De 22-jarigen

Ja, Facebook is net de NSA en iedereen loopt alleen maar te zeiken en blablabla, maar het kan ook heel handig zijn: om mensen te stalken.

Bij het stalken valt me iets op: hoe uiteenlopend de levens zijn van mijn leeftijdsgenoten (ik ben 22 jaar). Je hebt de ikbenvrijgezelendaargenietikookvan-singles, je hebt de wijdoenallessamen-stelletjes en laatst zag ik een klasgenootje van de basisschool die een huis gaat kopen. Een huis. Ik vind het al wat dat ik elke maand de huur van mijn kamer betaal, laat staan een hypotheek regel.

Er schijnen zelfs mensen te zijn die op deze leeftijd al een ring om hun vinger dragen of kinderen hebben (!!!). Ik kan niet eens voor mezelf zorgen, laat staan voor een kind.

Maar dat is allemaal niet erg. Ieder heeft zijn eigen tempo. Ondertussen blijf ik doorgaan met stalken.

15 gedachtes over “De 22-jarigen”

  1. hahah, mensen stalken is toch weer zo leuk :’).Snap alleen niet waarom sommige mensen echt hun relatiestatus veranderen naar gescheiden in plaats van helemaal weg halen..

  2. Nou ik heb het zelfs nu 27 ben nog. De één heeft al drie kinderen, is getrouwd en de ander nog gewoon vrijgezel. Ik vind het nog maar lastig om dat trouwen en kinderen voor te stellen :P

  3. Ga je toevallig naar het Murakamifest (een festival voor het nieuwste boek van Haruki Murakami)? Ik zag de pamfletten in Amsterdam en moest aan jou denken. Het event is al wel uitverkocht, maar je kunt je nog opgeven als vrijwilliger en dan krijg je het boek, mag je gewoon deelnemen maar hoef je alleen maar te helpen met wat opbouwen. Op facebook vind je genoeg over het event!

  4. Ik ken dat, dat doe ik ook! En dan vooral bij mensen met wie ik nooit praat of zo. Ik dacht altijd bij mezelf: ‘Moh, als ze dat eens wisten zouden ze me een mooie creep vinden!’ Maar ik ben dus niet de enige. Muhahaha!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.