Huh? Gisteren was de koekjestrommel nog helemaal vol!
In dit huis hebben we te maken met een merkwaardig fenomeen, of eigenlijk fenomenen: lampen doen het opeens niet, de koekjestrommel is leeg, de chocolade is op.
‘Mam, pap, hebben jullie dat gedaan?’
Nee, dat hebben ze niet gedaan.
‘Broertje, heb jij dat gedaan?’
Nee, broertje heeft dat niet gedaan.
‘Laura, heb jij dat gedaan?’
Hoe ze überhaupt op het idee komen dat ik het gedaan zou kunnen hebben!
Maar ja, als we het allemaal niet op ons geweten hebben, wie dan wel? Ik zal het je vertellen. Het is eigenlijk een geheim, maar als je belooft dat je het niet door vertelt, dan zal ik het verklappen.
Het zijn de kaboutertjes.
‘Ha, kabouters, die bestaan niet eens!’
Ja, dat dacht jij! Dat is dus helemaal niet waar. Mijn ouders zeggen het zelf en mijn ouders hebben altijd gelijk (dat laatste was een grapje, dat begrijp je wel, want anders kan het tegen me gebruikt worden).
Wat een kenmerk van de kaboutertjes is? Je ziet ze niet. Ze zijn zo klein en snel, voor je het weet, zijn ze alweer verdwenen. Ze maken alles kapot en eten al het eten op. Ze zijn een ware plaag, nog erger dan muizen.
De enige remedie? Er niet in geloven.
Hebben jullie ook zo’n last van kaboutertjes?