Ja, hij is schuin, maar dat is artistiek ofzo. Of luiheid. Nee, nee, dat vast niet.
Maandagavond. Mijn Mutti en ik slepen mijn spullen naar boven (lang leve wonen op driehoog). En wanneer mijn moeder vertrokken is, is het echt zo ver: ik woon op mezelf.
De eerste nacht heb ik overleefd en dat wil heel wat zeggen. Ik heb namelijk een kledingrek naast mijn bed (zie foto) en die is ’s nachts maar liefst twee keer in elkaar gestort, half bovenop mij. Maar dat overleefde ik dus. Je zult de rest van het verslag moeten lezen om erachter te komen of ik de rest van de dag ook overleefd heb, want geloof me: dat zou een wonder zijn.
Ik fixte internet (erg belangrijk voor een dagelijkse blogger) en de dag erna werd ik wakker (‘Serieus?’). Ik ontbeet en daarna kwam alweer de volgende uitdaging: fietsen naar Leiden voor een interview voor studenten.net. Nu moet u weten dat ik in Oegstgeest woon en dat het vijf kilometer is. Dat is echter niet het probleem. Het probleem is de weg vinden. Maar ik kan u blijde mededelen dat het me gelukt is zonder te verdwalen, maar dat is alleen omdat ik de busroute gevolgd heb en niet de korte en snellere route die ik dus niet weet.
Na een dag niet op mijn kamer geweest te zijn kwam ik er rond een uur of vijf weer aan (wederom zonder te verdwalen). Wat moet je dan doen? Juist. Boodschappen.
Ik had het gevoel alsof heel de supermarkt door had dat ik voor het eerst boodschappen voor mezelf deed. Zelfs de caissière keek me aan van: ‘Nou Laura, jij bent duidelijk nieuw hier.’ Maar ook dit is gelukt (schouderklopje voor mezelf).
Daarna ging het mis. Er kwam een vriendin eten. Ben ik bij mijn ouders een kookplaat gewend, heb ik hier een fornuis. Met hulp van die vriendin ging dat nog goed. Maar toen…
Ik ging paprika snijden. Ik had er nog amper in gesneden toen ik een pijnscheut voelde. In mijn duim. Of eerder gezegd, in wat ooit mijn duim was. Ik keek naar beneden en daar lag mijn voormalige duim dan. Bij het zien van al het bloed viel ik flauw. Of ik wakker ben geworden? Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet…
Ergens heb ik een flauw (haha!) vermoeden dat je bent wakker geworden. ; )
Daarmee is het officieel : je bent verhuisd ;-)
Ken je de secret handshake van Oegstgeest nog niet? Dan is het niet zo gek dat ze je raar aankeken!
Wakker was je al, puur gevalletje van aandikken van een verhaal waarin je per ongeluk ketchup op je duim morste. Het omvallen van je kledingrek geloof ik gek genoeg weer wel :P (behalve de moordzuchtige neigingen ervan dan, misschien moet je is met ‘m praten ;))
Gefeliciteerd met het overleven van de eerste dag op jezelf :)
Ja, dat op jezelf wonen is een heel avontuur hoor! Bereid je maar voor voor dag 2, 3 en verder ;)
Ik wil je feliciteren met je geslaagde verhuizing..
Ik wil je welkom heten in het leven der volwassenen.. Nu begint het pas echt echt te worden..
En verder: beterschap. Ik neem aan dat we morgen lezen over hoe een extreem knappe plastische chirurg met de hulp van een grumpy old vaatchirurg er, middels een 20 uur durende operatie waarbij jij meerdere malen kritiek hebt gelegen, in is geslaagd je duim weer op de juiste plek te krijgen en dan ook nog op zo’n manier dat hij weer gaat functioneren (die duim) en niet binnen nu een een paar weken tot een klein zwart hompje vlees waar je niets meer aan hebt vervalt.
Nou ja zeg, heb je het gewoon al verklapt, gaat mijn McDreamyverhaal! :P
Ik zou het wel knap vinden als je niet wakker geworden bent en toch dit stuk geschreven hebt. ;)
Misschien heeft de vriendin het verhaal op haar blog gezet, haha :P
Inderdaad, alles kan! :P
Werp de resten
van je af
Er zit nog veel in
wat je er nog
uit wilde zuigen…
Toch denk ik
dat je realistisch
ook leesbaar bent!
Och jee, wat zonde van je duim. Op die andere moet je zuinig zijn, hoe moet je anders ooit nog ‘likes’ uitdelen. ;-)
Nog een weekje of wat en je weet niet beter. Het komt vast allemaal goed.
De logische methode:
A: Als je in je duim snijdt en er is veel bloed, dan is het een diepe snee.
B: Laura sneed in haar duim en er was veel bloed.
