Het zijn de kaboutertjes

Huh? Gisteren was de koekjestrommel nog helemaal vol!

In dit huis hebben we te maken met een merkwaardig fenomeen, of eigenlijk fenomenen: lampen doen het opeens niet, de koekjestrommel is leeg, de chocolade is op.
‘Mam, pap, hebben jullie dat gedaan?’
Nee, dat hebben ze niet gedaan.
‘Broertje, heb jij dat gedaan?’
Nee, broertje heeft dat niet gedaan.
‘Laura, heb jij dat gedaan?’
Hoe ze überhaupt op het idee komen dat ik het gedaan zou kunnen hebben!

Maar ja, als we het allemaal niet op ons geweten hebben, wie dan wel? Ik zal het je vertellen. Het is eigenlijk een geheim, maar als je belooft dat je het niet door vertelt, dan zal ik het verklappen.

Het zijn de kaboutertjes.

‘Ha, kabouters, die bestaan niet eens!’
Ja, dat dacht jij! Dat is dus helemaal niet waar. Mijn ouders zeggen het zelf en mijn ouders hebben altijd gelijk (dat laatste was een grapje, dat begrijp je wel, want anders kan het tegen me gebruikt worden).

Wat een kenmerk van de kaboutertjes is? Je ziet ze niet. Ze zijn zo klein en snel, voor je het weet, zijn ze alweer verdwenen. Ze maken alles kapot en eten al het eten op. Ze zijn een ware plaag, nog erger dan muizen.

De enige remedie? Er niet in geloven.

Hebben jullie ook zo’n last van kaboutertjes?

51 gedachtes over “Het zijn de kaboutertjes”

  1. Hier in huis woont een kabouter van 1.90m. Wel een slimme kabouter. Hij eet de koekjestrommel niet leeg (want dat doe ik al); hij neemt gewoon volle pakken met koekjes mee naar zijn slaapkamer.

    Alleen de ‘ik werk alle bewijslast weg’ kabouter is verhuisd. Alle lege pakken blijven op de slaapkamer van die puber liggen…

    ps. Hoezo niet in geloven? Kabouters bestaan toch? Toch?

  2. Al vanaf kleins af aan heb ik last van kaboutertjes. Want wie waren het anders die de melkbekers op school omgooide? No way dat wij dat waren! Het waren de omduwkabouters. De meester had er al jaren last van. Ja.. en toen waren wij er als kleuters nog niet, dus konden wij het niet zijn.

    Gemene kabouters toch altijd.

  3. Herkenbaar, zijt maar zeker.
    Bij ons worden de kaboutertjes echter maar al te vaak ontmaskerd… Ze zijn zo onvoorzichtig dat ze te duidelijke sporen achterlaten!

  4. en dan nog niet te spreken over de sok-kabouters! Steeds meer de paren sokken uit elkaar halen of gewoon meenemen naar hun woonplaats waardoor ze gewoon verdwijnen

  5. Ja, hier hebben wij ook kabouters. Weet je welke onhebbelijke gewoonte die hebben? Ze laten lege pakken koekjes enzo in de kast liggen… Dat vind ik echt irritant

  6. Wij hebben hele rare kaboutertjes, die maken dingen niet stuk en eten ook niet de koekjes op, maar ze halen wel het oud papier en ander afval weer naar binnen. Het zijn geloof ik hele zuinige verzamelkaboutertjes.

  7. Bij m’n ouders thuis hebben we een ware kabouterplaag, in m’n appartementje staat alleen een schattige ‘Welcome’-tuinkabouter die netjes van de koekjes en chocolade afblijft ;)

  8. Ha, de kaboutertjes! Ik moet toegeven, ik ben er soms eentje: het is mijn favoriete excuus als ik “ook niet weet waar *willekeurig voorwerp/voedsel* gebleven is”. Dat zullen de kaboutertjes geweest zijn…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.