Archive for januari, 2012

januari 21st, 2012

Laura’s brieven: Esra en Andrea

Aangezien het veel tijd kost om de brieven aan bedrijven te schrijven en het nog meer tijd kost om te wachten op antwoord heb ik in de tussentijd een nieuw project.
Ik heb twaalf mensen, bloggers, mensen die ik ken, mensen die ik niet ken, een brief geschreven en zij schreven me terug. Ik weet niet of jullie het leuk vinden, maar ik in ieder geval wel!

Esra


Klik op het plaatje om het groter te maken.

Esra’s blog volg ik nog niet zo heel lang, maar jeetje, wat kan zij goed schrijven! Heel mysterieus en beeldend. En ik vind haar blognaam ook heel mooi: silhouetten in de schemering.

Ik voel me natuurlijk zeer vereerd dat ik waarschijnlijk de eerste ben naar wie Esra een ‘echte’ brief heeft geschreven! En ook een +1 voor de alliteratie (ik vind het altijd leuk als mensen ‘lieve Laura’ zeggen of schrijven, vanwege de alliteratie en omdat ze me dan lief noemen natuurlijk). Wat betreft haar schrijven: ik weet niet wat jullie denken, maar ik vind haar echt goed schrijven en ik hoop toch dat ze er ooit iets mee gaat doen :)

Oh en ze heeft ook nog een mooie tekening op de envelop gemaakt:

Andrea

Op Twitter vroeg ik wie een brief van mij wilde.  Andrea was één van de personen die reageerde. Wie het was? Geen idee! Reden genoeg om een brief naar haar te sturen dus.

Eindelijk weet ik dan (een beetje) wie Andrea is! Stiekem ben ik natuurlijk een beetje teleurgesteld dat het geen tachtigjarig omaatje is dat veel van computers af weet, maar de dingen ze leuk vindt (post, lezen, cupcakes, appeltaart) én natuurlijk het leuke briefpapier maken alles goed!

Goed, nu ben ik natuurlijk heel benieuwd wat jullie van dit nieuwe brievenproject vinden :)

januari 20th, 2012

Negentienapriltweeduizendzeven

Negentienapriltweeduizendzeven, de dag dat ik scoorde bij voetbal én hockey. Dat is zo spraakmakend dat ik het opgeschreven heb, nadat het gebeurde (zie hierboven voor het bewijs).

U moet namelijk weten: gym was niet mijn beste vak. Ik denk dat ik zelfs nog beter was in wiskunde en dat wil heel wat zeggen. Sterker nog: misschien was ik wel beter in natuurkunde (‘Nee Laura, nu ga je te ver.’).

Conditie? Die van een bejaarde slak. Basketbal? Te klein (‘Je moet op de rechterbovenhoek richten van dat zwarte vierkantje.’ ‘Maakt niet uit, het lukt toch niet.’) Voetbal? Bang voor de bal en de benen van anderen (‘TACKLEEEEEEEEE!’). Turnen?

Waar ieder ander huilend in elkaar stortte wanneer hij of zij hoorde dat we moesten turnen voor cijfer, haalde ik opgelucht adem dat we de piepjestest niet hadden. Ik ben geen slangenmens, maar thank God dat ik de handstand kon (of kan, maar ik heb geen zin om dat nu uit te vinden).

En nu? Ik geniet. Nooit meer de coopertest. Geen sportdagen. Lang leve de universiteit.

januari 19th, 2012

Don’t worry, be happy

Als je niet zo blij bent, dan heb je de neiging (of ik althans) om naar verdrietige liedjes te luisteren. En dat is niet goed! Juist dan moet je naar vrolijke liedjes luisteren. Maar ja, waar zijn ze dan, die vrolijke liedjes? Hier zijn een paar van mijn suggesties.

1. Louis Prima- When you’re smiling
Louis heeft het begrepen: glimlach zoveel als je kan, want daar maak je anderen ook blij mee. En als je glimlacht, word je zelf ook vrolijker.

2. Bob Marley – Three little birds 
Soms denk je: het komt niet meer goed. Alles is k u t en iedereen is stom. Maar dat is niet waar volgens Bob, want: don’t worry ‘bout a thing, every little thing, ‘cause every little thing is gonna be all right. Je hoeft hem niet meteen te geloven, maar je kan er in ieder geval naar luisteren :)

3. Debby Reynolds, Donald O’Connor en Gene Kelly – Good morning
Een liedje uit de film Singin’ in the rain(heb ik al gezegd dat ik dat een heeeeele leuke film vind :D). Kijk vooral ook naar de clip! Je moet er wel van houden, maar het maakt mij in ieder geval erg vrolijk :)

4. The Lion King – Hakuna matata
Jaaaa, wie heeft deze film niet gezien? Erg leuk liedje met de boodschap hakuna matata oftewel (letterlijk): er zijn geen problemen.

