Italiano!

Ik heb een talenknobbel. Ja, het is waar. Ik kan vloeiend Italiaans spreken. Mijn vriend gelooft me niet, maar hij komt dan ook niet verder dan ‘Pizza’.

Mijn gevoel voor de Italiaanse taal komt vooral naar voren als er iets Italiaans op tv is. Denk aan een Italiaan bij Masterchef of een reclame voor pasta. Ik spring op en maak het gebaar (duim, wijsvinger en middelvinger bij elkaar). Uit mijn mond komen op een perfecte manier (ik lijk wel een native) de Italiaanse klanken: ‘Italiano!’ roep ik dan. ‘Pasta e funghi! Luca! Buon giornio!’ Ik ben niet te onderscheiden van een echte Italiaanse, op mijn haarkleur na dan.

Volgens mijn vriend klink ik als die man uit Family Guy (zie hierboven). Hij begrijpt gewoon niet waar ik het over heb, maar wil dat niet toegeven. En weet je, ik vergeef het hem. We kunnen niet allemaal een talenknobbel hebben.

10 Comments to “Italiano!”

  1. Haha! Erg leuk geschreven! :)

  2. Zullen we een keer een Italiaans gesprek houden dan? :P

  3. Hahaha herkenbaar. Toen ik samen met een vriendin op vakantie was in Italië hebben we twee weken lang met hetzelfde gebaar babediebabedieba geroepen!

  4. Wat weet je vriend er nu van. Pizza is niet eens een Italiaanse uitvinding..

  5. Aangezien ik niet veel verder kom dan ‘grazie’, houdt mijn talenknobbel bij Italiaans helaas op vrees ik ;)

  6. Zo is ’t maar net. Gewoon een hoop italiaanse gerechten opdreunen en het klinkt net alsof je er vandaan komt.

  7. Haha, ik zie het helemaal voor me!

Leave a Reply to Carlijn