De veertiende dag van februari wordt gevreesd door allen: vrij gezellige vrijgezellen, happy singles, not so happy singles/vrij niet gezellige vrijgezellen, stelletjes, mannen, maar vooral door vrouwen.
Het gaat namelijk altijd zo:
‘Ja, Valentijnsdag is echt commerciële onzin,’ zegt vrouw Bezet tegen haar Bezette en Vrij(niet)gezellige vriendinnen. ‘Ik bedoel, je hebt toch niet speciaal een dag nodig om te laten weten dat je van iemand houdt?’
Iedereen, bezet of niet, is het ermee eens. Dikke onzin, die rozen en chocolade. Zo cliché.
Vrouw Bezet komt thuis.
‘Was het gezellig?’ vraagt haar Tijger/Kroeliewoelie/Mannetje.
‘Ja hoor.’
‘Mooi, zeg, ik ga binnenkort met de jongens poolen.’
God, niet weer he?
‘Oh,’ zegt mevrouw Bezet, op een zo nonchalant mogelijke manier, maar het komt er toch behoorlijk venijnig uit. ‘Goh, alweer. Wanneer dan?’
Tijger/Kroeliewoelie/Mannetje zapt er ondertussen op los, terwijl hij antwoord geeft.
‘Eh 14 of 15 februari, moeten we nog even kijken.’
Vrouw Bezet voelt iets in haar opborrelen. Woede, angst, verdriet. Beseft hij dan niet…? 14 februari!
‘Maar je vond het toch commerciële onzin?’ zegt een stemmetje in haar hoofd.
‘Ja, maaaaaar,’ zegt ze tegen het stemmetje. ‘De dag van de liefde! Ik bedoel, het is wél heel romantisch.’
‘Is er iets? Je bent zo stil.’ zegt Kroeliewoelie, die niet gewend is dat zijn Schattepatatje zo lang haar mond houdt.
Terwijl hij zapt, komt er een zoetsappige reclame van Merci op de tv, iets over chocolade en Valentijnsdag.
‘Haha onzin,’ zegt Tijger.
‘Ja, dikke onzin,’ is Schattepatatjes antwoord. ‘Supercliché haha.’
Op 14 februari ligt er niets in de brievenbus van vrouw Bezet. Ze vindt geen lief briefje op de keukentafel, krijgt geen ontbijt op bed, de bonbons zijn nergens te bekennen. Ze opent enigszins nerveus haar mailbox, maar nee, zelfs een slijmerige e-card kon er niet vanaf. Als Kroeliewoelie om zes uur thuis komt, schuift hij snel zijn eten naar binnen.
‘Leuke dag gehad, schattepatat?’
Schattepatat reageert niet.
‘Is er iets?’
‘Nee.’
Ze geeft hem geen afscheidskus wanneer hij met zijn vrienden gaat poolen. Haar zogenaamde happy single-vriendin belt haar gillend op, omdat haar crush haar een serenade heeft gebracht inclusief kaarsjes en een pad van rozenblaadjes.
Om één uur ’s nachts komt Kroeliewoelie naast haar liggen in het koude bed. Ze doet alsof ze slaapt, maar hij heeft het door.
‘Zeg nou wat er is. Het heeft toch niet met Valentijnsdag te maken he?’
‘Nee,’ snauwt ze. ‘Commerciële onzin.’
‘Gelukkig maar.’
Hij draait zich om en valt meteen in slaap. Schattepatatje huilt met het roze hartjesbeertje dat ze voor hem gekocht had in haar armen. Klotedag.
(En dat is, mannen, waarom jullie wél altijd iets moeten kopen voor Valentijnsdag, een kaartje of chocolade is prima. En dat is, vrouwen, waarom jullie niet moeten doen alsof jullie het commerciële onzin vinden, want er is tenminste één dag in het jaar waarop mannen geen excuus hebben om a-romantisch te zijn en je gratis chocolade krijgt).
27 januari 2013 at 23:47
Vrouwenlogica. Lastig te volgen.
27 januari 2013 at 23:56
Wil ik wel, maar moet ik eerst weten waar ze woont :P
28 januari 2013 at 07:42
Oké, in jouw geval mag een e-card ook.
28 januari 2013 at 19:27
Jippie :D :P
28 januari 2013 at 19:32
Wel echt doen he!
27 januari 2013 at 23:59
Haha, true! Ik vind het ook onzin, maar toch hoop ik op iets.
28 januari 2013 at 00:52
Dat zou echt iets voor mij zijn :p
28 januari 2013 at 07:20
haha wat heb je dat goed omschreven! :D
28 januari 2013 at 07:46
Haha, mijn vriend en ik zijn ZO romantisch dat we alles op voorhand afspreken, als in: oké, met valentijn mag een cadeautje, rond dat bedrag. Verrassingen, daar doen wij niet aan mee :p (allé, dat laatste is niet waar: we verrassen elkaar af en toe, maar meestal is het écht gewoon afgesproken XD )
28 januari 2013 at 08:12
Grappig! Zelf wil ik natuurlijk helemaal niks voor Valentijnsdag en ik krijg dan ook niks. Ik dacht namelijk altijd dat Valentijnsdag de dag was dat je je geheime liefde kenbaar maakte dat je van hem of haar hield.
