Zoals vele kinderen heb ik verschrikkelijke jeugdtrauma’s, waar ik nog steeds last van heb. Ik moest peer op brood eten van de oppas, coltruien aan van mijn moeder en zo heb ik er nog wel een stuk of tachtigduizend. Vandaag licht ik er weer eentje uit.
Mijn moeder is niet zo’n slons die in haar joggingsbroek met vlekken haar kinderen naar school bracht. Nee, ze draagt mascara, oogschaduw, blush en… lippenstift. Van die roze weet je wel. Nu heb ik op zich geen problemen met lippenstift (behalve dat het zo vies voelt op je lippen, je altijd een afdruk achterlaat op glazen, het er na een paar uur vanaf is, maar wel op je tanden is blijven zitten etc.), maar door mijn moeder heb ik een trauma opgelopen. Ja, jullie gaan er nu achter komen waarom ik (bijna) geen make-up draag.
Na voor de duizendste keer Marco Borsato te hebben geluisterd in de auto zet mijn moeder me af bij de basisschool (dit verhaal speelt zich zo’n twaalf jaar eerder af, niet denken dat ik nu nog naar de basisschool ga hoor, al snap ik wel dat het geloofwaardig is met mijn uiterlijk). Met het refrein van ‘Binnen’ nog in mijn hoofd stap ik de auto uit en zeg: ‘Nou doei he!’
Maar mijn moeder laat het niet daarbij.
‘Kus!’ beveelt ze.
Ik probeer nog te zeggen dat ik bijna te laat ben, maar ze houdt me al in de wurggreep en drukt twee dikke zoenen op mijn wangen.
‘Dag lieverd, veel plezier!’ roept ze me vrolijk na, terwijl ik de pijn in mijn nek weg wrijf. Snel kijk ik om me heen: heeft iemand het gezien? Pff, gelukkig niet.
Uitgelaten van blijdschap ren ik het schoolplein op, naar mijn bffs.
‘Yoooo bitsjes!’
Ze kijken me raar aan. Heb ik de verkeerde kleding aan? Ben ik mijn Pokémonkaarten vergeten?
‘Eh, wat heb je op je wang?’ vragen ze.
Ik ren als een gek naar de spiegel en begin dan onbedaarlijk te huilen.
Op mijn wangen zitten twee grote, roze vlekken. Het is de lippenstift van mijn moeder. Daar ging mijn reputatie. Om nooit meer terug te komen…
Och jee, misschien dachten ze dat het blush was (lipstick is multifunctioneel).
Ik heb trauma’s van het nummer ‘binnen’, maar dat voor een andere keer.
Haha ja, dat zou nog kunnen :P Oeh, daar moet je een blogje over schrijven!
och jee arm kind! Stoute mama heb jij ;). Is echt zo’n moment waar je nu om kunt lachen, maar toen absoluut niet!
Haha, vooral ook echt met dat ‘Yooo bitsjes’ erbij hè :P Ik ben stiekem wel benieuwd naar de échte reden. Of heb je die bewaard voor een ander blogje?
(de echte reden is dat ik het niet kan en te lui ben om te oefenen, alleen mascara kan ik, maar sssst)
Ah maar het is helemaal niet zo moeilijk! En als je het wel leuk vindt zou die tijd toch ook geen probleem moeten zijn? :P
Nou, ik heb best lastige ogen. Ik weet niet meer hoe dat heet, maar mijn oogleden hangen een beetje, waardoor je oogschaduw bijna niet ziet. En eyeliner is al helemaal een ramp, maar dat zou ik wel willen kunnen. En ik vind het niet leuk genoeg om er tijd voor te nemen :P
Hahaha, ik had ook een tante die dat altijd deed. Blegh! Haha
Haha – ik vind grappig, al kan ik me voorstellen dat jij dat toen niet vond :).
Ben ik blij dat ik dit nooit meegemaakt heb met mijn moeder. :P Al is het wel grappig om mee te maken (zeker als je er later op terugblikt, lijkt me ;) ), op het moment zelf is het natuurlijk minder.
Haha, erg leuk geschreven
Hahahaha wat goed! Ik heb er met mijn oma nog steeds last van.
Met make-up heb ik geen ervaring, maar ik geloof graag dat overal waar een nummer van Borsato aan te pas komt, een trauma nooit ver weg kan zijn!
De horror…. Gelukkig was en is mijn moeder niet zo’n kussend…
Haha, wat leuk geschreven. En niks om je voor te schamen toch als je nauwelijks make-up draagt. Ik heb tot mijn 35 nooit make-up gedragen en zelfs mijn wenkbrauwen nooit geëpileerd. Ik had vroeger nooit vriendinnen omdat ik altijd erg gepest ben en mijn moeder deed ook niet veel met make-up dus dan leer je het niet. Plus dat ik slechtziend ben en ervan uit ging dat ik het toch niet kon. Inmiddels gebruik ik wel dagelijks make-up, maar geen hele lagen, meestal vrij subtiel.
PEER op brood??
Ja. http://www.lauradenkt.nl/2011/10/22/jawel-ik-heb-er-een-een-jeugdtrauma/
Hahaha leuk weer!: P
peer op brood is wel een erg originele combinatie, haha. Gelukkig draagt mijn moeder geen make-up, maar daarom vind ze het juist erg dat mijn zusjes en ik wel een beetje make-up dragen. :’)