Archive for december, 2014

december 30th, 2014

Ik heb iets heel geks gedaan

Waar denk je aan bij Eerste Kerstdag? Gezelligheid, familie, eten, cadeautjes. Waar begon ik de mijne mee? Grijp je ergens aan vast, want dit wordt shocking.

Ik ging sporten.

‘Eh, Laura, weet je zeker dat we het over hetzelfde hebben?’ Ja. Ik ging, VRIJWILLIG, met mijn lover naar de sportschool. Nu vraag je je misschien als tweede af (nadat je bent bekomen van de schok) waarom de sportschool dan open was. Nou. Het is een 24/7 sportschool. Ja, ook ’s nachts, ook met feestdagen open. Er is alleen niet altijd personeel.

Je denkt vast dat wij de enige debielen waren daar. Maar nee, het leek eigenlijk gewoon op een normale ochtend. Oké, er waren alleen van die krachttrainende macho’s (en ik), maar toch.

Ik roeide, fietste en krachttrainde me suf (oké dat laatste maar een beetje) en ik vond het niet eens erg. Ja, ik vrees dat het hem toch gaat worden: www.fitgirllaura.nl Zie ik jullie daar?

(oké goed, de rest van de dag heb ik me volgepropt met chocolade en andere calorieën, maar hé, dat mag op een feestdag)

december 27th, 2014

Weer terug naar Oegstgeest?

oegstgeestdegekste

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, was ik ooit de leukste inwoner van Oegstgeest. Daar ben ik op kamers gegaan (‘Waarom zou je dat doen?’ ‘Nou, het is vlakbij Leiden en goedkoop en grote kamer en houd je mond joh.’) en na twee jaar ging ik burgerlijk doen en samenwonen in Voorschoten, of all places (of zoals mijn bekakte vriend zou zeggen: Veurrrschoten).

Maar Oegstgeest heeft toch een speciaal plekje in mijn hart. Het is de eerste plaats waar ik op mezelf heb gewoond en die ik zelf heb ontdekt door het wandelen, hardlopen en skaten. Zo af en toe verlangde ik er wel naar terug. Niet, omdat mijn vriend nou zo vervelend is (oké, dat is hij wel, maar dat was niet de hoofdreden), maar nostalgie en een romantisch geest enzo.

Na vijf maanden was het dan zo ver. We gingen weer. Tachtigduizend uur fietsen (want Voorschoten ligt aan de ene kant van Leiden en Oegstgeest aan de andere kant) om op bezoek te gaan bij vrienden die in hetzelfde gebouw wonen waar ik eerst woonde.

Ik wist meteen weer waarom je nooit naar plaatsen van ‘vroeger’ moest teruggaan, zoals je middelbare school of je stageplek. Het valt altijd tegen.

De weg naar Oegstgeest is nog irritanter dan die naar Voorschoten. Oegstgeest heeft namelijk geen geld (de gemeente dan), dus bulten en gaten in de weg worden niet gemaakt. Het was net alsof ik op een paard zat. En dan die wind he. Je merkt meteen dat het dichter bij zee ligt. Eenmaal bij het gebouw aangekomen, keek ik naar het raam van mijn ex-kamer, waar nog steeds de helft van de lamellen voor hing (de andere lamellen zijn eraf gevallen, maar voor de rest ben ik geen kluns) en waar het donker was.

En ik dacht: ik ben blij dat ik in Voorschoten woon. Dus terug naar Oegstgeest? De literaire verwijzing is nog steeds geniaal, maar nee, voor nu: terug naar Voorschoten.

december 22nd, 2014

Broeder- en zusterliefde

Broeder- en zusterliefde is liefde van een apart soort. Tegen je zusje zeg je niet: ‘Ik vind je geweldig, je bent de beste zus ever.’ Of tegen je broer: ‘Je bent een topgozer!’ Zo werkt het gewoon niet. In ieder geval niet in mijn gezin. Liefde uiten gaat op een andere manier.

‘Hé kabouter!’ zegt mijn broer bijvoorbeeld altijd tegen mijn broertje (die overigens langer is dan hij). Dat betekent zoiets als: ‘Hé, leuk om je weer te zien!’
Of ik kom bij mijn ouders en mijn broertje roept geërgerd: ‘Wanneer ga je weer terug naar Voorschoten?’ In vertaling: ‘Ik heb je gemist.’ (of daar ga ik maar vanuit)

Zelf spreek ik mijn broer en broertje altijd aan met drol. Tegen mijn broer zeg ik dat hij een vieze hipster is en tegen mijn broertje dat hij stinkt. Maar dat moet je niet alleen maar letterlijk nemen (want het is natuurlijk ook de waarheid), maar als een uiting van liefde. Tegen familie kun je zoiets namelijk zeggen, want je kunt toch niet ontkomen aan die familieband.

