‘Dit is echt een sneak peek van niks, Laura.’ ‘Nou en.’
‘Oh jee,’ dacht ik vaak de afgelopen weken tijdens het bloggen. ‘Schrijf ik wéér een blog over klussen/verhuizen/samenwonen. Arme lezertjes.’
Bleken jullie het gewoon leuk te vinden. Bakken vol complimenten kreeg ik (ja sowieso natuurlijk, want ik ben superfamous en awesome enzo), sommige mensen moesten er zelfs om lachen! (nou, ik vond het verhuizen niet om te lachen hoor).
Oftewel: ik ga er gewoon vrolijk mee door.
Zo, daar zaten we dan. In ONS huis. Alles in het huis was van ONS. Geen keuken en badkamer meer delen met huisgenootjes, geen ouders om te zeggen dat we onze troep op moeten ruimen, geen fietstochten van een half uur naar elkaars huis. Just me and you, babe.
Toegegeven: het is even wennen, maar het is vooral erg leuk. Het voelt als kinderlijke vrijheid, alsof je ouders een week op vakantie zijn je alles mag doen en eten wat je zelf wil. (Totdat je de was moet doen, maar dat is nog niet gebeurd)
Er waren ook ruzies. Gezucht, gestamp en ge-nouhouuuu (nee joh, niet van mijn kant). Maar hé, overwint de liefde niet alles?
(als hij geen kat wil nemen niet nee)
Dus het gaat vooralsnog goed. Maar ik ben erg benieuwd wanneer de echte fundamentele ruzies gaan komen.
(‘DIT IS AL DE DERDE KEER DAT IK DE VUILNISZAK BUITEN HEB GEZET, JIJ STOMME FLAPDROL.’)
Laatste reacties