Archive for oktober, 2015

oktober 17th, 2015

In het Rotterdamse: klein meisje in de grote stad

Als je 24 jaar lang in verschillende dorpen hebt gewoond, dan is het wel even wennen in een stad. Laat staan een stad als Rotterdam, toch niet de minste.

– Fietsen doe je met gevaar voor eigen leven. In de stad denkt iedereen dat hij voorrang heeft. Vrolijk en relaxt op je fietsje zitten gaat niet, want er is altijd wel één of andere debiel waar je boos op wordt (of die boos op jou wordt, maar dat is natuurlijk nooit terecht).
– Er is altijd, ALTIJD, wat te doen. Dat is aan de ene kant leuk, want vervelen is er niet bij. Maar daar komt ook bij dat je altijd wel een leuk evenement mist. FOMO*, zeg ik je, FOMO.
– Gekkies. Gekkies everywhere.
– Je kan uren rondlopen zonder een bekende tegen te komen, terwijl ik nu juist dichterbij familie en (veel) vrienden woon.
– Je gaat vanzelf Rotterdamser praten. Oh ja joh?
– Al met al vind ik het leuk dat ik mag ervaren hoe het is om te wonen in een stad, ook al is de reden waarom ik hier nu woon minder fijn. Bovendien is het Rotterdam, de stad die ik als eerste leerde kennen en waar mijn familie vandaan komt.
– Oftewel: er zijn heel veel leuke dingen en ook heel veel vervelende dingen aan een stad. Rotterdam is in ieder geval voorlopig nog niet van me af. Muwhaha.

*Fear of Missing Out. Een irritante kwaal onder mensen van mijn generatie.

oktober 12th, 2015

Nieuwe interviewreeks: de filosoof beroept zich

Over een jaar ben ik (hopelijk) afgestudeerd. Dat is even schrikken, vooral als je filosofie doet. Want met wie je ook praat, je krijgt die vraag gegarandeerd: “Wat kun je daar nou eigenlijk mee?”
Tja, je kunt er behoorlijk veel mee, maar dat heeft de maatschappij helaas nog niet zo door. Wanneer was de laatste keer dat jij een vacature voor een filosoof zag?

Toch schijnen er mensen te zijn die filosofie hebben gestudeerd en nu werken. Nee, ik bedoel niet bij Starbucks, maar een grotemensenbaan. Ik heb al eerder mensen geïnterviewd over hun grotemensenbaan. En ik heb al eerder interviews met filosofen gehad. Zelfs filosofen kunnen 1+1=2 berekenen en dus kwam ik op een geniaal idee.

Dat geniale idee is mijn nieuwe interviewreeks: de filosoof beroept zich. Hierin ga ik mensen interviewen die filosofie hebben gestudeerd over hun werk. Dit is geniaal, omdat:
1. Ik me zo voorbereid op het Leven als Afgestudeerde.
2. Ik zo connecties opdoe (ook al schijnt dat een vies woord te zijn bij geesteswetenschappen, maar zelf ken ik wel viezere woorden).
3. Het voor andere filosofen/geesteswetenschappers/studenten/randommensen ook heel interessant kan zijn en een antwoord kan geven op hun vragen.

En zeg nou zelf: wat is er heerlijker dan ongegeneerd vragen stellen onder het mom van interviewen?

To be continued.

oktober 1st, 2015

Ik heb wel fans hoor

IMG_20150912_113946
Op het briefje staat: voor Laura, xx je fan

Soms is het leven kut. Je huis is een zooi, je kat wil niet geaaid worden (tsss) en je hebt alles van je favoriete serie al gezien.

Maar dan krijg je opeens een pakketje. Of nou ja, opeens, het zat al in de lijn der verwachtingen aangezien je het adres van je huis kantoor hebt gegeven aan haar. Het is een redelijk zwaar pakketje. Wat zou erin zitten? Was het een kitten of soms Joseph Gordon Levitt? Nee, nog beter.

Duizenden zakjes met chocoladekruidnoten!

Ja, ik weet wel dat jullie denken dat ik van alles hier loop te verzinnen. Dat ik een klein meisje ben en dan ook nog al die ongeloofwaardige verhalen over random mensen die me op random plaatsen herkennen. Geloof je het zelf, Laura? Nou, ja, dus.

Jullie als onbekende burgers weten dat niet, maar als famous persoon hoor je op gratis spullen te azen, onder het mom van ‘dan plaats ik een review op mijn blog’ of ‘ik wijd er wel een tweetje aan’. Waarom zelf betalen als je het ook kunt krijgen, is het motto van menig blogger. Daarom vroeg ik ook op Twitter waarom niemand me VERDOMME NOG AAN TOE nog chocoladekruidnoten had gegeven. Het was al 10 september, dat kon toch niet?

Dat vond Anieke gelukkig ook. Eindelijk kon mijn honger gestild worden en was mijn ego even voldaan. Alleen, er is een probleem… Ze zijn al bijna op. Misschien moet ik toch maar eens een dealtje gaan leggen met een chocoladekruidnotenmerk.