Je moet je pas zorgen maken als ze écht iets liefs zeggen. Dit is namelijk zeldzaam. Laat het over je heenkomen. En geniet ervan.

december 17th, 2014

Leiden vs Utrecht

pitbull

Leiden: de kinderkopjes zijn kut om op te lopen met hakken, maar hé, je bent toch weer snel thuis, dus je doet het toch (met alsnog pijn in je voeten als gevolg).
Utrecht: ik begin niet eens aan hakken met die straten daar.

Leiden: Hé leuk/shit, een bekende.
Utrecht: Wie zijn al die mensen?

Leiden: Alle katten zitten in Oegstgeest. Er zijn alleen krijsende meeuwen.
Utrecht: Bij de meubelzaak behoren een papegaai en een kwijlende hond tot het personeel, katten bewaken accessoireswinkels of letten op wat je bestelt in een restaurant.

Leiden: Leiuhhh.
Utrecht: Utregggg.

Leiden: Fietspaden zijn duidelijk aangegeven en er zijn geen fietsfiles.
Utrecht: Waar komen al die fietsers vandaan? Zijn er überhaupt nog mensen hier die gewoon lopen? En waarom rijden ze me elke keer aan?

Leiden: Binnen vijf minuten loop je het station uit.
Utrecht: Totale chaos. Spitsuur? Altijd.

Ja, Utrecht heeft een goede universiteit, er wonen leuke mensen, het centrum is mooi en oh mijn god, al die winkels (vandaar dat mijn portemonnee zo leeg is de laatste tijd). I like it. Maar Leiden? Leiden heeft mijn hart.

december 12th, 2014

Onverwachte nadelen van het hebben van een kat

20141206_12361620141206_123730
Dikkie vindt het niet leuk dat ik al die nadelen noem.

Na de onverwachte voordelen konden alle kattenhaters niet wachten op de onverwachte nadelen van het hebben van een kat. Nou, hier zijn ze hoor!

– Je weet hoe het is om een stalker te hebben, aangezien bij elke stap die je zet een kat achter je aanloopt.
– Als je een snoepje geeft, ruiken je vingers naar het snoepje en bijt je kat vervolgens in je vingers.
– Je krijgt een voorproefje van hoe het is als je een kind hebt: je maakt je continu zorgen (eet ze wel genoeg, drinkt ze we genoeg, is ze niet te dik, is ze niet te dun, waar is ze nou? Houdt ze wel van me?)
– In je eentje dansen is awkward als er een kat naar je staart.
– Je moet altijd goed uitkijken als je de voordeur opendoet, want voor je het weet, ontsnapt de kat (thank god zit er bij ons nog een trappenhuis waardoor ze niet meteen op straat belandt).
– Ze kunnen niet vertellen wat er is of wat ze willen.

Sorry kattenhaters, het weegt niet op tegen de voordelen! Dikkie en wij zijn nog steeds dik met elkaar.

december 7th, 2014

Welkom in het leven van een neuroot

Wat zeg je? Nee, ik ben geen neuroot. Alles behalve. Vraag maar aan iedereen heen. Maar ik kan me ergens wel voorstellen dat je het bent, dus ik zal een paar voorbeelden noemen, gewoon, uit mijn eigen fantasie.

– De laden van de ladekasten moeten dicht zijn en OH WEE als er een stukje kleding tussendoor piept. The horror.
– Knipperende lichtjes, rode lichtjes, lichtjes in je ooghoek, terwijl je aan het werken bent. UIT zeg ik je ALLEMAAL UIT.
– Je weet precies wat je de komende week gaat doen en als je dat niet weet, raak je in paniek.
– Je raakt sowieso nogal vaak in paniek.
– Het woord relax komt niet voor in jouw woordenboek en de zin ‘Doe eens even relax.’ zorgt alleen maar voor het tegendeel.
– Papiertjes van snoepjes en dergelijke moeten keurig opgevouwen worden, zonder kreukels.
– Het dopje van de afwasmiddel moet dicht. Geen commentaar.
– Je wordt nerveus van tikkende klokken en hebt dus ook nog nooit een klok in je eigen kamer/huis gehad.
– Alliteratie is je beste vriend.
– Bij (Sinterklaas)gedichten moeten de lettergrepen van de zinnen die op elkaar rijmen hetzelfde zijn.

Totaal niet herkenbaar voor mij, maar misschien wel voor jullie?

Tags:
december 4th, 2014

EXCLUSIEF: interview met dé vriend van dé Lauradenkt!!!

Ja hoor mensen, we hebben hem! Een exclusief interview met de vriend van ’s werelds bekendste blogger wiens naam we al niet eens hoeven noemen, want wie kan dat anders zijn dan… oké, we zeggen het toch maar voor de zekerheid: Laura denkt! Jullie weten vast wel dat hij Jeroen heet en enorm geluk heeft dat hij mag samenwonen met zo’n geweldig persoontje. Maar wat weten jullie eigenlijk van hem? Wij komen vandaag met de scoops*.

Hoe is het om dé vriend van dé Lauradenkt te zijn?
Een grote eer natuurlijk. Het is geweldig, maar ik heb het er ook hartstikke druk ermee. Die fame is ook een klein gedeelte voor mij en dat is al heel veel. Ik word dagelijks overspoeld met vriendschapsverzoeken, mensen die met me op de foto willen en interviewverzoeken. Normaal werk ik daar niet aan mee, want alle spotlights moeten op Laura gericht zijn, maar voor jullie maak ik een uitzondering.

