Soms, als Martin met zijn autootjes of houten blokken aan het spelen was, klonk het gepingel van zijn moeder. Wanneer ze even niets te doen had, de aardappels waren geschild, de was al gedaan, legden ze haar vingers op de witte en zwarte toetsen en speelde. Beethoven. Altijd maar Beethoven. Für Elise, één, twee, drie keer achter elkaar. Meer kon ze niet.
Na een tijdje gingen bij de eerste noten zijn haren al recht overeind staan. De eerste keer kon hij nog net uitstaan, maar bij de derde herhaling bedekte hij zijn oren met zijn handen en liep geïrriteerd de kamer uit.
‘Martin, ga nou op pianoles,’ probeerde zijn moeder een paar jaar later. ‘Het is zo’n mooi instrument.’
Ze zette zijn handjes op de toetsen, maar hij gilde ‘Neeeeeeeeeeeeeeeeeeee!’ en uiteindelijk gaf ze het op.
De vingers van zijn moeder begonnen pijn te doen en ze konden het geld goed gebruiken. Dus werd de piano, een erfstuk van zijn grootvader, verkocht. Martin dacht er jaren niet meer aan, totdat hij op bezoek ging bij een vriend. Terwijl hij en zijn vriend de meisjes uit hun klas bespraken (‘En Jeanet dan?’ ‘Nee, die is te arrogant.’), klonken op de achtergrond de eerste tonen van Für Elise. Meteen voelde Martin de kippenvel op zijn huid. Maar niet vanwege het liedje.
De piano was vals.
‘Zo, hij is weer zuiver hoor,’ zegt de pianostemmer tegen mij en hij geeft een zachte klap op het hout.
‘Weet je het zeker?’
‘Ja, speel maar.’
‘Waarom speel jij niet?’
Hij glimlacht.
‘Ik kan niet pianospelen.’
Hij pakt zijn spullen in, doet de voordeur open en zwaait naar me. Verbaasd blijf ik staan.
‘Dag Martin!’ zeg ik nog, maar te laat.
(mijn pianostemmer kan serieus niet pianospelen en ik weet niet waarom, maar dit zou zomaar de reden kunnen zijn)
Hij zegt dat hij niet kan spelen, maar hij is gewoon te goed. Als hij voor iedereen gratis concertjes moet weggeven …
Leuk verhaal trouwens!
Leuk geschreven! Ik wou dat ik piano kon spelen…
Hij kan heel goed piano luisteren.
Op,gehoor en met andere instumenten…
Er blijft bij hem niets aan de strijkstok hangen.
Eerlijk verdiend geld is zijn loon.
Wat de speler met het geluid doet
dat valt te bezien. Niet alle muziek die wordt gespeeld
valt in de smaak.
Denk jij als je speelt, aan de buren?
Ik hoop het wel. Ook al speel je misschien goed,
het zou voor mij niets zijn…
Ik speel niet zo vaak piano, want ik woon niet meer bij mijn ouders, maar ik let er wel op dat ik het niet om acht uur ’s ochtends doe ofzo haha.
Fijn,
Goede dagen hoor,
Heb je mijn retourbrief kunnen ontcijferen?
Plaats je er iets van, of staat dat nog op de
planning?
Ja, dat moet ik inderdaad nog doen, daar krijg je nog bericht van!
Erg mooi geschreven. :-)
Ik wou dat onze pianostemmer niet kon pianospelen, of beter nog, niet kon praten. Tenslotte verlummelt hij maar tien procent van de tijd met pianospelen en tachtig procent met z’n stomme verhaaltjes. En wij maar betalen.
Ik wou dat ik een pianostemmer in huis kon halen, dan wist ik tenminste dat ik een piano had. (waar dit op slaat, weet ik ook niet)
Denk zomaar een verhaal voor het schrijversclubje?
Of heb ik het mis?
Nee, is niet voor het schrijversclubje, kwam gewoon in me op!
Dan zou ik het er stiekem voor gebruiken!
Want er zit genoeg denk stof in.
Leuk! Wij hebben alleen maar een keyboard voor mijn vader, maar die hoeft niet gestemd te worden ;) En mijn klarinet kan ik zelf stemmen… :D Handig!
Haha geniaal stukje!
Leuk verhaal weer!
Erg leuk geschreven!
Poor you! En ik moest bij dit verhaal denken aan het verhaal van Willie Wonka, haha.
Ieder mens heeft zo zijn verhaal en anders is er wel een verhaal bij te bedenken. Mooi geschreven!
De pianostemmer. Ik denk dan altijd dat die supergoed kan spelen. De vorige keer vroeg hij toen hij klaar was of ik er eens op wou spelen en ik dacht de hele tijd: als ie het maar goed vindt.
De pianostemmer. Ik denk altijd dat ie supergoed kan spelen. De vorige keer zat ik bang af te wachten of hij iets zou zeggen terwijl ik erop speelde.
Haha ik laat mijn kunsten nooit horen aan een ander! Pianospelen is prachtig maar dan moet je het ook wel erg goed kunnen, en niet alleen dat ene liedje :)