januari 2013 - Laura denkt

Daag jezelf uit: Februari

Elke maand plaats ik vijf uitdagingen om het leven mooier, spannender en gekker te maken. Aan jou de keuze om ze uit te voeren of niet.

1. Douche een keer in het donker.
Deze heb ik ergens gelezen, maar ik weet niet meer waar. Ik moet hem zelf nog uitproberen, maar het lijkt me wel grappig. Pas op: niet doen als je je benen gaat scheren.

2. Koop het meest kleffe Valentijndagscadeautje ooit.
Een beer met hartjes? IK WIL MEER CLICHÉ. Een bos van vijftig rozen? DAT KAN KLEFFER. Een kaart met ‘Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft voor eeuwig bestaan?’ NIET. KLEF. GENOEG.

3. Vertel een onzinverhaal en probeer het mensen te laten geloven.
Zeg dat je naar Oeganda gaat emigreren, omdat de liefde van je leven (die je alleen via Skype kent) daar woont. Of dat je een fruitist wordt. Of dat je Twilight hebt gelezen en leuk vond. Wel even je pokerface oefenen.

4. Koop vlaggetjes en slingers en versier een random plaats.
De treincoupé. Het trappenhuis. De wachtkamer van de dokter. Je zusjes kamer. De openbare toiletten. Het maakt me niet uit, als je het maar doet! En vergeet de confetti niet.

5. Reageer en vertel me minstens drie dingen die je mooi vindt aan jezelf.
Maakt niet uit of het uiterlijk of innerlijk is of allebei. En waag het niet om iets negatiefs over jezelf te zeggen!

De horror: bad vijf

Ik was nog maar een klein Lauraatje (‘Huh, maar je bent toch nog steeds klein?’) toen ik op zwemles ging. Je wilt natuurlijk niet verdrinken wanneer je naar zee gaat, dat is zonde.

Je begint, vanzelfsprekend, in bad één. Bad twee volgde. En daarna kwam bad drie.

Bad drie betekende: het diepe in. Het is niet dat ze je erin gooien en je ziet maar hoe je het redt. Je mocht zo’n geel dingetje meenemen om je aan vast te houden.
Ik stond op de rand van het muurtje en ik keek naar beneden. Bad drie was diep. Heel diep. Tussen mij en het rimpelige water zaten tientallen, zo niet honderdtallen, meters. Nee, dat water ging ik niet in.

Naast mij stonden de twee badjuffen. De dikke badjuffrouw keek hoe ik treuzelde.
‘Hup, springen!’ zei ze.
Het water maakte kringen, terwijl de andere kinderen sprongen alsof het niets was. De witte tegeltjes op de bodem staarden me dreigend aan. Mijn knieën knikten tegen elkaar en niet alleen vanwege de kou.
‘Komt er nog wat van?’
Ik was bijna niet te verstaan.
‘Ik durf niet…’
De andere, dunne, badjuf legde een hand op mijn schouder en keek me vriendelijk aan.
‘Het hoeft niet als je niet wil.’
De dikke badjuf sloeg haar hand weg en wees dreigend in de verte: ‘Als je niet springt, dan moet je naar bad vijf.’
Ik volgde haar vinger. Bad vijf was zo mogelijk nog dieper dan bad drie. Aan de rand stond de badmeester, armen over elkaar, me dreigend aan te kijken. Ik zou bad vijf nooit overleven.

Hoe het afgelopen is, kan ik me niet goed herinneren, maar aangezien ik inmiddels mijn A- en B-diploma heb, zal ik wel gesprongen hebben. Maar de horror van bad vijf blijft me achtervolgen in mijn ergste nachtmerries.

Liefdeslessen van tante Laura: alvast over Valentijnsdag

De veertiende dag van februari wordt gevreesd door allen: vrij gezellige vrijgezellen, happy singles, not so happy singles/vrij niet gezellige vrijgezellen, stelletjes, mannen, maar vooral door vrouwen.

Het gaat namelijk altijd zo:
‘Ja, Valentijnsdag is echt commerciële onzin,’ zegt vrouw Bezet tegen haar Bezette en Vrij(niet)gezellige vriendinnen. ‘Ik bedoel, je hebt toch niet speciaal een dag nodig om te laten weten dat je van iemand houdt?’
Iedereen, bezet of niet, is het ermee eens. Dikke onzin, die rozen en chocolade. Zo cliché.