5. Bobby McFerrin – Don’t worry, be happy
Meneer McFerrin heeft dezelfde boodschap als hierboven, want vrij vertaald betekent hakuna matata: don’t worry, be happy. Dit liedje is NIET van Bob Marley, zoals sommige mensen denken, maar van Bobby McFerrin dus :)

Weet jij nog meer vrolijke liedjes?

januari 18th, 2012

De telman

Mag ik uw cv even zien?

Er doet zich een raar fenomeen voor op de faculteit Geesteswetenschappen van de universiteit Leiden.

Het gebeurt tijdens colleges. Net als je je ogen dicht voelt vallen door het eentonige gepraat van de docent vliegt de deur met een klap open. Meteen is iedereen weer wakker. Een man stapt het lokaal binnen met zijn hand nog op de deurklink. Met twee vingers wijst hij naar ons en je ziet zijn lippen bewegen. Daarna knikt hij naar de docent en gaat weer weg.

Het is de telman.

Hij komt vaker niet dan wel, maar als hij komt, dan doet hij het goed. Binnen een minuut weet hij hoeveel mensen zich in het lokaal bevinden. De vraag is natuurlijk: waarom doet deze man dat? Misschien vanwege veiligheidsredenen, maar hij komt niet altijd, dus dan zou hij zijn werk toch niet zo goed doen.

Ik stel me zo voor hoe dat op verjaardagen gaat.
‘En wat doe jij voor werk?’
‘Ik tel.’

De telman. Fascinerend zo’n beroep. Ik ben benieuwd hoeveel hij ervoor betaald krijgt.

Doet dit fenomeen zich alleen in Leiden voor of ook op andere universiteiten/scholen?

januari 17th, 2012

Up en Julie & Julia

UP

Samenvatting: Carl, een weduwnaar van 78 jaar, is wel in voor wat avontuur. Hoe je daarvoor zorgt? Door duizenden ballonnen aan je huis vast te maken. Er blijkt echter nog iemand in zijn huis te zijn: padvinder Russell. De reis die ze vervolgens maken, is absoluut niet zonder gevaar en avonturen. Benieuwd? Dan moet je hem gaan kijken :)

Hele leuke film van Pixar, vol humor en onverwachtse gebeurtenissen. Eigenlijk is deze film wel geschikt voor iedereen: jongens en meisjes van 10, maar ook jongens en meisjes van 80.

Wel kijken: Als je verdrietig/boos/blij/chagrijnig/welkestemmingdanook bent en zin hebt in een vrolijke film.
Niet kijken: Als je een aversie hebt tegen animatiefilms.

Leukste quote:

Carl: ‘Hey, let’s play a game. It’s called ‘see who can be quiet the longest.”
Russell: ‘Cool! My mom loves that game!’

JULIE & JULIA

Samenvatting: Julie vindt dat ze maar een saai leven leidt, dus besluit ze zichzelf uit te dagen. Ze begint een blog en vertelt daarop over haar poging om dagelijks een gerecht uit het beroemde kookboek ‘Mastering the Art of French Cooking’ van Julia Child te maken. Overigens is het gebaseerd op een waargebeurd verhaal!

In de film is er de afwisseling tussen het leven van de Amerikaanse Julia Child in Frankrijk en tientallen jaren erna, wanneer Julie haar gerechten probeert. Niet de leukste film die ik ooit gezien heb, maar wel leuk voor een avondje :)

Wel kijken: Als je van koken, Meryl Streep (zij speelt Julia Child) of bloggen houdt.
Niet kijken: Als je de films met Meryl Streep erin zat bent.

Leukste quote:

Paul Child: ‘What is it you REALLY like to do?’
Julia Child: ‘Eat!’
Paul Child: ‘And you’re so good at it!’

Heb jij deze films wel eens gezien?

januari 16th, 2012

Gotta catch ‘em all!

Oké, waarschijnlijk vinden jullie dit plaatje een beetje flauw, dus ik ga er twee dingen over zeggen:
1. Voor de mensen die dit niet herkennen: het is mijn versie van de plaatjes die je op 9gag.com kunt vinden, een website voor gameverslavende, eeuwig in de friendzone zittende engineerstudenten. Nee, ik val dus niet binnen de doelgroep, maar who cares! Oh en daar doen ze dus niet aan het vrouwelijke, Franse lidwoord ‘la’ en jongens heten Derp en meisjes Derpina.
2. Het is gebaseerd op een waar verhaal. Xantios noemde mij op Twitter ‘GENIAAL!!!!’ (ik citeer dat letterlijk), omdat ik als meisje (dit klinkt alsof ik een geslachtsverandering heb ondergaan, maar even voor de goede orde: dat is niet zo)  Pokémon speelde op de GameBoy. Dus vandaar, mensen.

