Archive for augustus, 2014

augustus 31st, 2014

Wat Instagram en de knipoog-smiley met elkaar te maken hebben

instagrammmm

Ik was faliekant tegen Instagram. Instagram is voor hipsters en dat ben ik wel niet. Bovendien houd ik niet van havermoutpap. Maar ja, toen kwam die challenge van Dionne en je kon taart winnen. Taart is awesome. Bovendien waren de opdrachten ook awesome, dus maakte ik Instagram aan en deed mee.

En won. Want duh.

Ik had dus Instagram, maar ik deed er niets mee. Ja, af en toe de havermoutpapfoto’s en selfies van anderen bekijken als ik me verveelde. Maar nooit voelde ik de behoefte om zelf een foto van mijn eten te maken (en nog steeds niet).

Dan de knipoog-smiley. Daar had ik dikke haat aan (lees hier). Want mensen gebruiken hem vaak zo bitchy. En ik kan niet tegen bitchy, ook al ben ik zelf ook bitchy. No way dus dat ik de knipoog-smiley gebruikte, tenzij de ander hem bitchy gebruiken, want je krijgt wat je verdient.

Maar ja, toen kreeg ik een nieuwe bijbaan waarbij ik social media moest bijhouden. Je reageert op mensen en daar hoort soms ook een knipoog-smiley bij. Ik gebruikte hem minstens tien keer tijdens één shift. Dat is meer dan ik normaal  in een jaar doe.

Bij die social media hoort behalve Twitter en Facebook ook Instagram. Ik nam laatst het werk van een collega over die op kantoor zit en toen moest ik dus ook grams, want zo noemen ze dat (kan er nog niet aan wennen) plaatsen.

Je raadt al waar dit naar toe gaat: elke ;) die ik typte en elke gram die ik plaatste, zorgde voor meer sympathie en plezier.

Dus hierbij hef ik de boycot op: ik ga de knipoog-smiley weer gebruiken (maar niet bitchy) en ik ga na het schrijven van deze blog weer een Instagramfoto plaatsen (@lauradenktwel).

Principes zijn er om overboord te gooien.

augustus 29th, 2014

Zotte en zalige zoektermen (24)

wat betekend het als je in je droom een kokoskoek krijgt

Dat je niet kan spellen.

kan je,als je whats app heb,nog gewoon smsen

Nee, het is of of, niet en en.

jurkje aan doen naar middelbare school?

Serieus? Belachelijk. Je gaat toch geen jurkje aandoen naar school, ben jij besodemieterd!

ik huil spontaan omdat ik aan me vriendje denk

Dat is geen goed teken.

hoe word je minder zenuwachtig voor karaoke

Wijn.

wat is een leuk e mailadres voor gmail met de naam laura

lauwelaura@gmail.com

ik ben heel stil terwijl ik druk wil zijn

Drink een blikje Red Bull en eet een reep chocolade. Graag gedaan.

hallo ik ben laura

Hoi, ik ben ook Laura.

mijn kat kijkt me boos aan

Je bent een slecht baasje. Geef hem maar aan mij.

hoe en wanneer draag je een legging

Niet en nooit.

gaat een monobrauw ooit weg

Nee, die blijft voor altijd zitten, het enige wat je kan doen, is het vel tussen je wenkbrauwen er vanaf scheuren.

augustus 27th, 2014

Hoe een etentje bij ons eruit ziet

‘Floeperdewoepwoep.’ klinkt het als je op de bel drukt, alleen hoor jij dat niet, want jij staat beneden en je gastheer- en vrouw boven.
‘JA?! hoor je.
‘Eh, ik ben het.’ zeg je. ‘Eén van je vrienden, weet je wel.’
‘WACHTWOORD?!’
Je denkt even na. Chocoladekruidnoten, blauw of- ‘Katten?’ probeer je hoopvol.
Een zoemer gaat en het is je gelukt: je bent binnen.

Een klein meisje en een jongen met blond krulhaar staan je op te wachten met de gebruikelijke vragen: ‘Hé hoe is het, goed, met jou, ja, nog wat te vertellen, nee, ik ook niet, oké, doei, doei.’ Nee joh, het is toch geen msngesprek. Ze zeggen gewoon hoi en wat wil je drinken en wat heb je een leuke jas.

