Archive for mei, 2015

mei 27th, 2015

Laura’s liefdesletteren: Bob of Rik

hartjeopmijnhandomdathetkan

Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.

***

Bob of Rik.
Ze staarde uit het raam, maar zag niets. Bob had een zwembad in de tuin. Ze ging daar wel eens zwemmen, maar de vorige keer duwde hij haar hoofd onder water.
Rik heeft geen zwembad, niet eens een opblaasbadje. Soms hing er een snottebel onder zijn neus. Maar hij gaf haar laatst wel een bloem, stiekem geplukt uit de achtertuin van de enge buurman.
Bob of Rik.
Maar Bob was de grootste jongen van de klas. Zo groot dat zelfs sommige kinderen uit groep vijf bang voor hem waren. Rik was laatst in huilen uitgebarsten, midden op het schoolplein. Hij had zand in zijn neus gekregen. Bob heeft ze nog nooit zien huilen, maar die heeft ook nooit gezegd hoe mooi haar haren zijn als de zon erop schijnt. Rik wel. Hij bloosde zelfs een beetje toen hij het vertelde.
Bob of Rik.
Op het ene briefje omcirkelde ze ‘ja’, op het andere briefje ‘nee’. Het was de eerste keer in haar leven dat ze een jongenshart had gebroken.

mei 22nd, 2015

Voor het laatst

Het is het moment dat elke student ooit kan verwachten: de dag van je laatste studiefinanciering EVAH. Als je niet oplet, gaat het zo verder in een lening, maar weldenkende mensen zoals ikzelf zetten hem op de dag dat je je laatste overheidscentjes hebt gekregen op 0 (zodat je nog studentenov hebt).

Het is een trieste dag, want ik ben nog niet klaar met studeren. Wat zeg ik, verre van. Hierna moet ik nog een jaar en dan is het na 5,5 jaar (iets met een verkeerde master kiezen en een premaster moeten doen dus) echt voorbij.

De vraag is natuurlijk: hoe ga ik de resterende maanden overleven? Nou, maken jullie je daar maar geen zorgen over, lieve lezertjes. Ik beloof dat ik geen advertorials over autobanden, fotoboeken of maandverband zal schrijven. Het is niet alsof ik nu op straat moet leven. Zo lang ik maar niet meer wekelijks naar boekenwinkels, kledingwinkels of de Flying Tiger ga (hoe ga ik dat in godsnaam doen).

Ook heb ik besloten om dit jaar toch maar niet naar Engeland te gaan. Het is het leukste land evah, maar ook een behoorlijk duur land, zeker als je een student bent zonder stufi. We gaan nog wel een midweek ofzo ergens in Nederland spenderen (en dan niet Voorschoten dus), dus ik ben niet helemaal zielig.

En hé, ik heb tenminste nog langer dan een jaar om na te denken over wat ik nou echt wil doen (in ieder geval iets met schrijven). Suggesties zijn welkom. Merci.

mei 20th, 2015

SCOOP!!! Dé waarheid over Jeroen (ook wel bekend als Laura’s slaaf)

De laatste tijd krijg ik steeds vaker opmerkingen als: ‘Wat vindt Jeroen er eigenlijk van dat je hem neerzet als een lulletje lampekatoen?’

Zelfs mijn moeder zei ‘Arme jongen.’, nadat ze dit stukje had gelezen. En omdat ik gek word van het gezeur, hier dan de echte, ekte, echte waarheid.

Beloofd.

Jeroen is geen lulletje lampekatoen. In tegendeel. Als je hem voor het eerst ziet, denk je dat het een arrogante lul is met een bekakt accent en uitzonderlijk mooie krullen. Als wij in gezelschap zijn, is het enige dat we doen tegen elkaar bitchen, terwijl we elkaar ondertussen stiekem kusjes geven. Het is wel eens voorgekomen dat ik voor hém heb gekookt (een halve keer, maar toch). Ik moet zelfs bekennen dat ik wel eens naar zijn verhalen luister (ook al zijn ze niet interessant).

Ik laat mijn blogs over hem altijd eerst lezen. Bij de blog over Berlijn was híj zelfs degene die met het laatste stukje kwam (dit stukje dus: Waar wil Laura trouwens heen de volgende vakantie: Engeland Waar wil Jeroen heen de volgende vakantie: daar heeft hij niets over te zeggen.

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het komt minimaal één keer per week voor dat Jeroen vraagt of ik wil stofzuigen en dat ik het dan ook nog doe. Met tegenzin, dat wel. Ik strijk zijn overhemden. Ik heb zelfs een keer ‘Gezondheid!’ gezegd toen hij moest niezen.

Dus maak je geen zorgen, deze jongen kan mijn neiging tot dictatorschap echt wel aan. Hij is immers zelf net zo erg.