Natuurlijk, als echte Pokémonfan, had je al door de titel geweten dat het hierover ging. Ik weet niet hoe het met jullie zit, (niet-)generatiegenoten, maar Pokémon was enorm populair op de basisschool, op drie manieren:

1. De televisieserie.
Ach ja, wie leefde er niet mee met Ash en Pikachu? En wie had er geen enorme hekel aan team Rocket? Ik wel hoor! Elke dag op Fox Kids, een zender die nu niet meer bestaat.

2. De kaarten.
Ze waren te koop bij de Intertoys of de Bart Smit. Je smeekte je ouders of je er nog meer kon krijgen en je hoopte dat er een zeldzame kaart tussen zat. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar je speelde tegen iemand en je moest dan allebei een kaart op de grond gooien en als jij dan de goede kant bovenop had (Toch? Corrigeer me als ik het fout heb hoor!), dan had je gewonnen. Nu ik eraan terug denk, klinkt het best wel saai.

3. Het GameBoy-spelletje.
Ja duh, het allerleukste aspect! Enorm verslavend, maar wel handig tijdens lange autoritten als je op vakantie ging. De hele tijd tegen andere Pokémons vechten in de hoop dat jouw Pokémon ein-de-lijk eens evolueert. Naar the gym (waarom heette het eigenlijk ‘gym’?) om tegen één of andere hoge pief te spelen en een badge te winnen. Ja ja.

Het was me toch wat. Pokémon. Zouden de kindjes van tegenwoordig het ook spelen, is het nog op tv? Ik weet het eigenlijk niet. Maar ik heb wel een waarschuwing voor je: blijf uit de buurt van je GameBoy (als je hem nog hebt): voor je het weet, ben je weer verslaafd.

Speelde/keek jij wel eens Pokémon?

januari 15th, 2012

Onafscheidelijk

Mijn huidige Moleskine-notitieboekje (rood) met de vorige. Ik vind het wel jammer dat het paarse notitieboekje erg droevig kijkt op deze foto.

Wij zijn onafscheidelijk. Als ik achter mijn laptop zit, ligt hij op mijn bureau. Wanneer ik weg ga, laat ik hem niet alleen achter, maar stop ik hem in mijn tas: mijn lieve notitieboekje.

Naast het feit dat hij een notitieboekje is en dat dat al heel fijn is (toch vervelend als een notitieboekje geen notitieboekje blijkt te zijn), zijn er nog twee voordelen aan hem:

1. Hij is van Moleskine.
Moleskine is hip. Moleskine is ook nog eens aardig, want ze hebben me een handgeschreven brief ín een Moleskine-agenda gestuurd.

2. Hij is rood.
Jawel, rood, de kleur van jouw lippen. Kijk, een Moleskine-notitieboekje is sowieso al leuk, maar rood valt lekker op. Bovendien past hij bij mijn agenda, die ook rood is. Matchen als een baas noemen ze dat.

Mijn notitieboekje is er altijd voor me. Wanneer ik geen inspiratie heb, wanneer ik wel inspiratie heb. En daarom verdient hij wel een ere-blogje. Zonder hem waren namelijk de meeste van mijn blogjes niet geschreven, omdat ik ze alweer vergeten was.

Dus, lief notitieboekje: ik houd van je. Mogen we altijd samen blijven. Totdat je vol bent, bedoel ik dan.

Heb jij een notitieboekje/notitieboekjes?

januari 14th, 2012

Waar moet ik in hemelsnaam over bloggen?

Soms lukt het bloggen niet. Alle ideeën die je in je notitieboekje hebben geschreven zijn stom. Of je kan überhaupt geen dingen bedenken. Of je voelt je niet zo fijn, maar wilt toch bloggen. En dan komt die onvermijdelijke vraag: waar moet ik in hemelsnaam over bloggen?
Gelukkig staat Laura weer voor u klaar met haar tips (de vraag is natuurlijk of je er wat aan hebt).

1. Over jezelf.
Waar weet je het meeste vanaf? Van jezelf. Vertel dingen die je lezers nog niet over weten, wat je toekomstdromen zijn, desnoods vertel je wat je gisteren gegeten hebt. Want onthoud, mensen zijn nieuwsgierig, dus dat soort dingen vinden ze alleen maar leuk om te weten! (al weet ik niet of het jullie kan interesseren wat ik gisteren gegeten heb)

2. Boeken en films.
Waarschijnlijk heb je leren lezen op de basisschool, althans dat hoop ik. En zo niet, dan kun je dit niet lezen, dus tja. Maar goed, boeken dus, van die dingen die sommige mensen in hun kast hebben staan. Of films, als je niet van boeken houdt (al snap ik niet dat je niet van boeken kunt houden). Wat is je lievelingsboek of film? Of welke vind je juist echt stom? Welke Disneyfilm vind je het leukst? Et cetera.

