‘POESSIEEEEEEEEE!’
Jeetje, wie maakt er toch zo’n lawaai in Oegstgeest?
‘Poessie, kom eens hier! Kom maar, poessie.’
Jeetje, ook nog op zo’n hoog, kinderachtig toontje.
‘Wie is er een lief poesje? Ja, jij bent een lief poesje.’
Het is Laura de kattenfluisteraar met haar vriend.
Als ik een kat zie, ben ik als een kind zo blij. Ik ren niet op ze af als een kleine kleuter (mijn vriendje wel, waardoor ze alleen maar wegrennen), maar ga op mijn hurken zitten en beweeg mijn duim tegen mijn wijsvinger, terwijl ik een soort klikkend geluid maak. Niet dat het helpt, maar ik denk van wel.
‘Awwwwwww.’ zeg ik tegen mijn vriend.
‘Awwwwwww.’ zegt hij terug.
‘Wat een lieve kat!’ kirren we in koor.
We zijn allebei van mening dat een vriendin van ons die in hetzelfde gebouw als ik woont een kat moet nemen. Een blauwe Britse korthaar. Ja, zij en niet ik, want ik ga mooi die troep niet opruimen. Bovendien woont zij alleen en ik niet. Mijn vriend en ik vinden het allebei een goed idee, maar zij helaas nog niet. Maar dat komt wel goed.
In de tussentijd lopen we gewoon wel ‘Awwwwww, lief poessie!’ roepend op straat.
(voor de rest zijn we overigens heel normaal)
Poessies zijn ook lief. Vooral als een vriendin een kitten erbij heeft genomen. Koetsjie koetsjie!
Met mijn allergie kan ik alleen maar concluderen dat dit minpunten oplevert Laura.
:O Neeeeeeeee, Rianne, neeeeeeeeee.
Miauw miaaauw miauw MIAUwww miauw miauw miauw.
(Vertaling: ik ben de kattenfluisteraar van de rest van het land)
Ja lieve poessies. :) Wij hebben er hier in de buurt ook een lopen die maar al te graag aandacht wil.
Bij ons in de wijk wonen er ook heel veel! :D
Ik wil geen blauwe kat!
Ja, maar Daniëlle, het heet ‘blauw’, maar het is eigenlijk grijs. Zoek maar op Google!
Voor het opruimen van de troep hebben ze dus de man uitgevonden. Ik heb zelf poesies en ik doe vooral het knuffelen en verwennen met snoepjes!
Ik vroeg me al af waar een man nou voor was, maar nu weet ik het! Alleen heb ik hier geen man in huis :P
Dan moet je nog even wachten! En dan vooral vaak roepen dat alle rotklusjes mannenwerk zijn en hopen dat de man in kwestie het met je eens is.
Als ik naar school fiets, zie ik er in een zo’n wijk ook altijd heel veel, soms spelen ze volgens mij ook echt met elkaar haha. Als ik een random kat tegenkom móét ik hem ook echt even aaien ^^ Je mag wel een keertje met mijn kat komen knuffelen? Zwart-witte Noorse boskat en echt een schatje :) (http://www.hesterly.nl/wp-content/uploads/2013/05/wpid-2013-05-20-16.36.18.jpg & http://www.hesterly.nl/wp-content/uploads/2013/04/wpid-2013-04-02-17.38.26.jpg & http://www.hesterly.nl/wp-content/uploads/2013/03/wpid-2013-03-26-14.39.15.jpg)
JAAAAAAAAAAAAAA :D
awwhhh, ik willem
Ik had ooit een professor die zich kon veranderen in een kat…
Oh, ik wil ook altijd naar alle katten toe (en begin meestal ook tegen ze te praten enzo). Het is dus best normaal. (Of ik ben ook niet normaal… oeps).
“Aai poesie, aai poesie, rotkat…”
Of is dat niet algemeen bekend?
Jawellll!
Misschien moet je iets minder nadruk leggen op je normaal zijn :P
Welke pressiemiddelen heb je nog om in te zetten?
Oh héél herkenbaar, ik ben net zo..