Keer op keer zijn mensen verbaasd en jaloers wanneer ik het vertel.
‘Ik? Oh, ik heb maar twee dagen college in de week. Ja, twee dagen. Acht uur in totaal.’
Hun mond valt open en ze kunnen het simpelweg niet geloven.
‘Twee dagen? Maar- is dat überhaupt mogelijk?’
Ja, mensen, dat is mogelijk. Wil jij het ook? Ga dan Literatuurwetenschap in Leiden studeren.
Maar hoewel het erg fijn kan zijn om maar twee dagen college te hebben (vooral als je er twee uur over doet om naar Leiden te komen), zijn er ook nadelen.
‘Niet!’
Oh jawel.
Twee dagen college betekent namelijk niet dat je niets hoeft te doen. Elke week moet ik een boek lezen en een film kijken (oké, er zijn ergere dingen in de wereld, maar het zijn helaas niet altijd de leukste boeken en films) en vooral veel, heel veel artikelen lezen. En nee, die zijn niet in Jip en Janneke-taal geschreven. Of in het Nederlands, op een paar uitzonderingen na. (‘In welke taal dan wel?’ ‘In het Perzisch. Wat denk je zelf?’) We hebben weinig opdrachten, maar je moet wel veel begrijpen en veel lezen. En dus: zelf-discipline hebben. Anders gaat het je niet lukken.
Dan nog iets: op vrijdag rond een uur of vijf is iedereen in extase. Het is weekend! Maar mijn weekend begint al om donderdag drie uur (vorig jaar zelfs op woensdagmiddag) en duurt tot en met maandag. Bovendien heb ik op woensdag vrij. Waarschijnlijk vinden jullie dat ik niet moet zeuren, maar: ik mis het weekendgevoel. Ik heb meer vrij dan college. En het ritme is moeilijk te vinden (tenzij je die zelf creëert, wat ik wel probeer, maar dat is nog best lastig).
Dus ja, ik moet heel blij zijn met twee dagen college, later zou ik willen dat ik terug kon et cetera, maar bedenk wel, lieve mensen: het is niet alleen maar leuk.
(haha oké, zo erg is het niet)
Laatste reacties