3. Lijstjes/weetjes.
Lijstjes zijn makkelijker om te maken dan een gewone blogpost (vind ik althans) en het leest ook lekker weg. Zoals ik al zei, zijn mensen nieuwsgierig dus weetjes doen het ook altijd goed.

4. De actualiteit.
Politiek, the voice of Holland, het weer: er is altijd wel iets over te vertellen (of: er is altijd wel ergens een mening over te geven).

5. Een maandelijks/wekelijks patroon.
Plan maandag in als boekendag op je blog. Of vertel elke vrijdag iets over je jeugd. Maar zorg er wel voor dat het ook daadwerkelijk iets is waar je veel mee kan. Ga het niet elk weekend over je kleding hebben als je steeds dezelfde dingen draagt (sowieso: het is vies om elke dag hetzelfde te dragen, gooi het eens in de was joh!)

Hopelijk hebben jullie er wat aan, maar ja, deze tips zijn misschien niet voldoende voor de inspiratieloze blogger. Weet jij er nog meer?

januari 13th, 2012

I am the master of my fate

Ik heb het er wel eens vaker over gehad, maar Invictus van William Ernest Henley is één van mijn favoriete gedichten. De twee sterkste regels vind ik dit:

I am the master of my fate
I am the captain of my soul

Nee, niet alles gaat goed in mijn leven en soms maak ik verkeerde keuzes. Soms lopen dingen niet zoals ik zou willen, soms ben ik verdrietig, boos, chagrijnig etc. Maar in het algemeen leef ik er toch naar: I am the master of my fate.

En ik geloof er ook in. Ga weg met uitspraken als ‘Wanneer je als dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje.’ Natuurlijk heb je niet alles in de hand en maakt het wel uit of je in Nederland of Tanzania woont. Maar dat betekent niet dat je het allemaal los moet laten en denken: ach, het gaat zoals het gaat.

Als jij schaatser wil worden, dan moet je oefenen. Je moet trainen, over je grenzen heen gaan, pijn lijden. Misschien ga je nooit naar de Olympische spelen, maar als je het niet probeert, dan lukt het zeker niet.

Waar het mij om gaat: sommige dingen in het leven staan vast (sekse, familie, seksuele voorkeur, de omgeving tot op een bepaalde hoogte etc.), maar die dingen bepalen jouw leven niet: jij bepaalt je eigen leven. Je hebt wel degelijk een keuze, je kunt wel degelijk de dingen bereiken die je wil. Je bent meester over je lot (tot op zekere hoogte), je bent de kapitein van je ziel (klinkt toch minder in het Nederlands haha).

Dus, zeg op: welke visie vertegenwoordig jij? Ben je het met mij en meneer Henley eens of juist helemaal niet (en waarom dan niet, natuurlijk)?

januari 12th, 2012

Ik was elf

Dit is mijn telefoon. Hij heet Gerrit. Nee, dat is een grapje. Hij heeft helemaal geen naam. Zielig he?

Ik was elf. De zin die hierna zou moeten komen, is natuurlijk: ‘en kreeg een brief van Zweinstein/Hogwarts.’ Helaas is dat niet waar. Nee, ik was elf en ik kreeg een mobiele telefoon. Een Nokia 3310.

Mijn god, wat was ik stoer! Waarschijnlijk weten de mensen van veertien of jonger het niet, maar toentertijd was een Nokia 3310 zeg maar de iPhone van nu. Waarom? Je kon een leuk plaatje met enorm grote pixels als achtergrond nemen. Je had ringtones die krakerig klonken. Er konden maar liefst zeven (misschien wel acht) smsjes in je inbox. Nee, dat klinkt vast niet aantrekkelijk voor jullie (‘Zat er geen internet op?’), maar het allerleukste was: er zat Snake op. En niet zomaar Snake, nee, Snake II.

‘Ja, maar dat kan ik gewoon downloaden hoor, daar heb je een app voor.’
Zucht. Lieve kindjes, dat is niet hetzelfde. Snap je, in die tijd pakten mensen mijn telefoon af, omdat ze mijn highscore wilden verbeteren. Bovendien: als ze dan boos waren omdat het niet lukte, dan maakte het niet uit als ze mijn mobieltje op de grond gooiden. De Nokia 3310 is niet kapot te krijgen.

En nu? Nu heb ik een smartphone (geloof ik, zoveel verstand heb ik dus van mobieltjes). Ik kan er liedjes op zetten, foto’s mee maken en op het internet. Maar soms… dan mis ik het snaken.

Had jij vroeger ook een Nokia 3310?