Mama, je bent de liefste van de hééééle wereld

Dit klinkt als een ode aan mijn moeder, maar dat is het niet (sorry mama, je weet vast wel dat ik je heeeeeeel lief vind en dat je inderdaad de liefste van de héééééle wereld bent!). Het gaat ergens anders over, namelijk:

Ik heb een vader en een moeder (ja, het is echt waar!). Jij waarschijnlijk/hopelijk ook. En dan nu de grote vraag: hoe spreek je ze aan?

Allereerst natuurlijk de kwestie: zeg je ‘je’ of ‘u’? Ikzelf zeg ‘je’. Omdat me dat zo geleerd is natuurlijk, maar ik ben het er ook gewoon mee eens: ik vind dat ‘u’ zeggen tegen je ouders een afstand schept. Ik bedoel, het zijn je ouders, waarschijnlijk de mensen die het dichtst bij je staan, waarom zou je dan een beleefheidsvorm gebruiken? Hier verschillen de meningen natuurlijk over en dat is niet erg: ik ben dan ook benieuwd wat jullie zeggen.

Goed, dan het tweede: hoe spreek je ze aan? Als je je moeder roept, wat zeg je dan? Ik zal een aantal verschillende opties + mijn mening erover geven:

– Moeder: ik weet niet of mensen serieus ‘Moeder, ik kom morgen langs.’ zeggen (of komt het alleen in boeken voor?), maar oei, als iemand dat zegt, dan weet je wel dat dit niet zo’n goede moeder-dochter/zoonrelatie is.
– Ma: Ook ‘ma’ vind ik afstandelijk en gewoon niet leuk.
– Ons mam/mem: dat is meer dialect, iets wat ik zelf ook niet gebruik.
– Moeders: die snap ik niet helemaal, waarom mensen ‘moeders’ zeggen. Weet iemand dat?
– Bij de voornaam: ik doe dat zelf alleen voor de grap of in een winkel als mijn moeder niet op ‘Mam!’ reageert haha.
– Uwe Koninklijke Hoogheid: dit is een grapje, voor de mensen die een grapje niet herkennen.
– Mama: deze gebruik ik zelf vaak en jullie waarschijnlijk ook. Misschien vinden sommigen het kinderachtig, maar ik lekker niet. Puh!
– Mam: variatie op mama. Vooral goed te gebruiken als je je moeder moet roepen: ‘Mááááááám!’

Dit is natuurlijk ook toepasbaar op vader! Ik vind het trouwens ook leuk om mijn moeder Mutti te noemen (dat is Duits ja). Ik weet niet waarom.

Dan natuurlijk de vraag der vragen: zeg jij ‘je’ of ‘u’ tegen je ouders en hoe noem je ze? En wat voor benaming vind je echt belachelijk?

62 Comments to “Mama, je bent de liefste van de hééééle wereld”

  1. Je en jij, maar ik ken genoeg mensen die U zeggen. En eigenlijk, nu ik wat ouder ben ;-) klinkt dat wel heel respectvol en persoonlijk voel ik ook niet die afstand zoals je hebt beschreven. En sjaaa, wat vind ik belachelijk? Je ouders met de voornaam aanspreken …

    jouw artikel staat overigens weer online :) ben de site weer aan het opbouwen zoals je weet.. hoop niet dat je het erg vindt, en anders laat maar weten :)

  2. Ik zeg gewoon ‘jij’ en ‘je’. En noem ze bij ‘mama’ en ‘papa’. Alleen als ik ze in de drukte zoek, dan gooi ik de voornaam eruit. Ja, er kunnen zoveel mensen wel mama roepen. ;)

  3. Ik zeg ook ‘je’ tegen mijn ouders. Om dezelfde redenen als die jij noemt. Volgens mij zouden ze zich ook heel oud voelen als ik ‘u’ zou zeggen. Al vind ik ‘u’ zeggen wel normaal tegen onbekenden, ook als ze soms wat jonger zijn dan mijn ouders ;p En ik gebruik heel veel benamingen voor mijn moeder, haha! Mama, mam, moeder, ma, moes (geen idee hoe ik hier bij kom eigenlijk, als afkorting van moeder ofzo…), en ja, soms ook Mutti. Sommige vormen klinken misschien afstandelijk, maar dat hoeft helemaal niet, dat is bij mij namelijk niet het geval :) Gek genoeg gebruik ik ons mam niet, hoewel dat hier in Brabant wel gebruikelijk is vind ik dat best lelijk klinken…