Je komt binnen in een grote zooi (gastvrouw: ‘Ik heb speciaal voor jou opgeruimd.’), maar op zich wel een leuke zooi. Boeken zijn her en der verspreid en vanuit je ooghoek zie je de bonbons al liggen. Dit belooft een goede avond te worden. De gastvrouw maakt het gebruikelijke grapje over dat zij nooit kookt, waarop de gastheer rolt met zijn ogen.
Vandaag staat er risotto op het menu. Net zoals de dag daarvoor en eten ze eigenlijk ooit wel eens wat anders?
‘Ja, chocolade,’ zegt de gastvrouw als je het voorzichtig ter sprake brengt.
Stelletje vreetzakken.

Na de risotto en het toetje (vla, altijd vla mét hagelslag) gaan jullie op pad. De enige reden waarom je namelijk bent gaan eten bij dit aparte stel is vanwege de kabelbaan. Voordat je ook maar in de buurt bent van dat ding gaat de gastheer er echter al op zitten.
‘Woehoeee!’ roept hij en kijkt je dolgelukkig aan.
Wat een lul. Hij kan er elke dag naar toe, maar springt er meteen als een aso op. Na een uur krijg je dan ein-de-lijk de kans om te gaan roetsjen. Maar dan begint het te regenen. En te bliksemen. En het houdt maar niet op.

Verdomme. Helemaal voor niets naar dat bejaarde Voorschoten gegaan.

augustus 25th, 2014

Poesje van de buren

Ik ben verliefd. Niet op mijn vriendje (ja ook wel, maar niet zo heftig). Niet op een andere man. Nee, ook niet op een andere vrouw. Op een kat: Luca (op zijn Italiaans uitspreken met je vingers gevormd tot een Italiaans gebaar).

poesje van de buren

Luca is het poesje van de buren. Nee, niet van onze buren (die overigens ook een kat hebben, maar die vriendschap verloopt nog moeizaam), maar van de buren van de ouders van Jeroen. Volgt u het nog? We hebben altijd al gevoelens voor elkaar gehad, maar nu zijn ze ook daadwerkelijk tot uiting gekomen.

De buren van de ouders van Jeroen gaan namelijk vaak op vakantie. Iets met kinderen die al uit huis gaan en een geldoverschot (kinderen zijn duur). No problemo, want wie mogen er dan op de kat passen? Jeroen en ik natuurlijk. Toen we gingen verhuizen, kregen we zelfs een kaart waarop stond: Groetjes buurman, buurvrouw én Luca.

Als Luca me ziet, komt hij meteen op me afgesneld en begint als een gek kopjes te geven. Als ik blote benen heb, gaat hij ze likken (blijkbaar ben ik erg vies… of lekker natuurlijk) en hij zit graag op mijn schoot (wat behoorlijk pijnlijk is met zijn nagels, maar voor de liefde heb ik alles over). Ik aai hem totdat mijn vriendje zegt dat er alweer een hele dag voorbij is en dan kan de blik in zijn ogen dan niet aan (zowel van het poesje als van mijn gekwetste vriend).
‘Laat me niet in de steek,’ zegt het poesje dan. ‘Dump die jongen en kom bij mij wonen, in mijn poezententje.’

Ik zou niets liever willen. Maar onze liefde, hoewel sterk en diepgaand, is onmogelijk. Het wordt niet geaccepteerd door de buren, door Jeroen en al helemaal niet door de maatschappij. De rest van ons leven zullen we naar elkaar smachten en genieten van de momenten dat we samen mogen zijn.

Luca, ti amo.

augustus 23rd, 2014

Sneak peek (EIN-DE-LIJK)

sneakpeek

We wonen nu al langer dan een maand in Voorschoten, maar ik heb jullie nog geen drol laten zien. Het is namelijk veel leuker om te teasen. En daar ga ik gewoon mee verder. Ik ben niet voor niets een sadist. En nu ben ik dus ook een interieurblogger of nee, lifestyleblogger (www.livelovelaura.nl), dus tel je winst maar op (of de mijne).

 

lekker koekjes

De glazen cookie jar heb ik van een vriendin gekregen (ik heb er ook eentje van andere vriendinnen gekregen waarop staat: I love chocolate). Er staan een paar kaarsenhoudertjes zonder kaarsen en twee plantendingetjes. De komkommer gaat goed, de bloemetjes vertonen geen teken van leven.

