Archive for januari, 2015

januari 23rd, 2015

Laura praat en groeit (niet letterlijk, flapdrol)

DSC02722
I’m fabulous.

Ik heb een periode gehad, zo tussen twee vriendjes in (want toen had ik tijd genoeg zo zonder een gozer die de hele tijd om aandacht vroeg), dat ik veel leuke, nieuwe, spannende dingen deed. Natuurlijk daarna ook wel, maar toch minder, want als je een relatie hebt, schijn je tijd voor elkaar vrij te moeten maken (ja echt en dan moet je romantisch gaan doen en zoenen enzo bah).

Laatst dacht ik na (‘Ja duh, Laura denkt.’) en besefte ik dat ik al een tijdje geen enge dingen meer heb gedaan. En als er iets is waardoor ik me awesome ga voelen, is het wel dingen doen die ik eng vind.

Zo vond ik het eng om nieuwe mensen te ontmoeten, dus ging ik mensen interviewen voor mijn blog. Doei angst. Doodsbang was ik om op een podium te staan, dus ging ik op toneel (en daar kwam opeens een nieuwe lover bij). Doei angst.

En nu ben ik niet meer voor zoveel bang. Ja, voor wespen. En kledingverkoopsters die aan je blijven plakken. Maar ik heb wel dingen die ik wil verbeteren. Oké, ik durf te meeten met nieuwe mensen, ik heb een monoloog gedaan op een podium voor zeventig mensen, maar: dat was als een personage. Een heel arrogant, bitcherig personage. En als ik voor een groep sta, dan voel ik me eerder een bang vogeltje.

Dus wat ga ik doen in februari? Ik ga een cursus stem- en presentatiecoaching volgen. En in april, nog duizend keer enger, een cursus kleinkunst basis.

Kom maar op!

januari 20th, 2015

Half jaar samenwonen: zijn we nog bij elkaar?

Tegenwoordig vinden het mensen lang als ik zeg hoe lang ik samen met mijn vriend ben (bijna 2,5 jaar). En als ik dan ook nog zeg dat ik met hem samenwoon, zijn ze helemaal verbaasd (waarschijnlijk in de zin van: ‘Oh mijn god, hoe houdt die jongen het met je uit?!’, maar ze zeggen dan gewoon iets van: ‘Ooooh leuk zeg!’). Ja, we zijn officieel burgerlijk (officieus waren we het al).

Een half jaar is in principe niet zo lang, maar het voelt alsof ik al jaaaaaren met deze jongen samenwoon. Soms hebben we het over iets en zeg ik: ‘Huh, maar dat kan toch niet?’, omdat ik denk dat we toen al samenwoonden, maar dan is het iets van twee jaar geleden. Kan ook met geheugenverlies te maken hebben, maar toch. Het geeft wel iets aan.

Maar ja, al die sokken die rondslingeren. De stomme programma’s die hij kijkt (Tosh.0 voor de geïnteresseerden). Dat gezeur of mijn muziek zachter mag (nee). Het raam dat altijd open moet en ik maar bibberen.

Het is dat hij kookt. Altijd. En elke dag met me knuffelt. En mooie krullen heeft. Dus ja: we zijn nog bij elkaar.

Tags:
januari 17th, 2015

Je bent pas echt famous als er college over je blog wordt gegeven in het buitenland

college1

college2

 

college3

Dus jouw blog staat in een tijdschrift? Schattig. En wat aandoenlijk dat je bij De Wereld Draait Door mocht aanschuiven. Je moet toch ergens beginnen hè? Tja, je hebt famous en je hebt famous. Het is wel duidelijk welke ik ben ;)

Kijk, het zit zo. Na mijn eindexamenjaar deed ik een paar weken een Engelse taalcursus in Bournemouth. Niet, omdat mijn Engels zo slecht was, maar voor de leuk en het avontuur. Daar ontmoette ik verschillende mensen in de klas, waaronder Sophie uit Zwitserland. Je weet wel hoe dat gaat: je voegt elkaar toe op Facebook, maar daarna spreek je elkaar nooit meer.

Groot was mijn verbazing dan ook toen ze me een Facebookbericht stuurde en mijn mond viel al helemaal open, nadat ik had gelezen wat ze vertelde:

Hey Laura! My linguistics prof in Zurich showed your blog yesterday at the lecture! It was about the polite form of talking to family members. (…) He brought up your blog, showed a few slides with some of your texts. He said he recommended that blog to everyone, because it is very good. So you see, even in Switzerland, you are known!

Ten eerste: hoe ONTZETTEND AWESOME is het dat mijn blog wordt besproken op de universiteit. In Zwitserland. Ik bedoel, hoe is dat mogelijk? En oké, dan is het mogelijk, maar hoe toevallig is het dan dat een klasgenoot van die Engelse cursus dat college bijwoonde (en wist dat het mijn blog was)?

Eén woord: flabbergasted.

Uiteraard heb ik meteen naar de desbetreffende docent gemaild, want hier wilde ik wel meer van weten en ik wilde bovendien de sheets zien om te kijken wat er gezegd werd. En wat blijkt? In augustus komt hij naar Leiden, of all places.

Het lijkt me wel duidelijk: toeval bestaat niet en geen enkele Nederlandse blogger is zo famous als ik.

januari 12th, 2015

Naar de sportschool op je 15e vs naar de sportschool op je 23e

15 jaar:
– In principe heb je geen goede reden om naar de sportschool te gaan, want je bent op je slankst.
– Je moet er wel leuk uitzien, want stel je toch eens voor dat de man van je dromen daar aan het sporten is (dat is hij dus niet, kom je later achter).
– Lusteloos doe je het ene stomme apparaat na de andere. Je houdt het alleen maar vol, omdat je samen met een vriendin gaat.
– Je bent minstens een half uur kwijt met wachten op het buikspierapparaat, omdat er twee vrouwen met een pittig kapsel aan het kletsen zijn over hun kinderen, terwijl ze geen klap uitvoeren.
– Eén keer in de week red je net en dan ben je al trots op jezelf.

23 jaar:
– Waar komen die kilo’s extra opeens vandaan?
– Je outfit is professioneler, want meer geld, maar eigenlijk kan het je geen f schelen hoe je eruit ziet. De man van je dromen heb je immers al (slijmerdeslijm).
– Je gaat vrijwillig met gewichten aan de slag (oké, van één kilo, want zo slap ben je dan nog wel) en je gaat zelfs naar de sportschool zonder je maatje tevens bekend als vriendje van de famous LD.
– Je gaat naar een 24/7 sportschool, waardoor het altijd lekker rustig is.
– Drie keer in de week. Zonder erge tegenzin. Je had dit nooit voor mogelijk gehouden.

januari 5th, 2015

Waar ligt de grens?

Ik heb iets leuks voor jullie. Ja, echt waar. Jullie krijgen namelijk de kans om mij te helpen met een paper.

‘Oh, ik had gehoopt op een winactie.’
Ga weg, jij materialistische, oppervlakkig persoon!

Goed, een paper dus. Het is voor een vak over ethiek, volgens de definitie van Van Dale: het geheel van morele principes. Denk aan voorbeelden als proefdieren, zelf 1 kind doodschieten en 9 anderen laten leven of de rebellen alle 10 de kinderen laten doden (ja, heftig).

Nu kwam ik door Char Mander op een idee. Of eigenlijk door studiegenoten van haar zusje. Die hadden namelijk het idee opgevat om voor een opdracht van school (de design academy) een konijn te slachten. In de opdracht stond namelijk dat ze zichzelf pijn moesten doen en ze besloten dat dit voor evenredig veel mentale pijn zou zorgen. Je snapt wel dat er een hele discussie ontstond in de groep.

Daarop kwam ik op het volgende: waar ligt ethisch gezien de grens bij kunst? Ik moest ook meteen denken aan een tentoonstelling bij museum Volkenkunde (die nu overigens voorbij is helaas) van Jimmy Nelson. Dat is een fotograaf die stammen en volkeren van over de hele wereld fotografeert. Maar sommige mensen willen dat helemaal niet en toch doet hij het. Is dat gerechtvaardigd, omdat het kunst is of niet?

Ik wil deze vraag behandelen aan de hand van een case study zoals het konijn en Jimmy Nelson. Maar eigenlijk wil ik een ander voorbeeld/case study. Dus nu is de vraag aan jullie, en voel je vereerd: weten jullie misschien iets? Mijn dank zal groot zijn en zich misschien uiten in één of ander materialistisch iets.

januari 2nd, 2015

Zotte en zalige zoektermen (25)

hallo laura

Hallo.

friezen kussen niet met verjaardag

Is er toch nog iets positiefs aan Friezen.

hoe gaat het met je antwoord

Met mijn antwoord gaat het goed.

hoe schrijf ik jouw oma

Gewoon, een brief sturen.

het wordt niets zonder jou

Dat hoor ik wel vaker ja.

je vriend is jarig schrijf de brief

Doe het lekker zelf.

laura is een lieve meid en c i a o

Ciaoooo.

je bent een oegstgeester

Niet.

laura is mijn naam

Nee, dat is MIJN naam, na-aper.

verschil douchegel en shampoo

Jij bent sowieso een man.