Ik was gewoon thuis, toen er plotseling iemand in mijn kamer stond: het was Oegstgeest. Feitelijk is hij er altijd al, maar hij besloot me nu aan te spreken.
‘Zo, dus dit is nu je kamer?’
‘Ja, Oegstgeest,’ antwoordde ik.
‘Wist ik al haha. Ik weet alles. ALLES.’
Hoewel hij lachte, werd ik toch een beetje bang. Wist hij echt alles?
‘Ja, zo weet ik bijvoorbeeld dat je nu bijna een jaar in mij woont.’
Dat klopte. Een jaar alweer. Goh zeg. Wat ging de tijd toch snel. Hoe wist hij dit allemaal toch?
‘En in een jaar tijd weet je nog steeds niet waar het zwembad is. Je hebt nog maar één kasteel gezien van de twee. Je bent pas begonnen met Oegstgeest ontdekken toen je ging skeeleren. Je bent nog nooit in Warmond geweest, terwijl dat dichterbij dan Leiden is.’
Ik moest het toegeven, dus knikte en knikte ik. Oké, ook omdat ik best wel bang van Oegstgeest was. Ik snapte eigenlijk niet waarom Jan Wolkers terug naar Oegstgeest ging.
‘Over Leiden gesproken: daar houd je wel van he?’
Oh jee.
‘Eh, het is een leuke stad.’ zei ik.
Oegstgeest kwam steeds dichterbij. Mijn gezicht raakte bijna de zijne.
‘Ja, dat is te merken. Meerdere malen in de week fiets je van me weg om naar Leiden te gaan. Pff, Leiden. Wat heeft Leiden dat ik niet heb? Oh het is groter? Nou en. Klein is fijn. Dat roep je zelf ook altijd.’
Shit. Ik wilde geen ruzie met Oegstgeest, want hij is nogal intimiderend. Hoe kon ik dit nou oplossen? Er verscheen een brandend lampje boven mijn hoofd.
‘Maar lieverd, ik kom toch altijd weer naar je terug? Ik kom altijd terug naar Oegstgeest. Jij bent mijn veilige haven.’
Oegstgeest glimlachte en er verschenen blosjes op zijn wangen. Hij staarde verlegen naar de grond, terwijl hij vroeg: ‘Meen je dat echt?’
Ik knikte. Daarna is Oegstgeest nooit meer vervelend geweest.
(stiekem ga ik nog steeds naar Leiden, maar niet aan hem vertellen hoor, want ik kom altijd terug naar Oegstgeest!)
5 augustus 2013 at 07:33
Geweldig. Fijn dat je Oegstgeest weer blij hebt kunnen maken :). (nee even serieus, wat schrijf jij goed!)
5 augustus 2013 at 10:29
Haha dankje :)
5 augustus 2013 at 11:19
Waar kleine plaatsen groot in kunnen zijn.. Het intimideren van nieuwe bewoners.. ;-)
Leuk geschreven Laura.
5 augustus 2013 at 12:08
Leuk geschreven! Oegstgeest is sowieso al wel een intimiderende naam. De Geest van Oest? ^^
5 augustus 2013 at 12:40
Een geest met blosjes op zijn wangen ziet er echt vreemd uit in mijn hoofd. Leuk geschreven! Zoals altijd.
5 augustus 2013 at 13:42
Hee Laura, ik lees al een tijdje je blog. Je bent goeeed! Echt vermakelijk :)
8 augustus 2013 at 22:27
Dankje, superleuk om te horen :D
5 augustus 2013 at 16:04
Ik houd van je fictieve interviews!
5 augustus 2013 at 16:12
Leuk geschreven weer
5 augustus 2013 at 20:43
Woehoee Laura! Het is niet in ruzie geëindigd! :P
6 augustus 2013 at 11:40
Haha :’)
6 augustus 2013 at 12:08
Follow-up: Waarom moet je als inwoner van Oegstgeest naar Warmond?
8 augustus 2013 at 22:28
Omdat het ernaast ligt. Staat in een vorige blog.
6 augustus 2013 at 13:57
Ik spreek Oegstgeest altijd heel gek uit in mn hoofd. Meer als OEGGGGGGGGst. Geest. En als je het heel vaak achter elkaar zegt is het helemaal een aparte naam (sorry Oegstgeest als ik je nu boos heb gemaakt, ik vind je verder wel leuk en als Laura én Jan Wolkers terug naar je gaan moet je wel heel leuk zijn).
7 augustus 2013 at 22:14
Ik kan het dus ook niet fatsoenlijk uitspreken! Die verdraaide GGG’s. Maar Corpus is in Oeggggstgeest en daar wil ik absoluut heen. Maar ik vind dat ik dan op zijn minst die naam moet kunnen produceren zonder overmatig G-gebruik.