Vrouw Bezet komt thuis.
‘Was het gezellig?’ vraagt haar Tijger/Kroeliewoelie/Mannetje.
‘Ja hoor.’
‘Mooi, zeg, ik ga binnenkort met de jongens poolen.’
God, niet weer he?
‘Oh,’ zegt mevrouw Bezet, op een zo nonchalant mogelijke manier, maar het komt er toch behoorlijk venijnig uit. ‘Goh, alweer. Wanneer dan?’
Tijger/Kroeliewoelie/Mannetje zapt er ondertussen op los, terwijl hij antwoord geeft.
‘Eh 14 of 15 februari, moeten we nog even kijken.’
Vrouw Bezet voelt iets in haar opborrelen. Woede, angst, verdriet. Beseft hij dan niet…? 14 februari!
‘Maar je vond het toch commerciële onzin?’ zegt een stemmetje in haar hoofd.
‘Ja, maaaaaar,’ zegt ze tegen het stemmetje. ‘De dag van de liefde! Ik bedoel, het is wél heel romantisch.’
‘Is er iets? Je bent zo stil.’ zegt Kroeliewoelie, die niet gewend is dat zijn Schattepatatje zo lang haar mond houdt.
Terwijl hij zapt, komt er een zoetsappige reclame van Merci op de tv, iets over chocolade en Valentijnsdag.
‘Haha onzin,’ zegt Tijger.
‘Ja, dikke onzin,’ is Schattepatatjes antwoord. ‘Supercliché haha.’

Op 14 februari ligt er niets in de brievenbus van vrouw Bezet. Ze vindt geen lief briefje op de keukentafel, krijgt geen ontbijt op bed, de bonbons zijn nergens te bekennen. Ze opent enigszins nerveus haar mailbox, maar nee, zelfs een slijmerige e-card kon er niet vanaf. Als Kroeliewoelie om zes uur thuis komt, schuift hij snel zijn eten naar binnen.
‘Leuke dag gehad, schattepatat?’
Schattepatat reageert niet.
‘Is er iets?’
‘Nee.’
Ze geeft hem geen afscheidskus wanneer hij met zijn vrienden gaat poolen. Haar zogenaamde happy single-vriendin belt haar gillend op, omdat haar crush haar een serenade heeft gebracht inclusief kaarsjes en een pad van rozenblaadjes.

Om één uur ’s nachts komt Kroeliewoelie naast haar liggen in het koude bed. Ze doet alsof ze slaapt, maar hij heeft het door.
‘Zeg nou wat er is. Het heeft toch niet met Valentijnsdag te maken he?’
‘Nee,’ snauwt ze. ‘Commerciële onzin.’
‘Gelukkig maar.’
Hij draait zich om en valt meteen in slaap. Schattepatatje huilt met het roze hartjesbeertje dat ze voor hem gekocht had in haar armen. Klotedag.

(En dat is, mannen, waarom jullie wél altijd iets moeten kopen voor Valentijnsdag, een kaartje of chocolade is prima. En dat is, vrouwen, waarom jullie niet moeten doen alsof jullie het commerciële onzin vinden, want er is tenminste één dag in het jaar waarop mannen geen excuus hebben om a-romantisch te zijn en je gratis chocolade krijgt).

Hoe mijn dag eruit ziet als ik grijs en gerimpeld ben

Blogonderwerp bedacht door: Jana.

Er sjort iemand aan mijn arm.
‘Laura, wakker worden.’
Voor me zie ik een veelkleurige waas waarmee ik getrouwd ben. Ik grijp mijn bril die op het nachtkastje ligt en snauw tegelijkertijd: ‘Jahaaaaa.’
Plichtmatig geef ik mijn man een kus en draai me nog even om, maar hij is onverbiddelijk.
‘Bingo begint om tien uur. Opstaan.’
Pas als ik een halfuur later het brood in mijn mond stop, besef ik dat ik mijn kunstgebit ben vergeten. Nou ja, dan maar pap eten. Ik probeer de krant te lezen, maar ze maken die lettertjes steeds kleiner. Tot mijn schrik zie ik dat de kruiswoordpuzzel al ingevuld is.
‘Gerard! *ofeenanderewillekeurigeoudemannennaam*’ roep ik. ‘Het is mijn dag om de kruiswoordpuzzel te maken.’
Gerard krabt aan zijn bijna kale hoofd.
‘Wat, is het dan al dinsdag?’
‘Ja, je vroeg net ook al wat voor dag het was.’
Nou ja, dan maar breien, terwijl ik omroep Max kijk. Ik doe een paar pasjes mee van ‘Nederland in beweging’, maar het is me te vermoeiend. De trui die ik voor mijn kleindochter brei, is al bijna af. Wat zal ze er blij mee zijn!