  4. Gewoon jij en je! En mam/mama en mijn vader spreek ik aan met ‘aba’ wat Hebreeuws is voor papa. Precies het zelfde met mijn oma! Ik noem haar gewoon oma en je/jij. Er hoort geen afstand te zitten tussen jou en die mensen. (:

  5. Ik zeg ook altijd ´jij´ of ´je´ en het is ook altijd ´mama´ of ´papa´ bij mij. Ik vind het verschrikkelijk als mensen hun ouders moeder en vader noemen of dat ze hun ouders altijd bij voornaam noemen.

  6. Ik zeg eigenlijk precies hetzelfde tegen m’n moeder: mam en mamma. En in een winkel inderdaad soms bij de voornaam, haha.

    Het is wel grappig trouwens dat ik ‘je’ zeg, en mijn zusje ‘u’. Dat is omdat mijn ouders eerst ook vonden dat het een afstand schept. Maar toen kwamen ze erachter dat het voor een kind dan makkelijker is om brutaal te worden ofzo, minder respect weet ik het. Niet dat ze mij respectloos vinden hoor, gewoon het idee denk ik.

  7. Ik zeg altijd je of jij, puur omdat wij dat fijner vinden. Ik noem m’n mama altijd gewoon: Mams, mam of mama.. Ze is mn beste vriendin, haha!

  8. ‘Moeders’ is denk ik op dezelfde manier bedoelt als een moeder ‘kinders’ bedoelt. Tenminste, dat is mijn gok.

  9. Ter aanvulling op alle dames die tot op heden gereageerd hebben…
    Ik, 35 jaar inmiddels, noem mijn moeder (bijna 60) ma of moe, zonder dat dat enige afstand schept. Daarnaast spreken we onderling een variant van het Zeeuwse dialect waarin het onderscheid tussen ‘u’ en ‘jij’ niet bestaat (zoals in het Engels ‘you’ u én jij kan betekenen), maar ieder ‘jie’ zegt.
    Het enige dat ik nóóit zal doen is mijn moeder bij haar voornaam noemen. ‘Aletta’ krijg ik mijn strot niet uit, terwijl er niets mis mee is. Dat gaat gewoon niet, ‘jij’ zeggen is geen punt, maar die voornaam erbij… nee dat wordt ‘m niet. Raar eigenlijk. Bestaat daar een verklaring voor zover iemand weet?

  10. Haha, ik had nooit verwacht dat de aanspreking die wij (mijn zussen en ik dus) voor ons mama gebruiken tussen jouw lijstje zou staan, maar blijkbaar toch, daar helemaal op het eind: wij zeggen Mutti ^^ (niet altijd natuurlijk, als we bij familie of zo zijn, schakelen we wel weer over op mama, maar thuis is ‘mutti’ ondertussen een gewoonte geworden).
    Mijn zussen zijn het er trouwens over eens dat we het ‘moeti’ moeten schrijven, maar daar doe ik niet aan mee :p
    We noemen mijn papa trouwens naar analogie ‘Vati’.

    Ik gebruik soms ook ‘mamaatje’ en ‘papaatje’, maar dat is vooral als ik iets nodig heb. (‘Mamaatje, wil je mijn tekst overlezen?’ – ‘Papaatje, mijn internet werkt niet.’ In die context ;-) )

  11. ik moest vroeger altijd u zeggen, heb er een keer een blog over geschreven, nu zeg ik dat niet meer, maar mijn broertje nog wel.. Ik noem mijn moeder meestal mam en mijn vader pap, maar soms ook een afkorting of variant op hun voornamen.. Mijn vriend zegt ma en pa, zijn moeder schrijft (op een briefje of in een sms) of zegt de ma en de pa, dat vind ik altijd heel apart..

