Ik word wakker van mijn mens dat met een blikje rammelt.
‘Tijgertje, eten!’
Ik open één oog en besluit dat het niet de moeite waard is om die andere ook te openen. Het mens blijft echter maar doorgaan.
‘Hmm, lekker vis. Dat is goed voor je.’
Eet het dan zelf op, mens. Nee, het is nog lang niet tijd om op te staan, wat mij betreft. Ik denk aan mijn to do-list van vandaag. Een flinke wasbeurt, staren naar Witje van de overkant (ik ben zo jaloers op haar vacht) en vanavond de hele tijd geaaid worden. Ik word moe bij het idee alleen al. Misschien kan ik de dag beter beginnen met nog een dutje. Ik voel mijn oogleden zwaarder worden, mijn droom over snoepjes is al bijna in zicht, totdat ik plotseling twee armen om mijn lijf voel.
‘Poesjeeeee!’
Oh god, het andere mens is ook wakker. Agressief aait hij over mijn kop en ik voel mijn haren overeind gaan.
‘Afblijven!’ snauw ik.
‘Ja, poesje,’ zegt het mens, op dat vreselijk zoetsappige toontje van hem. ‘Wie is er een lief poesje?’
Nou, ik in ieder geval niet. Ik zet mijn nagels in zijn hand en gelukkig laat hij me los. Goed, waar was ik gebleven? Oh ja, een dutje. Maar het mens laat me niet met rust, hij houdt het muisjesspeeltje voor mijn neus (alsof ik het verschil niet kan zien met een echte muis) en pakt zelfs een kartonnen doos voor me. Dat domme wezen begrijpt niet dat het pas over een uur of drie kartonnendoostijd is.
‘Ja, jij wil wel geaaid worden he?’
Eh nee. Zoveel dommigheid kan ik niet aan. Er zit niets anders op. Ik wring me met moeite door het luikje (iets teveel snoepjes gegeten de laatste tijd) ‘Poesje, waar ga je nou heen?’ en voorlopig kom ik niet meer terug (oké, ook omdat ik bang ben dat ik niet meer terug door het kattenluikje kan door die extra snoepjes). Sniffend laat ik mijn mens achter. Tijd voor wat rust.
19 november 2013 at 23:51
Pssst. Mens dat.
20 november 2013 at 08:30
Ik heb het veranderd!
20 november 2013 at 10:44
Hahaha, fijn! ;-)
19 november 2013 at 23:56
Haha, wat super leuk geschreven!
20 november 2013 at 09:51
Haha, nice one. De kat bij mijn ouders ligt ook altijd alleen maar te slapen en heeft echt nul interesse in menschen. Ik denk dat ik me voortaan kan inbeelden wat ze denkt ;’D
20 november 2013 at 10:31
Wat zijn mensen toch vervelend zeg.
20 november 2013 at 15:10
Je zal maar huiskat bij dat soort mensen zijn.. tssssss
20 november 2013 at 16:20
Volgens mij denkt mijn kat niet veel anders :P Als hij op een gegeven moment om half 11 moe is dan gaat hij gewoon naar zijn ‘slaapplek’ (van de bank naar een stoel bij de eettafel) ook al zijn wij nog allemaal beneden, haha.
20 november 2013 at 20:09
Oh heerlijk! Soms denk ik dat katten echt zo denken. En juist daarom zijn ze zo cool! :)
20 november 2013 at 22:46
Een kat die niet voor blikvoer gaat? Vaag beest heb je daar.
23 november 2013 at 12:54
Hahahaa. Daarom vind ik Garfield ook zo geweldig.
24 november 2013 at 20:10
Tijgertje heeft toch wel een vre-se-lijk vermoeind leven. Arm beest.
29 november 2013 at 16:24
Haha leuk!
6 december 2013 at 13:38
Hahaha ja wie weet wat de poes denkt…