Het gebeurt vaak op Facebook of als ik blogs lees: iemand schrijft iets (in mijn ogen) dusdanig debiels dat ik MOET reageren en wel op een hele bitchy toon, want jeetje, hoe kunnen mensen dit soort dingen nou denken. Er komt een rode waas voor mijn ogen. Ik typ de reactie in, er komt een reactie terug en voor je het weet, loopt de boel uit de hand. Oeps.
De volgende blog zal ik zo’n situatie verder toelichten, maar voor nu gaan we verder op de rode waas.
Ik heb het ook wel eens tijdens het fietsen, dat ik om de één of andere reden boos ben op alles en iedereen (waarschijnlijk een combinatie van moeheid en chagrijnig zijn) en bij elke slome fietser denk: ‘Is het nou echt ZO moeilijk om IETS harder te fietsen?’ Ik vervloek auto’s die niet goed uitkijken, voetgangers die op het fietspad lopen en ieder mens die het waagt me aan te kijken.
Of als ik een bepaalde situatie heb waarin iemand stom doet en veel later pas bedenk: dát had ik moeten zeggen. Duizend keer speel ik de herinnering weer in mijn hoofd, maar dan met mijn reactie en ik word steeds bozer. Het helpt natuurlijk niets. Had ik maar…
Het beste wat je in deze situaties kunt doen, is rustig gaan zitten, even relaxen, even wat chocolade eten en dan voelen hoe de woede langzaam wegebt (om de volgende dag twee keer zo erg terug te komen).