Toon Hermans heeft veel mooie liedjes geschreven, maar ook gedichten. Dit is er één van (zoooo ontzettend mooi!).
Jullie weten inmiddels wel dat ik een beetje gek ben. Ik heb bloemen uitgedeeld met lieve briefjes eraan, post-its met quotes in boeken geplakt, warme chocolademelk uitgedeeld op het station. En ik ben niet van plan om daarmee te stoppen. Het leven is soms al zwaar genoeg.
Jullie hoeven van mij geen Winnie de Poeh voor te lezen in de trein, maar zoek het in het kleine: zeg de buschauffeur gedag met een stralende lach, stuur zomaar een kaartje naar een vriendin, knuffel je geliefden. Huilen, schreeuwen, vloeken: het mag. Maar vergeet niet om ook voor kleine geluksmomentjes te zorgen. Niet voor jezelf, maar voor anderen. Geven is zoveel fijner dan nemen. De Beatles zeiden het al: and in the end, the love you take is equal to the love you make.
Dus probeer minder te zeuren, minder te fronsen (zorg dat het lachrimpels zijn die je krijgt, geen fronsrimpels), minder na te denken, maar gewoon doen. Ja, er zal nog steeds oorlog zijn, mensen zullen dood gaan, de pijn is niet weg. Maar het gaat om de kleine momenten. Kijk een keer uit het raam (thuis, in de auto of in het openbaar vervoer) en probeer zoveel mogelijk mooie dingen op te noemen die je ziet. Vergeet je geliefden niet te vertellen hoeveel je van ze houdt. Glimlach. Luister. Heb lief. Want zulke mensen moeten er zijn.
(Ik beweer overigens niet de wijsheid in pacht te hebben ofzo of dat ik alles van het leven weet, maar ik denk dat dit soort dingen wel belangrijk zijn)
18 februari 2012 at 23:53
Daar zeg ik Amen op !
19 februari 2012 at 12:48
Ik doe mee!
19 februari 2012 at 15:18
Nou, dat wilde ik nou ook net zeggen :P
19 februari 2012 at 00:05
Oh wauw wauw wauw, wat een práchtige tekst heeft dat lied! Jullie hebben allebei gelijk.
19 februari 2012 at 00:05
Inderdaad! Kan me er helemaal bij aansluiten :)
19 februari 2012 at 00:07
Eens.
19 februari 2012 at 00:19
Mooi geschreven en ik ben het er ook gewoon mee eens!
19 februari 2012 at 00:39
Jah, die is supermooi. Die heb ik ook ergens in een boek van Toon staan.
19 februari 2012 at 01:08
Mooie filosofie, ik heb er jaren naar geleefd. Blijkbaar deed ik iets verkeerd want het heeft me toch behoorlijk wat ongeluk gebracht.
19 februari 2012 at 02:10
Ja, ik lach ook veel naar de mensen die op t gemeentehuis komen als ik achter de receptie zit. En ik vertel soms te weinig dat ik van mijn vriend houd en soms zeg ik het heel veel achter elkaar. Mooi gedicht trouwens.
19 februari 2012 at 06:46
:)
19 februari 2012 at 08:11
Jouw missie is iig geslaagd want ik heb een glimlach om mijn lippen, je hebt zo gelijk. Er is te veel negativiteit in de wereld..
19 februari 2012 at 08:46
Toon Hermans is echt geweldig! Ooit (vijf jaar geleden) heb ik een ansichtkaart in het Engels gestuurd naar de Noorse jongen die bovenop een berg in een restaurant werkte en zichtbaar blij was dat er überhaupt mensen langskwamen – laat staan iemand van zijn leeftijd.
Ik had geen adres en geen naam, wilde gok genomen en gewoon naar het restaurant gestuurd met beschrijving. Ik spreek hem nog steeds af en toe. Dat soort dingen zijn zó leuk!
20 februari 2012 at 09:53
Wat lief van je :)
19 februari 2012 at 09:48
Moooiii!!!! En wat een wijsheden op zondag!
19 februari 2012 at 09:53
Hele mooie gedachte, die ik 1 keer in de zoveel tijd ook zeker al doe :)
19 februari 2012 at 10:11
Mooi en: mee eens!
19 februari 2012 at 10:15
Heel mooi en positief gedicht! Dat zie je jammer genoeg niet zo vaak.