 

boekjes

Vogeltjes zijn handgeschilderd en komen van Ebay. Geen zorgen, de bloemetjes zijn niet echt, vandaar dat ze geen water heb (you’re a genius).

poesjes

Muursticker op de deur dat onze grote liefde toont: de liefde voor katten voor elkaar. Trouwens, over muurstickers: begin er niet aan. Ze zijn superkut. Om erop te plakken dan, je bent het allemaal weer vergeten zodra ze op de muur zitten.

poster

Superschattige poster! Omringd door masking tape door gebrek aan een passend lijstje (en zo staat het ook leuk).

kaarten

Spuit elf heeft masking tape ontdekt. Op mijn kamer had ik een blauwe muur en daar hingen deze grijswitte ansichtkaarten. Stond superleuk, maar op onze witte muren een beetje saai. Dus lang leve masking tape.

Wat we kunnen concluderen uit deze blog: ik ben een hipster, een sadistische hipster, want dit was het. In de toekomst volgen nog meer sneek peaks (muwhahaha).

augustus 21st, 2014

De beste verslaving die er is

wauwie
Doe mij deze boekenkast maar (is bij mijn oude stage).

Je weet dat je boekverslaafd bent als je:

– Niet meer weet waar je al die boeken moet laten (maar no way dat je ze weg doet!).
– Je salaris eerst besteedt aan boeken en dan pas aan je huur.
– To read-list meer pagina’s beslaat dan de Bijbel.
– Vroeger op verjaardag niet sociaal deed, maar alleen aan het lezen was (kan ik nu helaas niet meer doen, wordt niet geaccepteerd).
– Al lopend leest, want je MOET weten hoe het hoofdstuk afloopt.
– Een boekenkast wil zoals in Belle en het Beest.
– Geen dag zonder lezen kan, al is het maar de achterkant van de shampoofles.
– Iedereen om je advies vraagt.
– Altijd aan het maximale aantal boeken dat je kunt lenen zit bij de bibliotheek.
– Meer dan één boek per week leest.
– Literatuurwetenschap hebt gestudeerd.

augustus 19th, 2014

‘Wat doe jij nou eigenlijk allemaal in je vakantie?’

IMG_3765
Fotograaf: Jesse Reij

1. Werken
Een tijdje geleden had ik al een hint achtergelaten over mijn bijbaan (‘Ik kan het thuis achter de laptop doen en het is niets vies.’), maar jullie waren niet slim genoeg om gewoon op mijn Linkedin te kijken en het meteen te zien. Kort gezegd houd ik samen met zeven andere dames ’s avonds en in het weekend de social media bij van allerlei merken. Overdag doen de community managers dat zelf op kantoor.
Maar nu mag ik dat ook doen, omdat er iemand op vakantie is. Daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden (nou ja oké, ook omdat er een nieuwe website komt waar alle medewerkers op staan) en mijn Facebookvriendjes hebben de bovenste gekozen. You like? (ik vond de foto die nu op de over mij-pagina staat leuker, maar ja, democratie hè)

2. Studeren
‘Studeren? Maar dat begint in september toch pas?’ Jawohl, maar eerder beginnen kan nooit kwaad. Bovendien heb ik straks naast mijn studie ook nog twee bijbanen, een blog en oh ja, een sociaal leven. Of zoals sommige familie en vrienden het zeggen: burnout-material.

3. Samenwonen
Ruzie maken over de boodschappen (‘Ik wil een reep chocolademelk.’ ‘ALWEER?!), ruzie maken over de tv (‘Ik wil TLC kijken.’ ‘ALWEER?!’) en ruzie maken over de inrichting (haha nee joh, ik ben gewoon de baas). Samenwonen is zo makkelijk nog niet. Maar gelukkig is het bovenal HEEL ERG LEUK (‘Kappen met dat kleffe gedoe.’). Nog leuker dan ik had gehoopt (‘Het kleffe druipt er vanaf.’).

4. Sociaal doen
Kom je ook niet onderuit tegenwoordig. Ik moet naar de uitmarkt met mensen van mijn ex-stage (pfff) om goedkoop boeken in te slaan (pfffff) en daarna pannenkoeken te gaan eten. Ja, I know, zwaar leven. Daarnaast komt er een housewarming, verjaardagen en heb je natuurlijk ook de ‘gewone’ afspraakjes (met mijn vijf minnaars). Echt balen, maar ja, wat doe je eraan?