Bij de bingo is het aardig druk.
‘Ik krijg binnenkort een nieuwe heup.’ zegt de vrouw die naast me zit.
‘Mijn kleinzoon wordt dokter.’ zegt de man ertegenover.
Ik wil over de pijn in mijn rug beginnen, maar dan start de bingo. Net zoals vorige keer win ik net niet het koffieapparaat. Dat is maar goed ook, want ik heb geen idee hoe die moderne dingen werken.

’s Middags komt mijn dochter op bezoek met haar kinderen, net als ik de trui af heb.
‘Kijk Beautiful Hope Spijker,’ zeg ik tegen mijn kleindochter. ‘Heeft oma voor jou gemaakt.’
Haar gezicht betrekt, maar dat is waarschijnlijk omdat ik haar bij haar volledige naam heb genoemd.
‘Pas hem maar.’
‘Maar oma, dat is veel te warm.’
Uiteindelijk past ze hem toch, maar ze trekt hem daarna meteen weer uit en gooit hem in de hoek.
‘Ze maken de letters steeds kleiner in de krant,’ zeg ik tegen mijn dochter. ‘Belachelijk.’
‘Mam, koop gewoon een nieuwe leesbril.’
Ik schud mijn hoofd.
‘Daar krijg ik niet genoeg pensioen voor.’
‘Koop dan niet steeds gebak als wij langskomen. En bovendien kost zo’n brilletje maar vijf euro bij de Hema.’
Ik kijk haar strak aan.
‘Ik koop wat ik zelf wil.’

Wanneer ze een uurtje later, veel te kort naar mijn mening, ik kon niet eens vertellen over mijn nieuwe punnikclubje, weer weg zijn, ligt de trui nog steeds in de hoek. Ach, die Spijker ook, zeker vergeten. Kinderen van vandaag hebben ook zoveel aan hun hoofd.
Gerard en ik maken vervolgens een wandelingetje.
‘Loop niet zo hard!’ roep ik, maar hij verstaat me niet. Hij zet ook nooit zijn gehoorapparaat aan, die man.
Op een bankje rusten we uit. Ik zeg iets over het weer en Gerard bromt wat. Een jong stelletje loopt langs ons.
‘Ik vind bejaarde stelletjes zo lief he.’ zegt het meisje. De jongen bromt wat.
Wat een naïviteit.

We nemen een advocaatje met slagroom en gaan dan naar bed. Ik slaap in met Gerards warme arm om me heen.
Morgen begin ik aan een sjaal. Voor mijn kleindochter. Wat zal ze blij zijn!

(Of zo natuurlijk)

Veelvoorkomend fenomeen: scriptiestress

Er zijn vier reacties mogelijk op de vraag: ‘Hoe gaat het met je scriptie?’

1. De scriptieschrijver veegt alle borden van tafel, stampt op de grond en schreeuwt of je ver-dom-me NOOIT meer wil vragen.
2. Er verschijnen zweetdruppeltjes op het voorhoofd van de scriptieschrijver, zijn linkeroog knijpt hij steeds samen en daarna begint hij te hyperventileren.
3. De scriptieschrijver begint onbedaarlijk te huilen en snuit al je zakdoekjes vol (juist als je zelf verkouden bent natuurlijk).
4. Je krijgt als antwoord: ‘Ik weet niet waar je het over hebt.’ en de scriptieschrijver staart apathisch voor zich uit of begint over iets anders.

Deze reactie komt nooit voor:
– ‘Goed!’

Ik heb wel eens papers geschreven (ja, echt waar). Dat zorgt voor stress, uitstelgedrag en depressieve gedachten. Maar daar ben je een week, misschien twee weken mee bezig. Daarna kun je weer je favoriete serie gaan ~~downloaden~~ volgen. Over een scriptie doe je maanden. Mijn vrienden en familieleden reageerden zoals bovenstaand op deze klus.

Als ik iedereen moet geloven, is een scriptie schrijven zoals het beklimmen van de Mount Everest, de laatste aflevering van Downton Abbey of het onvrijwillig lezen van Fifty Shades of Grey, maar dan tachtigduizend keer erger.