  12. Ik zeg altijd ‘je’ tegen mijn ouders (tegen mijn opa en oma ook trouwens), omdat het me zo is geleerd en ik vind ook dat ‘u’ zeggen inderdaad een afstand schept die naar mijn idee niet nodig is tussen ouders (grootouders) en kind.
    Tegen mijn moeder zeg ik heel vaak ‘moeder’ (onze moeder-dochterrelatie is trouwens prima ;)). Het is een beetje blijven hangen na een grapje. Verder zeg ik altijd ‘ma’ en ‘pa’, omdat ik ‘mama’ en ‘papa’ inderdaad kinderachtig vind =)

  13. Ik zeg ook gewoon je. Maar het is denk ik waar je mee opgegroeid bent…. Ik noem m’n moeder gewoon mama of mam, maar idd ook Mutti en moeder(s). Die zijn eigenlijk meer een grapje…

  14. Ik zeg gewoon ‘je’ tegen mijn ouders! En ik noem mijn moeder mama, mams, mamsie. Toch, als ik tegen mensen praat die ik niet zo goed ken, spreek ik over mijn moeder. Op een of andere manier vind ik de term mama dan net iets te persoonlijk. Tegen mijn grootouder (ik heb er nog maar 1) zeg ik overigens wel ‘u’! Maar dat heeft dan met respect te maken (hebben mijn ouders me ooit geleerd). Overigens heb ik met mijn grootmoeder geen slechte band hoor!

  15. Ik zeg altijd “je”; maar het lijkt me vooral raar om je moeder/vader aan te spreken met hun voornaam…:s

  16. Ik zeg gewoon mama. Of mem, omdat mijn moeder fries is haha.

  17. Ik zeg ook altijd je, aangezien dit me is aangeleerd. Verder noem ik mijn moeder altijd mam.

  18. Ik noem ze mam en pap. Of mama en papa. We hebben ooit een tijdje ma gezegd maar dat mocht niet meer van mam want dan voelde ze zich ma flodder, kan ik me voorstellen.

    Mijn broer noemt mijn ouders nu bij de voornaam. Ik krom mijn tenen als hij dat doet want het voelt als verloochening. Ik denk dat ik ze nog mam en pap noem wanneer ik 50 ben. Mijn mama deed dat ook bij haar vader, op zijn sterfbed ‘dag pap’. Vond ik heel lief.

    Ik praat wel over ons mam. Maar dat zeg ik niet tegen haar natuurlijk want zij weet ook wel dat ze mijn moeder is. Maar als ik over haar praat tegen anderen dan is het ons mam, maar als brabander heb ik dat recht. ;)

  19. Ikzelf zeg ‘je’ en zeg voor de grap wel vaak ‘moeke’.. Maar over het algemeen is het gewoon ‘mama’. M’n aanstaande man daarentegen die zegt ‘u’ tegen zijn ouders, en verder ‘mam en pap’. Ik zeg dus ook ‘u’ tegen mijn schoonouders. Over die afstand ben ik het mee eens. We hebben het er ook over gehad hoe onze kinderen ons gaan noemen. Ik wil absoluut niet ‘u’ genoemd worden, hij zou dat wel willen. Toen legde ik hem dat ook uit over die afstand die ik dan voel. Ik voel me er gewoon onprettig bij. Ik bedoel: wij zijn de ouders dan, geen vreemden. Ik vind het voor het kind ook wat onderdanig naar de ouders toe. Ik wil het later niet, en ze zullen de opa en oma van vaders kant dus met ‘u’ aanspreken, maar de rest is echt met ‘je’. En ik doe het bij mijn schoonouders niet met tegenzin, maar het voelt niet altijd even fijn.

  20. Ik doe precies hetzelfde als jij. Soms dan zeg ik wel eens moeder of moeders, maar vooral als grapje. Als ik haar roep, kan ze niet zeggen dat ik niet ‘genoeg geroepen’ hebt, hahaha. Bij mijn vader doe ik dit trouwens niet… Ik weet niet waarom, misschien klinkt het minder leuk. Ik noem mijn ouders (en stiefmoeder) allebei wel gewoon ‘je’. Mijn stiefmoeder spreek ik trouwens wel met haar voornaam aan.

  21. Ik zeg ‘je’ en spreek ze aan met Ma en Pa of Mam en Pap (: Leuk logje!

  22. Ik zeg geen ‘u’ maar ook geen ‘je’. Hier in Friesland is het heel normaal om mensen aan te spreken in de derde persoon. Nu spreek ik thuis geen Fries, maar dat frisisme zit er wel in. Ik zeg mam of mam (pap, papa, oma, beppe), en bijvoorbeeld ‘Mag ik mama haar fiets lenen?’ in plaats van ‘Mag ik je fiets lenen?’. Klinkt misschien raar, maar hier doet bijna iedereen het zo, zowel in het Fries als in het Nederlands.