Ik heb nog twee weken vakantie (haha vakantie, je werkt bijna elke dag) en daarna gaat het echte leven beginnen. Wat er eigenlijk precies hetzelfde uitziet als bovenstaande, alleen dan allemaal nóg meer. Wish me luck (vooral met puntje 4, poeh).

augustus 17th, 2014

Spooky

spooky

Een voordeel van wonen in Voorschoten ten opzichte van wonen in Oegstgeest is dat er een station in de buurt is. Ik fiets vijf minuten, langs een paar katten, bushaltes en dan ben ik er. Overdag is het gewoon een random tussenstation waar alleen de sprinter stopt. Maar ’s nachts, nou, dan wil je er niet komen.

Je zit nu natuurlijk te denken aan hangjongeren, drugsdealerij, moordpartijen. Op de kat na, die zo af en toe een vlieg achterna gaat, is het echter niets van dat alles. Het is erger.

Er staat namelijk iets bij dat station dat ze ‘kunst’ noemen. Het is het hoofd van een niet zo knappe vrouw. Dat is overdag al niet zo prettig, maar ach, je bent gefocust op je trein en er is veel meer te zien (de kat die een vlieg aan het vangen is). Maar ’s nachts. Oh mijn god.

Na terugkomst van een verjaardag op de Grote Markt van Den Haag, waar ik onder andere een tuinkabouter met een rode muts heb gegeven aan de jarige (wat een referentie naar mezelf is), gingen Jeroen en ik weer terug naar Voorschoten (niet terug naar Oegstgeest). En daar was die kop.

Het was angstaanjagend. Je wil het liefst zo snel mogelijk naar huis fietsen, maar dan via een andere route zodat die levenloze ogen niet naar je staren.

Ik heb maar één vraag: waarom, Voorschoten, waarom?

augustus 15th, 2014

Reflectie huis en buurt na drie weken

20140801_094701

Douche: geen idee hoe hij werkt. Ik doe altijd maar wat.
Hangjongeren: blijven nooit langer dan tot negen uur, want dan moeten ze naar bed.
Muzieksmaak buren: uitermate teleurstellend.
Vriend: wel oké.
Fornuis: alleen nog gebruikt door mijn vriend, zoals het hoort.
Schoonmaken: maar twee zilvervisjes van een meter gevonden.
Aantal katten: je struikelt er bijna over, maar zich laten aaien? Ho maar.
Ruimte: meer vierkante meters om troep op te maken.
Het huishouden: voorheen liet ik mijn afwas altijd een week staan, nu besef ik dat het handig is om het na één dag te doen.
Afstand supermarkt: ik kan er kruipend heen.
Huisdieren: tientallen fruitvliegjes.
Aankleding muren: Jeroen kraakt alles af wat ik mooi vind, maar ik heb er toch een paar dingen weten door te drukken (zie foto).
Kabelbaan: het zitvlak is eraf gehaald door vandalen, dus ik huil mezelf elke nacht in slaap (noot van de redactie: hij is weer gefixt).
Aantal schommels: nog maar één gevonden, maar wel een hele goede.
Markt: ze hebben een grote snoepkraam met dropsleutels. DROPSLEUTELS!
Medewerkers patatzaak: ‘Uhh, wat wilde je ook alweer?’
Medewerkers pizzazaak: ‘Uhh, wat wilde je ook alweer?’
Medewerkers supermarkt: ‘Dat is dan 7,50 alstublieft.’
Gemiddelde leeftijd in Voorschoten: 78.
Eindcijfer: 8,0

augustus 13th, 2014

Ik ben geen kluns

Ik heb alleen maar:

– Een flesje Texels bier laten vallen in de trein.
– Mijn ov-chipkaart in de wasmachine laten zitten.
– Het brandalarm af laten gaan tijdens het bakken van een cake (na het afsnijden van de zwarte stukjes was hij eigenlijk nog best lekker).
– Een record aantal keer mijn teen gestoten aan het bed.
– Cassis over mijn schoonzus gegoten toen ze voor eerst bij ons kwam eten en niet eens expres (ik had haar namelijk wel gewoon goedgekeurd, maar of dat ook wederzijds was…).
– De was aan het wasrek (bij het balkon) van één hoog laten vallen.
– Een paar flessen bier omgestoten in een bierwinkel.
– Geschreeuwd tegen dierbaren: ‘WAAR HEB JE MIJN TRUI/BOEK/ANDERRANDOMDING GELATEN?!’ om het vervolgens op een plaats te vinden waar ik het zelf heb neergelegd.
– Een flesje water over mijn laptop omgestoten.

Tags: