Laura’s liefdesletteren: tekening

hartjeopmijnhandomdathetkan

Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.

***

Vandaag zou ze de allermooiste tekening maken die mama ooit had gezien. Met het puntje van haar tong uit haar mond kleurde ze het bruine haar van papa in, de rode jurk van mama en zelfs Loebas kwam erop, naast Lisa zelf. Nauwkeurig zette ze de streepjes die ledematen voor moesten stellen, korte streepjes voor haarzelf en papa en mama op gelijke hoogte.
Ze ging zelfs door toen de punt brak van haar lievelingspotlood – blauw -, terwijl ze normaal gesproken woedend op de grond zou stampen. Nu sleep ze hem rustig met de puntenslijper die ze van oma had gekregen. Na twee uur (ze had nog nooit zo lang gedaan over een tekening) overhandigde ze hem vol trots aan haar moeder.
‘Voor jou, mama!’
Haar moeder bekeek de tekening vluchtig, drukte een kus op het voorhoofd van haar dochter en typte weer verwoed verder op haar laptop.
‘Bedankt lieverd, heel mooi.’

De volgende dag hadden ze weer ruzie.
‘Ruim je troep eens op, Lisa! Ik ga het niet voor je doen, ik moet werken.’
Mopperend pakte Lisa het lege pakje vruchtensap op dat ze net hard op de grond had gegooid. Met haar voet op de klep ging de prullenbak open. Onder sinaasappelschillen en een melkpak was nog net een stukje van mama’s rode jurk te zien.

17 Comments to “Laura’s liefdesletteren: tekening”

  1. Au :(.

    Soms denken ‘grote mensen’ zo hè.. eigenlijk wel erg.

  2. Wat een ^*%^%$#&^I^& moeder zeg…

  3. Aaaah… :( Dat is echt zo triest.

  4. Intriest en mooi. Zulke teksten lees ik graag.

  5. Tssss, heeft die moeder nog nooit gehoord van afval scheiden? ;-)

  6. Damn, dat is even een harde uitsmijter..!

  7. Aaaaahw arme Lisa!! Wel heel mooi geschreven. :)

  8. Dit klinkt inderdaad als een accurate weergave van mijn jeugd

    (grapje)
    (ik heb er zakdoekjes bij gepakt)

  9. Ben ik de enige die bij mama’s jurk niet meteen dacht aan de tekening, maar aan haar jurk zelf? Dat moeders het misschien wel moeilijk vond om liefdevol op de tekening te reageren omdat ze haar jurk in een vlaag van emotie bij het oud vuil had gedaan? Of ben ik nu te zachtaardig?

Leave a Reply