  23. Ik spreek mijn ouders aan met ‘je’ en noem ze meestal ‘Pap’ en ‘Mam’. Ik vind ‘U’ ook een bepaalde afstand creëren. Overigens vind ik ‘Ons mam’ echt niet klinken. Sorry voor de mensen onder ons die dat wel gebruiken!

  24. Ik spreek ze aan met ‘je’ en ‘jij’ en daarnaast zijn het pap(s) en mam(s)

  25. Ik zeg gewoon ‘jij’ of ‘je’, ik vind de beleefdheidsvorm echt raar. En daarbuiten zijn het ‘mama’ en ‘papa’. Mijn mama zegt trouwens wel ‘u’ tegen haar ouders. Dat klinkt zo gek!

  26. Het is heel erg maar ik noem mijn moeder altijd lief mensje. Weet niet waarom of wanneer ik er mee begonnen ben maar ze zit er nu aan vast ;)
    Daarbij zal ik nooit U tegen mijn moeder zeggen, komop zeg iemand die zo dichtbij je staat ga je toch niet zo afstandelijk aanspreken?

  27. dat u vind ik ook zo raar. en bij mij is het mama -een van de fijnste woorden- of bij voornaam.

  28. Ik zeg je en mem, maar dat komt doordat wij Fries praten thuis. Ik vind ons mam ook niks, dat zei een ex-vriend van mij ook altijd. Maar het is niet ons mam, want het is niet ook mijn moeder bijvoorbeeld en ons is een voornaamwoord dat bij wij hoort. Hij was alleen als ie tegen mij praatte dus dan kon hij toch gewoon mijn moeder of mijn mam zeggen.

  29. Ik zeg sowieso “je” tegen mijn ouders. Tegen mijn moeder zeg ik meestal ‘mam’ of ‘mama’ en tegen mijn vader zeg ik ‘pap’ of ‘dikkie’. (hij is helemaaaaal niet dik, maar het is zo’n leuk woord!) ♥

  30. Zoals de meerderheid zeg ik ook je en jij. Ik noem ze mam, mama, mams en pap, papa, paps. Mams en paps is meer voor de graps :-)
    Toen ik klein was is mij een keer gevraagd wat de voornamen van mijn ouders waren en ik wist het niet!

  31. Ik zeg gewoon je/jij tegen mijn mamma en noem der altijd Mam of mamma en om der wel eens te plagen moesje ofzo xD!

    Verder zou ik mijn moeder nooit bij de voornaam noemen, ja of ze moet niet luisteren ofzo..

  32. Ik zeg ook ‘je’; om dezelfde redens.

    Mijn moeder noem ik ‘mem’ (ben Fries) of ook wel eens ‘madre’ (Spaans). Als ik het over haar heb zeg ik wel ‘moeder’ of als ik tegen mijn vriendinnen uit Idaho; VS spreek, zeg ik ‘mother’ of ook wel ‘mem’.

    Mijn vader spreek ik aan met ‘heit’. Ik spreek ook over hem als ‘vader’ en in het Engels slechts als ‘father’.

    Ik vind dat dit redelijk respectvol klinkt, en daar gaat het bij mij om.

  33. Jij bent gewend om ‘je’ te zeggen tegen je ouders en ‘u’ als je beleefd moet zijn. Dan is ‘u’ tegen je ouders zeggen een raar idee. Ik ben gewend ‘u’ te zeggen tegen mijn ouders en ook ‘u’ als ik beleefd moet zijn, maar die eerste ‘u’ is gevoelsmatig persoonlijker dan de tweede. Wat ik wil zeggen: het ligt er maar net aan wat je gewend bent/wat je geleerd is.

    Tegen anderen praat ik over ‘mijn vader en moeder’, maar ik spreek mijn ouders aan met ‘papa’ en ‘mama’.

  34. Ik zeg eigenlijk altijd mam, en idd in een winkel of met heel veel mensen roep ik bij haar voornaam :)

  35. nooit echt over nagedacht eigenlijk! ik zeg vaak mama tegen mijn moeder.

  36. ik zeg ‘je’ en ‘mam’, ‘mamáh’ (met “frans accent”) en ‘mamski’ (maar dat vooral in mail / sms). ik gebruik haar voornaam eigenlijk nooit, echt nooit. vind ik heel raar klinken uit mijn mond zegmaar.