Wat vind je het leukst om te lezen op haar blog?
Blogs die over mij gaan. Dan krijg ik hetzelfde gevoel als wanneer ik in de spiegel kijk. Ik word dan helemaal warm van binnen en begin zelfs een beetje te blozen.

Wat is het minst leukst om te lezen?
Die depressieve liefdesverhaaltjes. Ik kan me er namelijk niets bij voorstellen dat liefde níet leuk kan zijn, want met Laura is het perfect. En met mij natuurlijk.

Ben je wel eens jaloers op de fame van LD?
Wie is LD?

Word je vaak herkend? Vind je dat leuk?
Nee, ik word niet vaak herkend, want Laura overschaduwt me, ook al is ze niet zo groot. Maar als ik dan herkend word, laat ik het meteen weten op al mijn social media-kanalen. Volg me via @hetvriendjevanlauradenkt!

Hoe blij ben je dat je door LD bent verkozen als vriendje van?
Ik had liever voor iemand anders gekozen, maar zo’n bekend persoon kan ik natuurlijk niet afwijzen.

Waar zou LD nog (meer) over moeten schrijven?
Nog wat meer over mij, dat onderwerp spreekt me wel aan. Profiteren is voor heren, zeg ik altijd.

Wanneer komt Jeroendenktniet.nl online?
Dat kan ik Laura niet aandoen, want dan is ze binnen no time al haar lezers kwijt.

Wat vind je van het beeld dat LD van je neerzet als lullige, niet-dominante, gekke, kleffe flapdrol?
Ik kan er weinig aan doen, want ik heb immers niet de broek aan in de relatie.

Wanneer ga je LD nou ten huwelijk vragen? Echt hoor.
Nooit, want ik ben een grote flapdrol. Maar ik ga na veel blackmailing waarschijnlijk wel overstag.

Wil je nog iets zeggen tegen de lezers van LD?
Help!

*Dit interview is enigszins aangepast door de redactie wegens het tegenwerken van de geïnterviewde.

december 2nd, 2014

Studeren op je 19e vs studeren op je 23e

Op mijn 19e begon ik na de middelbare school aan de studie Literatuurwetenschap in Leiden. Voornamelijk vanwege de alliteratie (‘Hoi, ik ben Laura en ik studeer Literatuurwetenschap in Leiden, want ik houd van lezen.’), nou oké vooruit, ook omdat het me een leuke studie leek.
En het was ook een leuke studie. Maar toch is het zoveel anders nu ik 23 (!!!) ben en bezig ben met een pre-master Wijsbegeerte, wat ook uit allemaal bachelorvakken bestaat. Laten we de verschillen eens op een rijtje zetten (‘Kom, laten we het niet doen.’ ‘Houd je mond joh, flapdrol’).

Studeren op je 19e:
– Alles is spannend! De studie (ik begrijp echt niets van dit vak en oh mijn god, ik moet zoveel voor het tentamen weten en oh mijn god, ik moet zoveel papers schrijven en oh oh oh mijn god), de studiegenoten (oh nee, sociaal contact!), de stad (shit, ik ben alweer verdwaald), maar vooral de toekomst (hoe gaat het in godsnaam ooit goed komen?)
– Minstens elke week een paniekaanval, omdat ik er niets van snap.
– Ik voel me zo’n ontzettende loser. Ik word omringd door superduperslimme nerds die alles weten, terwijl ik constant met een vraagteken op mijn voorhoofd rondloop.
– Mensen zeggen: ‘Wat kun je er eigenlijk mee, Literatuurwetenschap?’ ‘De daklozenkrant verkopen.’ ‘Oh nou ja, je hebt nog even.’ (‘Om te switchen’ zeggen ze erna in hun hoofd).
– Al mijn oude klasgenoten doen één of andere vage studie, of het nou Flappendrollenkunde is of Elektrische Flapdrolwetenschap.
– Studeren op je 19e is leuk.

Studeren op je 23e:
– Beginnen aan een studie? Been there, done that. Studiegenoten? Soortgenoten bedoel je. De toekomst? Ehm ja, ik heb in ieder geval iets meer hoop dat het goed gaat komen, maar houd voor de zekerheid maar een baantje bij de McDonald’s voor me vrij.
– Ik denk dat ik het snap. Totdat ik bij het college aankom.
– Ik behoor tot de superduperslimme nerds die alles weten (oké grapje, I wish, maar het vraagteken op mijn voorhoofd is weg).
– Mensen zeggen: ‘Wat kun je er eigenlijk mee, filosofie?’ ‘Ik ga hier niet eens antwoord op geven.’ ‘Nou… Succes dan maar…’
– Al mijn oude klasgenoten zijn afgestudeerd en werken, op de paar losers na zoals ik die uitloop heeft.
– Maar studeren op je 23e is leuker.