Pijn in mijn hart: de kat die niet mijn kat was


Waar is Misty nou? :(

Opeens was ze daar: Misty. De naam deed me denken aan een personage uit de Pokemon-serie, maar ik betwijfel dat ze daar naar vernoemd was. Misty was de kat van de buren van de buren. Eerst zagen we haar nooit, totdat ze wel erg vaak in onze tuin verscheen.

Nu moet u weten dat wij geen kat (meer) hebben, omdat mijn broer allergisch is. Maar katten blijven toch wel erg lief. Zo ook Misty. Die lieve ogen kun je niet ontwijken. Dus kreeg Misty af en toe een plakje worst of overgebleven vis.

Helaas was ze ons niet zo trouw, want ze ging ook wel eens naar andere buren. Maar daar probeer ik niet aan te denken.

Elke dag als ik thuis kwam van school, zat Misty in de tuin en gaf kopjes. Het kwam niet in de buurt bij echt een kat hebben, maar het was beter dan niets. Beetje bij beetje sloten we Misty in ons hart.

En toen gingen de buren van de buren verhuizen. Nooit meer Misty. Er is ondertussen een nieuwe kat in de straat gekomen, maar ja, die komt nooit langs en het is Misty niet.

Het is inmiddels een paar jaar geleden, maar het doet nog steeds een beetje pijn.

43 Comments to “Pijn in mijn hart: de kat die niet mijn kat was”

  1. Dit is wel een erg sneu verhaal :(

  2. Ach gossie, wat een triest verhaal…

  3. Ik had Meneer Houdini in de straat wonen (jaja, zo heette hij écht). Die was ook opeens verdwenen, alleen waren zijn baasjes niet verhuisd en klopte zijn hartje niet meer, beetje jammer.

  4. De kat van de buren is onlangs overleden. Binky (of hoe je ’t ook schrijft, nooit over de spelling nagedacht) kwam altijd in onze tuin en was echt een lievertje. Ik kende hem al sinds ik hier woonde, en dat is al ruim 10 jaar. Heel sneu :( Sterkte met Misty missen!

  5. Lees ik het nu goed? Is Laura ook een beetje een (crazy) catlady?

  6. Stiekem vind ik niet dat je een ander zijn kat mag eten geven. Mijn vriendje had vroeger ook een kat en elke keer bleef de kat langer en langer weg.. Tot ze te weten kwamen dat de kat bij een ander gezin eten kreeg.. lekkerder..
    Dus heeft dat gezin de kat geadopteerd.. al kiest de kat eigenlijk haar baasje..

    Maar ik snap ook wel waarom je het zou doen. Maar toch mag je het ook niet doen omdat je niet weet of de kat allergisch is of niet..

    Ook snap ik wel dat het toch nog een beetje pijn kan doen. Dat snap ik volkomen.

    • Hmm ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in!

    • Een kat bij ons in de buurt nam altijd andere katten mee naar huis (ze konden door het kattenluik) en liet die andere katten uit zijn bak eten. Onze kat was daar dus ook geweest, maar hij had zo’n buisje met z’n adres om zn nek en toen zijn die mensen komen zeggen dat onze kat daar wel eens kwam en at. Het is na een tijdje vanzelf weer gestopt, maar zo konden we er wel rekening mee houden met het voeren.

    • Een kat kan ook ergens anders eten krijgen, vertel jij je kat dat hij dat niet mag? Luistert hij daar naar? Denk het toch niet.

      Katten zijn niet zomaar allergisch en als ze het wel zijn, hebben de baasjes dat al een keer uitgevoegd. De kat heeft op dat moment het eten gezien én geroken en zal echt niet zomaar nog een keer hetzelfde eten eten. (Komt nog eens bij dat de meeste buitenkatten amper allergisch zijn, het zijn vooral binnenkatten van ‘dure’ rassen die gevoelig zijn voor allergieën.)

      • Een kat kan inderdaad ergens anders eten krijgen. Ik weet ook niets over katten, ik hoor alleen van véél mensen dat katten bazig kunnen zijn en dat zij dus ook hun baasjes kiezen…

        Een kat luistert wel naar de toon. Als jij bestraffend ben naar de kat toe en je been stijf houdt dat, wat de kat doet, niet juist is, dan zal een kat het niet meer luisteren. Ook dit heb ik horen zeggen, maar hier geloof ik niet in.