    (en dat eten op die foto, zijn lussekatter – weer zweeds ;) hoort bij het luciafeest. heel lekker! http://www.smulweb.nl/recepten/198858/Lussekatter)

  37. Haha, wat een leuk stukje!

    Ik zeg altijd jij/je en ook mam of mama. En soms als ze het niet hoort of ik in een gekke bui ben maak ik er moeke van :P

  38. Moeders snap ik ook niet helemaal, want er is toch maar één moeder? ;)
    Ik zeg je tegen mijn ouders, en mama en papa :)

  39. Haha wat schrijf jij leuk! Maar ik zeg altijd je! Idd anders schep je zo’n afstand.. Brr
    En anders noem ik me mam vaak mam dus haha of mama of mammie maar ook wel eens mutti! Vroeger mathers, en dan ook vathers, (methers en vethers) haha.
    En als ik het over me moeder praat dus me moeder of me mams of me mam
    en dan natuurlijk voor me paps zelfde vormen

    Haha vreemd eigenlijk dat zoveel mensen dat verschillend zeggen

  40. Ik ben ook en ‘je’ zegger! Dat komt omdat mijn moeder afgelopen maand 40 is geworden, en mijn oma in januari 60 word, een hele jonge familie dus, en als ik het ook maar wáááááááág om ‘u’ te zeggen tegen mn oma, dan kijkt ze me echt aan van pardon? heb je het tegen mij? En ik vind ook wel dat het een beetje afstand schept, zoals je zegt, je ouders (in mijn geval ouder) zijn de personen die waarschijnlijk het dichtst bij je staan en het grootste deel van je leven (als alles goed gaat) bij je zijn, dus waarom zou je tegen zo iemand die zo dichtbij staat u zeggen?

    ik noem mijn moeder gewoon ma, mam, of mama, soms ook moeders, maar dat is dan voor de grap ;)

    X

  41. haha leuk onderwerp!
    ik zeg je :) (zelfde mening als jij :P)
    En mama, mam, mams en heel soms moedertje, gewoon omdat dat grappig is ;) Ma vind ik altijd beetje aso klinken ofzo…ja me ma heeft zus en zo…(denk aan Flodder ;))
    Oh en bij voornaam noemen vind ik het zelfde als u zeggen….het is je moeder hallo, de vrouw die jouw uitgepoept heeft!

  42. Ik spreek m’n ouders gewoon aan met je, anders is is het zo afstandelijk inderdaad.
    En ik zeg meestal mama of mam, of mutti inderdaad haha. En ook vaak MAAAAAAAAAAAAAAAAAAM als ik op zolder ben en m’n moeder beneden ;)

  43. Ik spreek mijn ouders ook aan met ‘je’. Zou ze nooit bij de voornaam noemen, aangezien ik maar twee mensen heb die ik ‘papa’ en ‘mama’ kan noemen.

  44. Ik zeg je, want u is te beleefd, en ik ben meestal niet beleefd tegen mijn ouders. Moeder/vader zeg ik als ik het tegen anderen over mijn ouders heb. Ik spreek ze aan met mama en papa, want dat zijn ze, en niet mam en pap want dan krijg ik op mijn donder, daar hebben ze een hekel aan (vraag me niet waarom). Onzpap en Onzmam al helemaal niet, want ik bezit ze niet. En het is inderdaad dialect, en mijn ouders willen eigenlijk liever dat ik algemeen beschaafd nederlands praat, dus in hun aanwezigheid liever niet. :P en het is misschien inderdaad kinderachtig, maar weet je, ik blijf toch hun kind, dus dat maakt niet uit.

  45. Ik zeg je en jij, en mam en pap. Ik doe niet aan fries, en een stomme benaming vind ik moeders, alsof je een collectie hebt opgebouwd ;D

  46. Ik tutoyeer mijn ouders, mijn opa en oma trouwens ook :) Daarnaast kom ik uit Brabant dus naast mama, mam en inderdaad als ze niet luistert de voornaam, gebruik ik ook ons mam. Ons pap. Ons thuis. Alles past wel ons voor als het moet.

