Nooit meer. Echt niet.

  32. Trackbacks

Leave a Reply