Vandaag had ik een afspraak met Patatje Met. Onze relatie is, nou ja, nogal ambivalent. Ik houd van PM, maar bij het idee dat ik hem elke week zou zien, moet ik braken. Hij is zo’n kennis met wie je af en toe afspreekt. Voor de afspraak heb je er heel veel zin in, maar wanneer het achter de rug is, denk je: oh god, wat heb ik een spijt!
Ik wist het. Maar tóch sprak ik met Patatje Met af om hem te interviewen. Hoe dom kan een mens zijn.
‘Alles goed?’ begon ik.
‘Ja hoor.’ zei PM, die er overigens een beetje geeltjes uit zag. ‘Ik heb me net ingesmeerd met olie, moet je ruiken!’
Ik bracht mijn neus tot aan zijn gele huid en rook een heftige frituurlucht.
‘Eh ja, lekker luchtje hoor.’
De volgende keer geef ik hem parfum voor zijn verjaardag, nam ik me voor.
‘Weet je, PM, misschien moeten we het een keer over jouw functioneren hebben.’
PMs ogen werden spleetjes.
‘Hoezo?’
Oppassen, Laura. Voorzichtig.
‘Ik denk niet dat het zo gaat werken tussen ons.’
PM snoof en zijn gele huidje werd langzaam zwart.
‘Waarom niet?’
Ik pakte mijn lijstje met redenen erbij.
‘Je hebt geen goede invloed op me.’ noemde ik op. ‘Je vieze geur doet mijn kleding stinken. Ik krijg vette vingers van je. Je neemt altijd nét iets teveel mayonaise. En als ik te vaak met je afspreek, maak je me dik.’
Patatje Met werd nu echt helemaal zwart. Hij rook aangebrand.
‘En waarom bevat je zoveel calorieën?’
‘EN NU IS HET GENOEG!’ schreeuwde PM. ‘Ik word er ziek van, altijd dat gezeur. Wanneer mijn vrienden zich verdrietig of ongelukkig voelen, nodigen ze me uit om me daarna verrot te schelden. Ze geven mij ervan de schuld dat ze vijf kilo zwaarder zijn geworden, maar zij zijn toch degene die me uitnodigen? Ik word gewoon gebruikt!’
Ja, daar had hij wel een punt. Het was nooit PM die míj uitnodigde, altijd andersom.
‘Weet je wat.’ zei ik. ‘Ik denk dat het beter is als we elkaar even niet meer spreken.’
Beledigd draaide Patatje Met zich om en sindsdien heb ik hem niet meer gesproken. Jullie snappen wel hoe verdrietig ik ben. Ik wilde PM niet voor altijd uit mijn leven bannen, maar hem gewoon wat minder vaak zien. Maar nu is het te laat…