Helaas zit ik alweer in mijn derde jaar. Je weet dat betekent. Ik moet ook een scriptie gaan schrijven. U begrijpt: ik sta doodsangsten uit.

Uw blogger is blij

Het was november en ik zocht een stage voor mijn minor Journalistiek en Nieuwe Media. Ik kan u vertellen: dat is zo makkelijk nog niet. Je wilt liever niet stage lopen bij het plaatselijke sufferdje. Het is niet zo handig als je stageplaats Zwolle is wanneer je in Oegstgeest woont. En als je dan iets hebt gevonden, moet je maar geluk hebben dat je uitgenodigd wordt naar aanleiding van je mailtje. En het is al helemaal een wonder als je op basis van dat gesprek aangenomen wordt.

In september was ik nog met een vriendin naar het Letterkundig en Kindermuseum in Den Haag geweest. Ik studeer Literatuurwetenschap. Het museum is awesome. Eén plus één is twee.

Ik belde. Ik kreeg iemand aan de lijn die zei dat ik moest mailen naar die en die.

Ik mailde naar die en die.

Het e-mailadres klopte niet.

Ik belde weer en kreeg het goede e-mailadres.

Ik mailde naar die en die.

Het e-mailadres klopte weer niet.

Dacht ik, want opeens kreeg ik een mailtje met een uitnodiging voor een gesprek. Het gesprek vond plaats en ik werd geschikt bevonden.

Dikke prima, denk je. Maar zoiets moet wel goedgekeurd worden door je stagedocent. Hmm ja, tja, ja, zei hij. Het is op de grens van wat we toestaan, maar vooruit, het mag wel.
Nu moet je weten, de universiteit is zo makkelijk nog niet. Want dan moet je een stageplan schrijven die goedgekeurd moet worden door diezelfde stagedocent. En dan moet het nog goedgekeurd worden door de examencommissie.

Inmiddels was het al januari en dat terwijl de stage in januari plaats zou vinden. Ik stond doodsangsten uit, want wat als het niet werd goedgekeurd door de examencommissie? Het was immers op het randje. Maar je raadt het al: het is goedgekeurd!!!!!!!!!!

Sinds donderdag loop ik stage, maar wat doe ik dan zoal? Nou, lief lezertje, vanaf 8 maart komt er een tentoonstelling over Jan Siebelink in het Letterkundig Museum. Daarbij wordt een wandelapp gemaakt, die zich richt op het centrum van Den Haag (een aantal van Siebelinks romans spelen zich daar af) en een audiotour. Ik ga daarmee helpen.

Wat ik daarvoor moet doen? Nou, ik moet bijvoorbeeld morgen naar Ede om Jan Siebelink te ontmoeten. Ik houd nu al van mijn stage.

Oftewel: mijn dag kan niet meer stuk. Zelfs de sneeuw en kou kunnen het niet meer verpesten.

(En oh ja, dan nog wat minder goed nieuws misschien: in januari loop ik fulltime stage en daarna drie dagen + 2 dagen college en ik moet ook nog een scriptie schrijven. Daarnaast schijn ik ook nog vrienden, familie en een vriendje te hebben die met me af willen spreken. Druk druk druk, dus vanaf nu ga ik om de dag bloggen. Wellicht dat ik in maart, dan is mijn stage afgelopen, wel weer naar vijf dagen ga, maar dat zie ik dan wel weer. En nee, ik zal niet stoppen met bloggen, wees maar niet bang!)

Zotte en zalige zoektermen (9)

waarom zeggen mensen wat ben je stil

Omdat je zoveel praat.

geef een hart aan iedereen die je lief hebt

Ja jeetje, ik heb er maar één, dus dat wordt lastig.

hoe vaak doen omas het

Wat, breien? Bingo spelen?

hij kijkt naar me, flirtsignaal?

Ja, elke jongen die naar je kijkt, flirt met je, ook als je tandpasta op je wang hebt.

wat zeggen paragnosten over elvis

Dat ook dit jaar zal blijken dat Elvis niet opstaat uit de dood.

eerst benen scheren dan panty aan

Ja, andersom is nogal zonde van je panty.

wat studeer ik ook alweer

Ik weet niet of jij wel zou moeten studeren.

zilvervisjes in bed

Nah, ik geef toch de voorkeur aan mijn vriendje.

vuilniszak jas hoe maak je dat

DOE HET NIET, DOE HET ME NIET AAN.

is normaal om te lachen met u vrienden

Nee, dat vind ik niet normaal.

whatsapp kun je zien of het smsje is gelezen?

