Lezen in de trein

Als ik mensen in de trein een boek zie lezen, vind ik ze meteen een stuk aardiger. Vaak probeer ik dan heel sneaky te kijken welk boek ze lezen en als ik het ook ken, denk ik: ‘Zal ik er iets over zeggen? Of mag ik ze niet storen? Of is dat sowieso heel raar?’

Ook ik lees in de trein een boek, want, nou ja, duh. Laatst zat ik een enorm roze boek te lezen (‘De dag dat ik doodging’ van Tania Bongers), waar ik me wel een beetje voor schaamde, want nou ja, roze. Sinds ik de lichtroze muren van de vorige bewoner wit moest verven toen ik ging verhuizen, heb ik er zo mogelijk een nog grotere hekel aan gekregen.
Goed, dat boek dus. Naast mij ging een vrouw zitten, zo’n zweverig typje met kort haar, zo’n jasje met verschillende stukjes vierkanten stof (die je in van die wierookzaakjes kunt kopen). Ik ben zo nuchter als wat, dus daar kan ik sowieso niet zo goed tegen, maar wat deed ze?  Ze boog zich helemaal naar voren, richting mij en probeerde te kijken welk boek ik aan het lezen was. Stoïcijns las ik door, maar van binnen schudde ik heel hard met mijn hoofd.
Les één van het voyeurisme: zorg ervoor dat het bekeken object het niet merkt.
Ze deed het nog een paar keer, maar no way dat ik liet merken dat ze zich ook maar een centimeter bewoog en uiteindelijk gaf ze het op.

Het kan ook gewoon goed gaan. Vandaag was ik ‘Kind onder kannibalen’ van Charles Bukowski aan het lezen en een man sprak me, in het Engels, erover aan. Dat die Bukowski raw schreef, maar wel goed en enjoy het lezen. Hij was geïnteresseerd, maar niet té en mijn Engelse uitspraak was gewoon in één keer goed, terwijl ik normaal van de omschakeling ga stamelen.

Misschien moet ik de volgende keer ook maar iemand aanspreken die een goed boek leest.

23 Comments to “Lezen in de trein”

  1. Als ik lees in de trein ben ik bang dat ik vergeet uit te stappen :’).. Ik heb een keer gehad dat ik op het station bleef zitten lezen toen de trein voor me neus al stil stond.

  2. Haha herkenbaar! Ik probeer ook altijd te doen alsof ik lees en niet zie “dat de persoon met de gekleurde vakjesjas -inderdaad- (van die vreselijke Desigual-afdeling van V&D weetjewel) mij eigenlijk stiekem heel misschien iets wil vragen over mijn boek”.

  3. Wat leuk geschreven. Ik lees eigenlijk nooit onderweg. Een krantje wil ik nog wel eens pakken, maar dat blijft meestal bij plaatjes kijken. De reden dat ik nooit lees is misschien toch wel een heel klein stukje schaamte omdat ik heel dicht met m’n neus op het papier zit en daar zeer regelmatig opmerkingen over krijg. En daar heb ik geen zin in dus lees ik maar niet :)

  4. Oh, vreselijk lijkt me dat! Ik lees niet zo heel vaak in de trein, al heb ik wel altijd een boek mee. Dat is meer voor als ik onverwacht lang moet wachten op het station. Het stukje dat ik in de trein zit is krap aan 10 minuten en het is altijd ontzettend druk :’)

  5. Ik lees bijna altijd in de trein, en ik heb meestal dan ook muziek op als achtergrond – om ervoor te zorgen dat ik niet word afgeleid. Met als gevolg dat ik helemaal opschrik als dan ineens de conducteur naast me staat, of simpelweg iemand die naast me wil zitten (maar mijn tas staat er nog)… Lijkt zo asociaal, maar zo bedoel ik het gewoon niet haha :’)

  6. Haha, ik houd vaak mijn boekenlegger (een boomerangkaart) meestal voor de kaft vast, al helemaal als ik een iets minder intelligent (uitziend) boek ofzo lees, haha. Maar probeer zelf inderdaad ook wel eens te spieken wie welk boek leest. Verder vind ik lezen in de trein heerlijk, krijg helaas alleen te vaak last van mijn nek van de leeshouding :(

  7. Een goed boek die roze van Tania Bongers. Ik heb het ook gelezen.

  8. De titel van dat roze boek maakt me wel nieuwsgierig. ;) Ik hou echt van lezen in de trein, ik doe het dagelijks. Maar heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat iemand me over mijn boek aansprak of wilde zien wat ik las…

  9. Ik ben ook altijd nieuwsgierig naar wat anderen lezen. Zelf zit ik meestal met twee studieboeken, een schrijft en een woordenboek in de trein. Het enige wat mensen dan doen is je vreemd aankijken ;)

  10. Oh jee, je beschrijft mijn jas… Gelukkig heb ik al heel lang niet meer in de trein gezeten..

  11. Oww, ik probeer trouwens ook altijd te zien welk boek iemand leest…

  12. Wat vind je van ‘De dag dat ik doodging’?

  13. Ik herken die sympathie voor lezende reizigers :)
    Ik probeer zelf ook altijd zoiets op te wekken door geen muziek te luisteren of op mijn telefoon te prutten, maar gewoon lekker een boekje lezen of iets tekenen of breien of zo!

  14. Hahaha, erg herkenbaar. Leuk geschreven!
    Ik lees nu “Wat nooit is verteld” van Elliot Perlman. Tot nu toe een super goed boek!

  15. Ha, herkenbaar! Ik heb dat ook elke keer als ik iemand zie lezen, vooral als ik dat boek ook nét uitheb of twijfel of ik het zal gaan lezen maar op een of andere manier durf ik niet. Ik weet namelijk ook niet zo of ik het zelf wel zo prettig zou vinden als ik helemaal in een verhaal zou zitten en dan erover moet praten.

  16. Ik lees in het OV meestal op mijn iPad, dan zien mensen niet zo gauw dat het een boek is en hebben ze ook niet de neiging ernaar te vragen – dus dan word je niet gestoord =D

  17. In de trein heb ik altijd luisterboeken aan. Of cabaret. Heerlijk. En dan een beetje uit het raam staren. Geen onderbrekingen van mensen die je vragen welk boek je aan ’t lezen bent.

  18. Op die manier een gesprekje hebben met een vreemde is zó leuk! Ik kijk altijd met welke camera mensen fotograferen of welke telefoon ze hebben, haha.

  19. Je hebt helemaal gelijk. Ga of heel sneaky kijken zonder dat de ander het merkt, of vraag het ronduit. Ga niet heel opvallend onopvallend kijken.

  20. Ik had altijd een hekel aan lezen in de trein omdat je maar kort kunt lezen, voor je alweer uit moet stappen. Maar ik ben om, het is juist fijn, even helemaal in je eigen boekwereldje. Roze boek of niet ;-)

Leave a Reply to Linda