        Maar als de kat iets lekkers aangeboden krijgt, ondanks het allergisch zou zijn of niet, dan weet ik ook wel dat de kat dit niet gaat afslaan. Als wij, de mens, niet beter weten, zouden wij ook lekkere dingen die ze ons aanbieden, niet afslaan. Wanneer wij zien dat er ergens iets gratis aangeboden wordt, zijn héél véél mensen geneigd om van dat gratis te ‘proeven”. Zelfs als het om iets gaat dat gevaarlijk kan zijn (zakkenrollers, fraude, vergiftigde dingen,…) en ook al hebben veel mensen ons gewaarschuwd.

        Maar jij kan als persoon er wel voor zorgen dat de kat jou niet als baasje “kiest”. Misschien je een kat die vel over been is iets van eten kan aanbieden, maar andere katten zou ik gewoon niets geven. Zelfs niets kleins. Na een paar klein stukje van iets, kan het grotere stukjes worden en op een gegeven moment ga jij kattenvoeding kopen…

        Als eigenaar van een kat kan je enkel maar hopen dat, zodra je het kat buiten laat, het altijd terug komt en dat je buren de kat geen eten geeft. Uiteraard zijn er situaties zoals bij Jeske waar de katten bij elkander gegeten (hoe lief!) … :-)

  7. Ahh.. Wat zielig, ik heb de tranen in mijn ogen staan.

  8. Ach gossie… wat sneu! Denk dat Misty jullie ook wel zal missen.

  9. Ik probeerde als kind altijd katten mee te lokken naar huis als ik van school terug naar huis ging, haha!

  10. aaww, wat een zielig verhaal :(

  11. Oh, wat zielig. :( Een kat kan een mensenhart echt veroveren, zo zie je maar!

    Grtjs

  12. Katten zijn best wel hartenbrekers soms..
    al ben ik wel blij om te horen dat de kat is verhuisd en niet doodgereden ofzo :).

  13. Ik moest ook aan Pokemon denken, haha. Maar wel superjammer dat Misty mee moest verhuizen. Ik zou die nieuwe kat gaan proberen te lokken, met een spoor van lekker kattenvoer ofzo, haha ;p

  14. Dat is balen zeg! Ik ben zelf dol op katten en we hebben ze thuis eigenlijk altijd gehad (en ik heb er nu zelf2) maar daarnaast vond ik het ook altijd gezellig als de katten uit de straat even kwamen buurten en knuffelen. Daar raak je toch aan gewend en gehecht.

  15. Aah wat een zielig verhaal….

  16. Dat is het vervelende van poezen: ze kunnen dood gaan en kwijtraken. :(
    Ik mis mijn adoptie-poes “Poes” ook nog steeds een beetje.

  17. Wat een schattig, triest verhaaltje

  18. Ahhh, ik weet precies hoe je je voelt! Ik heb natuurlijk al een kat, maar bij ons is ook een tijdje een zwerfpoesje komen aanlopen dat we uiteindelijk naar het asiel moesten brengen omdat onze eigen kat haar niet aardig vond… :(

  19. Ahw, wat sneu! Wij hebben ook een kat die altijd voor onze deur zit, maar geen idee van wie hij is.

  20. Ahw… ik ben zo blij dat ik twee katjes thuis heb <3

  21. ontroerend geschreven…

  22. Ik wil de katten die in mijn tuin komen (poepen) wel langssturen. Daar zitten best schattige tussen.;-)

  23. Awww wat zielig. Jammer dat ze is verhuis.

  24. Wat een sneu verhaal……

  25. Wij hebben altijd katten gehad. Mijn hele leven lang al. Nu hebben we Vlekkie, die is al 11 jaar bij ons. Maar we hebbenook katten verloren. Eentje is gewoon naar de buurman verhuisd, vond het daar leuker ofzo.

  26. Jammer :(
    Je kan toch zo aan dieren gehecht raken, ook al zijn ze niet van je zelf.

  27. Ik ben zelf ook echt gek! op katten!

Leave a Reply to Karin