Voor mij betekent Valentijnsdag maar 1 ding, de verjaardag van mijn moeder en dat ik dan veel te veel geld betaal voor een bosje bloemen voor haar. ;-)
28 januari 2013 at 08:28
heu, meen je dat nu?
oops….
en dat al 30 jaar :-)
28 januari 2013 at 10:20
Ja, koop chocolade voor je vrouw, hup!
28 januari 2013 at 16:58
probleem is een beetje dat ik veel romantischer ben dan mijn madam… maar chocolade zie ik wel zitten :-)
28 januari 2013 at 18:54
Oooh, maar dan moet je haar even duidelijk maken dat jij ook iets wil!
28 januari 2013 at 09:25
Haha, briljant omschreven. Allebei niet toe willen geven, en dan verbitterd in relatietherapie… ;)
28 januari 2013 at 09:38
Waarom heeft zij hem niet verwend? Waarom moet hij haar verwennen? Ik snap het net?
28 januari 2013 at 10:23
Ze heeft een rozehartjesbeertje voor hem gekocht! Maar ze durft hem niet meer te geven…
29 januari 2013 at 20:39
De muts…
28 januari 2013 at 10:04
Jep, zo gaat het vaak. Gewoon zeggen dat je het wel leuk vindt om wat te krijgen :)
28 januari 2013 at 10:14
Ik vind het toch wel leuk om iets te gaan doen, want anders denk ik op Valentijnsdag: ik heb een vriend en toch ben ik alleen.
28 januari 2013 at 10:29
Ik vind het geen commerciële onzin, ik vind het leuk! Alleen vergeet ik het wél altijd, waardoor ik me pas dagen later realiseer dat ik niks heb gehad. En dan ben ik met terugwerkende kracht gekrenkt.
Marijn en ik zijn wel op Valentijnsdag gaan samenwonen, SUPERromantisch he?
3 februari 2013 at 14:34
SUPERromantisch!
28 januari 2013 at 12:10
Zo leuk geschreven! Ik herken er mezelf een heel klein beetje in, haha.
28 januari 2013 at 12:22
Ik heb geen Valentijnsdag nodig om voor iemand chocolade te kopen. :-)
28 januari 2013 at 18:55
:D
28 januari 2013 at 16:38
Oh god Laura neeee :( Spontaan iets leuks doen is leuk hoor maar als je beiden hebt afgesproken niks te doen moet je je er ook aan houden en niet zo zeiken :’)
28 januari 2013 at 18:55
Ja, dat zeg ik toch in het laatste stukje, dat vrouwen het daarom gewoon moeten zeggen dat ze iets willen :P
28 januari 2013 at 16:55
Ik vergeet het bijna elk jaar weer. De winkels beginnen er te vroeg mee. Bij het zien van de eerste hartenprulletjes krijg ik zin in Valentijnsdag en dan duurt het vervolgens een paar weken voor het zo ver is (zo lang kan ik niet iets verstoppen voor mijn Tijger/Kroeliewoelie/Mannetje), waardoor mijn enthousiasme wegzakt en ik Valentijnsdag helemaal vergeet.
28 januari 2013 at 17:20
Haha, superleuk. Of nouja, voor Schattepatat niet zo. Die vrouwenlogica inderdaad…
28 januari 2013 at 17:47
Chocolade! Chocolade! :D Ik kan niet wachten ^^
28 januari 2013 at 18:07
Valentijnsdag is echt een verlies-verliessituatie. Als je niets krijgt is het kut, maar als je wel iets krijgt is het ook een beetje kut, want dan is het zo geforceerd :P
28 januari 2013 at 18:32
Beter iets dan niets :P
28 januari 2013 at 18:30
Ik koop gewoon een hele grote doos bonbons en een hele grote doos bak Ben&Jerry’s ijs voor mezelf..
1 februari 2013 at 21:29
DIT DUS!
28 januari 2013 at 20:23
Haha, ik vind het inderdaad commerciële onzin. Maar ik denk doordat toch iedereen er altijd over heeft blijft het jammer als je niks krijgt ofzo :P Althans, mijn theorie.
28 januari 2013 at 20:55
Tja, vrouwenlogica!
Ik snap dat mannen er niets mee kunnen ;-)
28 januari 2013 at 22:38
Wat ik zeg over Valentijnsdag doet er niet toe. Er is toch geen haar op iemands hoofd die eraan denkt om mij chocolade of rozen te geven.
29 januari 2013 at 00:36
Ik geloof niet in Valentijnsdag. Uit geloofsovertuiging, ik geloof sowieso nergens in. Daar ben ik enorm van overtuigd. Dus.
29 januari 2013 at 09:07
Hahahaha arme arme schattepetat.
29 januari 2013 at 09:52
Helemaal mee eens…
Ik wil op z’n minst hartjesvormige pralines!!
29 januari 2013 at 13:25
Dit doet me denken aan een vriendin. Zij is gewoon zo en haar vriend is ook zo, GEWELDIG!
31 januari 2013 at 15:00
Je hebt zowel de man als de vrouw doorgrond. En vooral op het gebied ‘de vrouw’, zeer knap gedaan!
1 februari 2013 at 17:10
hahaha, die namen zijn echt hilarisch. Maar ’t is wel echt waar dit.. Zouden mannen moeten lezen:)