  47. Ik zeg je/pap/mam tegen mijn ouders (en u tegen mijn oma). Als ik het met vage kennissen over mijn ouders heb noem ik ze mijn ouders, mijn moeder, mijn vader, enzovoorts, terwijl ik tegen mensen die wat dichter bij me staan gewoon ons pa en ons ma zeg.
    Ik geloof dat ik mijn ouders echt nog nooit bij hun voornaam heb aangesproken en wanneer anderen hun voornamen dan wel gebruiken denk ik ook serieus af en toe ‘oh ja, ze hebben ook voornamen’….

  48. Altijd jij/je en mama/mam. Ook mijn grootouders noem ik opa/oma en ik spreek ze aan met jij/je. Mijn neefjes en nichtjes zeggen allemaal u en dan voel ik me wel eens onbeleefd, waardoor ik ook wel eens u zeg, maar ik hou ervan mijn opa en oma als heel dichtbij te zien en te voelen.

  49. ik zeg altijd mama/mam heel soms om irritant te zijn MAMIEEEE, dat is meer iets Chinees, haha :P. Ik spreek mijn moeder altijd met je aan, maar andere mensen die ik niet ken altijd met u :)

  50. Ik noem mijn moeder ook vaak mutti en onze prachtige variant voor onze vader is vatti, haha. Ik spreek mijn ouders meestal met mam en pap aan en ik zeg gewoon je tegen hen. Moeder vind ik heel vreemd klinken.. van die Unox reclame met die soep ‘Lekkerrrr, moederrr’.

  51. Ik zeg altijd mem tegen mijn moeder. En jij zegt in je bericht dat mem een accent is, maar nee. Het is Fries, en Fries is een taal :) Ik zeg ook geen je of u tegen ze, maar ik zeg bijvoorbeeld: ‘Heeft mem de post al gehaald?’ Zoiets, maar dan in het Fries :)
    Maar nu ik hier in Zweden zit noem ik mijn ‘ouders’ bij hun voornaam. Ik zou ze ook niet papa of mama kunnen noemen, want ookal zijn ze dat voor een jaar, ze zijn toch niet mijn eigen ouders :)
    Liefs, Swaen

  52. Heel leuk stukje! Ik noem mijn ouders altijd gewoon je en jij, dat is me zo geleerd en dat vind ik normaal, omdat ”u” inderdaad een soort afstand schept die er niet hoort te zijn bij je ouders. Ik spreek ze meestal aan met papa of mama, maar ma en pa gebruik ik ook wel eens – gewoon, omdat dat lekker kort en makkelijk is, haha. Maar ik ben het met je eens: moeder en moeders is zo raar! Geldt ook voor vader… geen idee waar dat op slaat. Net alsof we nog in de vroege negentiende eeuw leven, haha.

  53. Zijn er echt mensen die ‘u’ zeggen? Dat vind ik echt raar.

    • Ja, die mensen zijn er echt. Mijn ouders zeggen bijvoorbeeld tegen hun ouders ‘u’, maar zij zijn natuurlijk van een andere generatie, anders opgevoed, dus misschien heeft dat er mee te maken.

  54. Ik zeg ook altijd mam, en soms voor de lol “Moeder”, als ik het dan over mn broer heb noem ik hem dan ook “Broeder”, en noemt zij ons “Zoon” en “Dochter”, maar dat is gewoon gein. En ik ben het helemaal met je eens als het gaat om je ouders U te noemen. Ik zeg altijd gewoon je/jij.

  55. Ik ben opgevoed met “je” tegen familie. Ik had maar één oom die ik aansprak als Ome *naam*. De overige tantes, ooms, neven en nichten noem ik bij de voornaam. Mijn grootouders opoe en opa (en één paar opa en oma). Om ze uit elkaar te houden, heb ik een opa Vogel (die heeft veel vogels vandaar) en twee opa’s met een voornaam (het is niet waar…) één opoe met voornaam en de andere noem ik opoe Ted (lang verhaal). Mijn vader noem ik “pap / papa” en mijn moeder vroeger “mam, mama”, maar sinds enkele jaren “Ep”. Want dat klinkt leuk. Op twitter en op mijn blog zeg ik liever vati en muti. Dat klinkt schattig en scheelt ook in tekens (twitter).

  56. Ik houd het op ‘je’ en ‘mam’ ;)

  57. Bij mij is het Mem en do. Maar dat is het Fryske van mij ;-)

Leave a Reply to marlou