Coltruihorror

Mijn moeder is verschrikkelijk. Niet zo verschrikkelijk als de oppas die me peer op brood liet eten, maar ze komt er toch wel akelig dichtbij in de buurt.

Het was zo rond oktober/november. De dagen werden korter en daarmee ook kouder. Ik kan mijn leven lang al alleen maar volledig functioneren bij temperaturen hoger dan 10 graden. Dat is vervelend. Maar er zijn vervelendere dingen in het leven.

Mijn moeder dacht, toen ik nog een klein (goed, ik ben nog steeds klein) kindje zonder vrije wil was, namelijk de oplossing te hebben gevonden voor mijn handicap: een coltrui. Ik krijg kriebels bij het woord alleen al. Laatst werd ik badend in het zweet wakker, omdat ik erover gedroomd had. Die nachtmerrie keert elke herfst weer terug.

Een coltrui klinkt in theorie goed. Het houdt je arme, kwetsbare, dunne, koude nekje warm (‘Wacht, zijn daar niet sjaals voor uitgevonden?’ Dat zou je denken ja, maar misschien was mijn moeder daarvan niet op de hoogte). In de praktijk ben je de hele dag bezig om te voorkomen dat je stikt. Want zo’n sjaal kun je nog afdoen als je eenmaal binnen bent en tegen de kachel leunt. Maar aan een coltrui zit je vast. En je kan hem ook niet uitdoen, want dan ziet iedereen je Jip en Janneke-hemdje. Echt, ik draag nog liever een korset.

Op een dag was het gelukkig zo ver: ik had de volmacht over welke kleding ik aantrok. Mooiste dag van mijn leven (nou ja, dat was natuurlijk de dag waarop ik mijn wiskunde-eindexamen voltooid had, op één na mooiste dag dan).

Ik heb sindsdien nooit meer een coltrui gedragen. Maar de nachtmerrie is gebleven.

44 gedachtes over “Coltruihorror”

  1. Ikvond juist vandaag dat je een leuke moeder had. Maar ja, toen wist ik nog niets over coltruien.
    Laat ze de volgende keer maar de studio boven zien.
    Bedankt in ieder geval nog voor het meewerken aan die top-uitzending van vandaag

  2. Volgens mij heb ik wellis een coltrui gehad, maar die heeft niet zo’n grote indruk achtergelaten. Ik heb wel last van andere kleding die strak om de nek zit, zoals de blouses van m’n pakken.
    “Echt, ik draag nog liever een korset.” Showen, showen! :D

  3. Haha, leuk stukje. Ik draag zelden coltruien, die laten mijn bos hout voor de deur nog groter lijken… :S Ik heb 1 jurk met col, die draag ik wel graag, daarmee valt het nog wel mee, maar verder geen strakke collen voor mij.

    1. Dat Paul McCartney coltruien draagt (of droeg), wil nog niet zeggen dat ze acceptabel zijn of lekker zitten! Ik bedoel, hij heeft ook een baard gehad en ik vind baarden nog steeds stom.

  4. Haha, ik had dan geluk met mijn moeder… die moest vroeger altijd kriebelende coltruien aan, en heeft daar nachtmerries aan overgehouden, dus hoefden wij ze nooit aan :)

  5. Kijk, daarom moet je altijd een schaar bij je hebben! Erg handig. Is het te warm met je coltrui tegen het kacheltje? *knip* *knip* en je hebt een (col)sjaal!
    Stik je bijna in je korset? *knip* *knip* en je hebt een -uh- nieuw embarrasing moment!

  6. Ik weet nog dat ik ooit van een vriendinnetje een afgedankte olijfgroene (mag ik even kotsen?) coltrui kreeg. En blij dat ik ermee was! Ik heb hem zo vaak gedragen maar als ik nu foto’s terug zie, ja, dan moet ik wel een beetje huilen.

  7. Haha, ik heb al zo’n tien jaar geen coltrui meer gedragen, verschrikkelijke dingen. Vaak te warm en kriebelig, brrrr.. Geef mij maar gewoon een mooie sjaal ;) Fijne jaarwisseling alvast! :)

  8. Ik heb een periode gehad dat ik ze fijn vond, maar tegenwoordig draag ik bijna geen truien meer. Ik draag liever laagjes, want dan kun je gewoon je vest uit doen als je het warm hebt of een sjaal om als het te koud is

  9. Mijn moeder is van dezelfde soort! Gelukkig heb ik nu een eigen inbreng: telkens als ze me nu zo’n ding wil laten passen, doe ik alsof ik flauwval.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.