19 februari 2012 at 10:58
Positief en lief, daar houd ik van. Zeker nu met die donkere, grauwe dagen… Dan moet je er soms even aan herinnerd worden dat een glimlach al zoveel kan doen.
19 februari 2012 at 11:20
100% waarheid :-D
19 februari 2012 at 11:40
Wauw, ik zal het proberen!
♥
19 februari 2012 at 11:41
Nou, vooruit dan maar, omdat je het zo vriendelijk vraagt. ;-)
19 februari 2012 at 11:44
I agree!
19 februari 2012 at 11:56
Dank voor deze wijze woorden.
Ik vertoef regelmatig op een webside voor alleenstaande ouders. Een lotgenotenclubje. Daar las ik de verzuchting over de verharding, verruwing maar bovenal het egoïsme en asociaal zijn van de jeugd. Ik herkende het niet en dat heb ik gezegd. Dit blogje, de reacties van je lezers, bevestigen mijn beeld dat het allemaal wel mee valt met de jeugd.
Dankzij jouw blog zit ik nu te glimlachen achter mijn laptop (maar misschien ben ik wel een beetje gek, dat kan ook)
20 februari 2012 at 10:01
Wat vervelend dat die mensen zo’n beeld hebben van de jeugd. Ik ben blij dat ik die van jou in ieder geval kan bijstellen en ook dat je moest glimlachen!
(En ja, je bent een beetje gek, op een leuke manier en daar is helemaal niets mis mee! Ik ben het namelijk ook :P)
19 februari 2012 at 12:46
Ik hou van deze post. En ook een beetje van jou, Laura.
19 februari 2012 at 12:48
Wat lief :) Ik ook van jou hoor!
19 februari 2012 at 13:14
Helemaal mee eens! En glimlachen naar de buschauffeur is amazing!
19 februari 2012 at 13:29
mooi !!
19 februari 2012 at 13:58
Het zijn zeker dingen die belangrijk zijn!
19 februari 2012 at 14:03
Wat ben je toch een fijne inspiratiebron :) Ik moest donderdag overstappen in Leiden en ik hoopte dat ik je tegen zou komen haha!
19 februari 2012 at 16:39
Lieeef :) Haha, dat had zomaar gekund, want ik moest donderdag ook naar Leiden! Maar we kunnen anders ook gewoon een keer meeten? :)
19 februari 2012 at 14:04
wat een fijn positief logje !
I’m smiling !!
19 februari 2012 at 14:20
Toen ik gisteren uit de bus stapte zei ik enthousiast gedag tegen de buschauffeur, ik dacht dat ik de laatste in de bus was, maar toevallig stapten er ook net mensen in en die riepen toen heel blij hoi terug, haha ;) En ik probeer soms ook te oefenen op mijn “neutrale” gezicht, in de hoop dat ik dan wat vriendelijker kijk en niet automatisch zo fronsend :p
19 februari 2012 at 15:26
Dat met die post-its in boeken plakken lijkt me erg leuk. Gewoon allemaal briefjes in je zak stoppen, naar de bieb gaan en overal briefjes in plakken ;)
19 februari 2012 at 16:41
Je slaat de spijker op zijn kop, mijn beste Laura. Je moest eens weten hoe trots ik ben om zo’n naamgenoot te hebben. Ik ben ook een beetje gek (nee, laat dat ‘beetje’ maar weg), en dit is echt iets wat mijn leven mooi maakt, die kleine dingetjes. Dit houdt de maatschappij leefbaar!
20 februari 2012 at 10:03
Heel erg lief van je dat je dat zegt :)
19 februari 2012 at 19:05
Mooi gedicht!
En ik ben het helemaal met je eens!
19 februari 2012 at 19:51
De kleine momenten inderdaad, daar draait het om. Dit is trouwens ook waarom ik mijn opleiding doe: sociaal werk :)
20 februari 2012 at 19:20
Leuke post! Ben het er helemaal mee eens.
21 februari 2012 at 13:36
Heel fijn!
Een fragment uit dit gedicht staat nu op de lijst van mogelijkheden voor mijn Woord in beeld project. Als ik die tot uitvoer breng, zou het zomaar eens mijn favoriet kunnen worden.
Dankjewel voor dit mooie blogje. :)
22 februari 2012 at 10:31
Ik ben benieuwd! :)