Conclusie: Laura heeft een diepe snee
A: Als iemand met tien vingers typt, heeft hij/zij alle vingers nog
B: Laura de tiepmiep typt alleen maar met alle tien vingers.
Conclusie: Laura heeft al haar tien vingers nog.
Zo, zie daar maar eens wat tegenin te brengen :P
En wat als ik nou Laura’s geest ben die nog aan het spoken is op haar blog?
A. Geesten zijn niet-materieel en zweven door alles heen.
B. Computers zijn materieel en kunnen alleen bestuurd worden door iets materieels
Conclusie: Geesten kunnen geen computers besturen :D
Ik ben een zeer invloedrijke geest en ik heb een levend persoon ingehuurd om dit voor me te typen!
Ja, dat voor het eerst boodschappen doen herken ik. Ik voelde me ook altijd zo dat iedereen zag dat ik alleen woonde, met m’n halve brood en half liter pakje yoghurt :’)
Je deed me er met je fietsverhaal aan denken dat ik ook eens verdwaald was, ik besloot toen ook de busroute te volgen, want die kende ik wel. Alleen was ik met de auto, en de bus kan over wegen waar je met je auto niet langs kan i.v.m. paaltjes in de weg die voor de bus naar beneden zakken, maar voor jou niet :(
Hihihi, ik denk dat je het wel overleefd hebt. ;) Komt er nog een vervolg?
Keep up the good work! Zo word je vanzelf een grote meid. Sorry, flauw. Gezien het feit dat je achteraf het duimverhaal hebt geschreven heb ik er alle vertrouwen in dat je nog springlevend bent en niet leeggebloed tussen duim en rode paprika.
Leiden is makkelijk, maar leer je nooit helemaal kennen. De stad zit vol stegen, sloppen, soms open, soms gesloten deuren enz. Dat houdt het leuk. Enjoy!
Vivat Lugdunum Batavorum!
Hahaha, heel herkenbaar! Gefeliciteerd met je kamer (en met het overleven van de eerste dagen)!
Oh-oh, Laura, zul je ooit weer piano kunnen spelen?
(Terug naar Oegstgeest, die kon niet uitblijven natuurlijk – weet zelfs ik, die literair zo mager onderlegd is :P)
Haha, goed bezig! Gefeliciteerd met je kamer!
Best nog spannend zo op je zelf he! Haha. Hoe ervaarde jij het trouwens toen je moeder weg was en je voor het eerst ECHT op jezelf was? Ik vond het heel erg!
Ja, ik vond het vooral moeilijk dat mijn moeder het moeilijk vond zeg maar.
Pfoeh. Gelukkig, je hebt het overleefd.
Phoe dat doet pijhijn inderdaad. Maar ik heb zon vermoeden dat je wakker bent geworden ;-)
Ik ben trots op je!
Maar laat je duim volgende keer maar gewoon heel, goed?!
dan is er echt iets mis met je kledingrek als hij opeens instort :o. misschien moet je een keer op google maps kijken voor een korte route?
Ja, ik ga binnenkort met mijn huisgenootje samen fietsen :)
Nou, gezien het feit dat je dit blog hebt getypt ga ik ervan uit dat je wakker bent geworden en de rest van de dag(en) hebt overleefd. Maarre, er is ook nog zoiets als Tafeltje dek je he? Of is dat te duur voor een arme student?
Te duur uiteraard.
o o *ikblijfvooraltijdthuiswonen*
moet je niet naar college dan?:O
Volgende week pas!
Ik weet het niet hoor, misschien ben je daarna nog niet helemaal wakker geworden…
Tjah, ik kan wel zeggen ’thumbs up’, maar dat gaat zo moeilijk.. xD
op veel avonturen uit Oegstgeest
Je hebt je eerste dag als uitwonende student overleefd en nu kan het alleen nog maar beter worden. ;-)
Haha geweldig. Ik heb na 3.5 jaar nog STEEDS ruzie met keukengerei.. Vooral de kaas schaaf heb ik een haat-liefde verhouding mee…
Paprika, niet te vertrouwen…
Whaha ja het is wat :P. Blij dat je het overleefd heb XD.
Als je ontdekt hoe die kledingrekken recht kunnen staan hoor ik het graag hier staat ook een scheve
Ik vrees dat hij nog steeds scheef is!
’t Is allemaal zo spannend he die eerste tijd alleen, in een nieuwe stad nog wel! Hopelijk heb je die duim er weer aan kunnen zetten, is anders lastig typen toch.
Nou, het is me een pijnlijke ervaring, dat op jezelf gaan wonen!
Mijn eerste dag op mezelf was heel wat minder spannend. Ik fietste heeeelemaal naar de faculteit, toen weer heeeelemaal terug (via een veel kortere route dan de heenweg :D) toen ging ik alle duizend blz leestekst maken voor de volgende dag, eten, nog meer leestekst maken en toen ging ik slapen. En er is niets bovenop me gestort. Haha.