(maar uiteindelijk blijf IK wel de baas, wat hij ook doet of zegt)

Tags:
mei 16th, 2015

Het (wederom) verboden s-woord

Is het seks, is het sokken of toch sla? Nee, niets van dat allen, het gaat natuurlijk over het woord scriptie. Ik ben momenteel bezig met mijn tweede scriptie en volgend jaar moet ik er nog één schrijven (love my life). Hier is een handleiding voor hoe je met me om moet gaan de komende weken:

1. Begin NOOIT over het s-woord. Tenzij je graag in elkaar geslagen wordt.
2. Dus ook niet over het onderwerp van mijn s-woord.
3. Heb het ook niet over leuke activiteiten die we samen kunnen ondernemen, want ik mag niet verleid worden.
4. Oh en praat al helemaal niet over andere dingen die ik moet doen (‘Jeetje, je huis is wel een zooitje hè.’ ‘JAHAAA.’).
5. Geef complimenten over de dingen die ik wél heb gedaan (‘Wow, je hebt al het woord ‘Inleiding’ opgeschreven, goed hoor!’).
6. Zorg ervoor dat ik niet uit paniek alleen maar chocolade eet.
7. Accepteer het dat ik je wel eens zal slaan uit frustratie.
8. Of dat ik jou de schuld geef dat het niet lukt.
9. Troost me als ik huil, omdat het dus allemaal even niet lukt.
10. En juich met me mee als ik het eindelijk af heb!

mei 12th, 2015

Mijn filosofievriendjes

Aan het begin van mijn premaster Wijsbegeerte aan de UU had ik een America’s Next Top Model-instelling: ‘I’m not here to make friends.’

Dat ging de tweede collegedag al mis toen ik Char Mander ontmoette. Sindsdien leerde ik bij elk vak superleuke mensen kennen en nu is het wel erg ver gevorderd: er is een premasterclubje ontstaan. We hebben een whatsappgroep die ‘filosofieslet’ heet en we spreken zelfs vrijwillig (!!!) buiten de colleges af. We praten dan uiteraard over docenten die niet terugmailen, wetenschapsfilosofie, Kant, maar ook over onze liefdeslevens of etensvoorkeuren.

Behalve filosofie hebben we nog twee dingen gemeen: we zijn enorm awesome en we zijn enorme gekkies. En ondanks mijn voormalige ATNM-instelling ben ik héél blij dat ik mijn filosofievriendjes heb ontmoet.

mei 9th, 2015

Zotte en zalige zoektermen (26)

bestaat er ook zoiets als jersey shore in nederland

Gelukkig niet.

tekst liedjes ik wil meer Laura

Ik wil meer Laura
Maar dat wil iedereen
Ik wil meer Laura
Maar ik heb er niet één

mailconact met oude liefde veertig jaar geleden

Veertig jaar geleden bestond mailen nog niet hoor.

ben ik een aandachtstrekker

Ja.

ik snap de wereld niet

Wie wel?

wat is cultuur en wetenschap

Linkse hobby’s.

hoe komen er jongens naar je toe tijdens het uitgaan

Je moet wapperen met een briefje van vijftig.

schrijver geef mij nu je angst

Oké, hier is mijn angst.

voorbeeldbrief niet gewonnen niet getreurd

Ik ben blij dat je zo positief in het leven staat.

engen dingen doen met je vrend

Wiskunde.

beste antwoord op hoe gaat het

STEL EENS EEN ORIGINELERE VRAAG, HET ANTWOORD KAN JE TOCH NIET BOEIEN.

mei 7th, 2015

Drie dagen Berlijn in drie minuten

vogel

Wat: een weekend dat niet in een weekend viel naar Berlijn
Met wie: Jeroen, beter bekend als mijn slaaf
Wanneer: 4 t/m 6 mei
Waarom: gewoon
Wat hebben jullie gedaan: vooral gegeten en een beetje cultuur
Wat hebben gegeten: niet-Duits eten zoals crêpes met Nutella en ijs (oeps)
Wat voor rare dingen deed Jeroen: Nederlands terug praten als iemand in het Duits iets tegen hem zei
Wat voor rare dingen deed jij: ik doe nooit rare dingen
Wat was het hoogtepunt: het eten en het musje dat rijst van mijn wijsvinger at (zie foto)
Was er nog een hoogtepunt: de schommelstoel bij het eerste terras en dat Jeroen er vanaf pleurde
Welke zin werd het meest gesproken: ‘Ik heb pijn in mijn voeten.’
Door wie: geen commentaar
Zijn jullie nog uit geweest: we zijn alleen out gegaan in bed (als in: slapen)
Hoe vaak zeiden jullie dat jullie Dikkie misten: minstens vijfentwintig keer per dag
Hoe blij was Dikkie dat jullie er weer waren: net zo (niet) blij als wanneer we tien minuten weg zijn geweest
Wat gaan jullie nu doen: huilen om de verplichtingen die we probeerden te vergeten toen we in Berlijn waren

Back to reality.

(Waar wil Laura trouwens heen de volgende vakantie: Engeland
Waar wil Jeroen heen de volgende vakantie: daar heeft hij niets over te zeggen)