Nee, want whatsapp doet niet aan sms’jes.

wat heb je nodig om te overleven

Zuurstof, water, eten enzo.

ik studeer geneeskunde

Gefeliciteerd.

vind een meisje je leuk als ze xx stuurt

Nee, pas vanaf drie x’jes.

Laura’s liederenanalyse: geef mij nu geen Guus Meeuwis

httpv://www.youtube.com/watch?v=s_xIy7aa6RM
‘Die blikken in je ogen’ blijft geniaal.

Dat Guus rare dingen zegt, wisten we al, maar laten we dat vooral nog een keer tonen. Ach, die Guus, die zingt zulke lieve liedjes. . Zoals dit liedje: ‘Geef mij nu je angst’. Zo schattig. Of niet?

EDIT

Het blijkt een liedje van André Hazes te zijn en dat maakt dit dus een cover. Maar besef wel, mensen, dat Guus Meeuwis dit liedje gekozen heeft om te coveren en er dus wél affectie mee heeft (en de boodschap onderschrijft). Dus lees de analyse maar op zo’n manier dan.

♫Je voelt je heel goed, zeg jij, je mond begint te trillen.
Ik weet dat ik jou kan helpen, maar je moet zelf willen.
Elkaar nu een dienst bewijzen, dat is alles wat ik vraag.♫
Oké, eerst mag ik zelf bepalen of ik je hulp aanneem, maar daarna heb je het opeens over elkaar een dienst bewijzen en dat is wel iets wat je van me vraagt. Dus je geeft niet zomaar je hulp? Maar wat wil je er dan voor terug, Guus, geld?
♫Zet weg nu die angst,
ik wist het al,
dit is m’n dag vandaag.♫
Ja, lekker egocentrisch ben jij. Als het jouw dag al is, dan is het dus niet meer de mijne. Fijn dat het met jou wél goed gaat, Guus. Leuk voor je.

♫Geef mij nu je angst,
ik geef je er hoop voor terug.♫
Oh en wat ga je dan met mijn angst doen he?
♫Geef mij nu de nacht,
ik geef je een morgen terug.♫
Pardon? Je wilt met me naar bed? Was jij niet getrouwd?
♫Zolang ik je niet verlies,
vind ik heus wel m’n weg met jou.♫
Je hebt me nooit gehad, Guusje.

♫Kijk mij nu eens aan,
nee zeg maar niets, je mag best zwijgen.♫
Fijn dat dat mag. Zo sympathiek.
♫Het valt nu nog zwaar,
maar ik weet dat ik jou kan krijgen.♫
Je hebt gelijk, het idee dat jij mij krijgt, valt me zwaar. Je bent wel arrogant zeg, dat je denkt dat je een meisje zomaar kunt krijgen.
♫Dit hoeft nooit meer te gebeuren,
als je bij me blijft vannacht.♫
Echt, stop met die seksuele toespelingen.
♫Want dan zul je zien,
als jij straks wakker wordt, dat jij weer lacht.♫
Dat wordt eerder huilen geblazen.

♫Geef mij het gevoel,
dat ik er weer bij hoor voortaan.♫
Waarbij? Mijn liefdesleven?
♫Ik ga met je mee,
want ik laat je nu nooit meer gaan.♫
Shit nee, alsjeblieft, ik smeek je!
♫Geef mij nu je angst,
ik geef je er hoop voor terug.
Geef mij nu de nacht,
ik geef je de morgen terug.♫
Oké, dus je wilt dat ik je de nacht geef (we begrijpen allemaal wel wat je daarmee bedoelt…), zodat jij er ’s morgens weer vandoor kunt gaan? De romantiek.

Dus. Leuk liedje he? Zo’n lieve man, die Guus.

Laura, de eerste vrouwelijke minister-president van Nederland

Blogonderwerp bedacht door: Kwan, die zwanger is en voor haar kind vast naar mij gaat vernoemen.

Hallo kinderen en grote mensen van het hele land! Vanaf nu ben ik de baas. Ha!

*zwaai naar de camera en lach je net gebleekte tanden bloot*

Ik zal me eerst even netjes voorstellen. Mijn naam is Laura, ik ben 21 jaar en vanaf nu mag ik de baas spelen over Nederland. Mijn partij Laura Denkt Te Winnen (LDTW) is als grootste uit de peilingen van Maurice de Hond gekomen (heeft hij toch een keer gelijk gekregen). Ik ben ontzettend blij dat jullie allemaal, ja, echt allemaal, op me gestemd hebben. Ik had wel op een zeteltje of tachtig gerekend, maar alle honderdvijftig? Ik ben werkelijk waar ontroerd.

*pink nu een traantje weg, daardoor kom je sympathieker over*

Dit land is toe aan verandering. Ben en Jerry’s-ijs kost ons nog steeds bakken vol met geld (voor één bak vol ijs). Dit is belachelijk, zeker in tijden als deze kunnen we wel wat suikers en chocolade gebruiken. Daarom heb ik een wetsvoorstel voorbereid waarin staat dat de grote potten Ben & Jerry’s maximaal één euro mogen kosten (de kleine vijftig cent). Ik weet zeker dat het aangenomen zal worden. Om te voorkomen dat iedereen straks maat XXXXXXXL heeft, is er wel een maximum van twee potten per week. Behalve voor mij, maar ik ben dan ook de baas van het land.

*spreid je armen en laat een bulderende muwhahaha horen*

Goed nieuws voor de studenten: studeren wordt gratis! Je mag zoveel studies doen als je wil en ook alle kleine studies zullen blijven bestaan. Maak je geen zorgen om het reizen: de studenten-ov blijft bestaan en de studiefinanciering gaat omhoog, want ik weet hoe duur cocktails kunnen zijn in sommige clubs.

*nip wat aan de dure cocktail die naast je staat*

Het is natuurlijk belachelijk dat chocoladekruidnoten pas in maart in de winkels liggen en in januari alweer verdwenen zijn. Deze gekte moet stoppen! Vanaf nu zijn ze altijd verkrijgbaar (en ik ga ervoor zorgen dat ze ook in Belgenland komen), maar net zoals met Ben en Jerry’s-ijs geldt hier een limiet voor. Je mag wel meer dan één zak per week, maar dan moet je wel minimaal één uur sporten (wat niet zo erg is nu sportscholen gratis zijn gemaakt door mij).

*pak een zakje chocoladekruidnoten van de Kruidvat, houd het hoog boven je hoofd en stoot een oerkreet uit*

Er is verbetering nodig. En ik, Laura de Beste, Laura de Denker, Laura de Leider, zal dit brengen. Bedankt voor het applaus en de rozen die jullie naar me gooien, maar hup, nu moeten jullie weer aan het werk! Want één van de eerste regels die ik mogelijk gemaakt heb, is deze: iedereen die niet minimaal één boek (strip- of prentenboek mag ook, dus analfabetisme is geen excuus) leest per maand, het land uit! Bedankt voor uw aandacht.

(alles wat tussen *’tjes staat, zijn aanwijzingen van mijn spindoctor)

Weetjes over mijn blog (deel drie)

1. Dit is de 650e blog op Lauradenkt.nl.
2. Op 24 maart bestaat mijn blog twee jaar, waarvan ik meer dan anderhalf jaar dagelijks heb geblogd.
3. Ik geef heel veel foto’s op mijn blog rare namen (dat kun je zien als je er met je muis overheen gaat), gewoon voor de lol. Schijnt niet goed voor de SEO (iets met Google en vindbaarheid) te zijn, maar who cares.
4. Ik heb momenteel 90 concepten, waarvan er nog geen tien eventueel blogjes zouden kunnen worden die ik op mijn blog zou kunnen zetten. Misschien moet ik eens opruimen.
5. Mijn alterego is L@uR@liiCii0uSsSsS, zij houdt erg veel van bjoetie en fesjun.
6. Meer mensen kwamen via ‘marlies dekkers bh’ op mijn blog dan ‘laura denkt.’ Ik weet niet wat dat over mijn blog zegt, maar goed kan het niet zijn.
7. De meeste blogs staan in de categorie ‘columns’ (176). Sommige mensen vinden dat je dat geen columns mag noemen, maar lekker puh.
8. Het gaat niet zo goed met mijn brievenproject, omdat ik heel weinig tijd heb om brieven te schrijven. Maar no worries, uiteindelijk krijgen de deelnemers allemaal een brief! Ik heb in september de adressen verzameld, mocht je in de tussentijd nou verhuisd zijn, mail me dan even je nieuwe adres.
9. Ik ben jullie zeer dankbaar voor de blogonderwerpen die jullie hebben bedacht. Nou ja, voor bijna alle onderwerpen dan (Quantumfysicia? Help!).
10. Jij bent mijn favoriete lezer. Ja, echt waar!