Archive for februari, 2016

februari 21st, 2016

Sociaal experiment: balfolk

Jullie kennen Char Mander nog wel. Of niet. Hoe dan ook, het was dezelfde Char Mander die vroeg of ik zin had om mee te gaan naar Balfolk. Ze had er wel een keer over verteld, iets met dansen, maar wat het nou precies was: keine Ahnung. In het kader van uit je comfort zone stappen (schijnt helemaal in te zijn) of zoals Rosa het noemt, een sociaal experiment, besloot ik gewoon mee te gaan.

Het zou allemaal plaats vinden in De Doelen te Rotterdam. Toch niet de minste plaats, want behoorlijk groot. Char Mander zei nog wel dat ik niet moest letten op raar geklede mensen, maar het drong niet tot me door. Tot ik daar was.

Je moet je de Elf Fantasy Fair voorstellen (wat ik overigens best een leuk evenement vind), maar dan zonder de dresscode ‘verkleed jezelf als fantasyfiguur’. Het was net alsof ik weer op een bepaald gedeelte van het schoolplein van de middelbare school was. Overal bandshirts, emo’s, alto’s en vooral veel knuffelende mensen. Heel. Veel. Knuffelende. Mensen. Ikzelf ben iemand die haar vrienden nog geen drie zoenen op de wang geeft als ik ze zie (en zij mij ook niet, daar heb ik ze op uitgekozen), dus ik werd een beetje ontoepasselijk van zoveel handtastelijkheden.

Aan alles raak je gewend en na een wijntje was ook ik klaar om te dansen. Jaaaaaaren geleden heb ik op stijldansen gezeten (en ik wil dat stiekem nog steeds doen, maar met wie dan? MET WIE?), maar dit was toch van een andere orde. We begonnen met een zogeheten cercle. Je stond in een cirkel naast elkaar (leider – volger – leider – etc). Eerst moesten de volgers naar voren lopen, daarna de leiders en vervolgens doe je als volger je rechterhand op de rechterschouder van de leider en houd je met elkaars andere hand vast. Je zet je rechtervoet naast die van de ander en dan draai je rondjes. Vervolgens houd je elkaars armen een beetje boven het hoofd, doe je een paar stappen en dan begint het naar voren lopen weer. Dit doe je steeds met een andere partner.

Observatie 1: wtf ben ik mee bezig.
Observatie 2: waarom doen hier veel oude mannetjes aan mee.
Observatie 3: waarom staan die oude mannetjes veel dichterbij mij tijdens het dansen dan andere mensen.
Observatie 4: water. Duizelig. Help.

Ik moest even bijkomen, dus gingen we kijken naar Keltisch dansen. Ik weet niet of jullie river dance kennen, maar daar leek het op. Alsof ze op hete lava stonden te springen. Ik kreeg spontaan kramp in mijn kuiten en ging toch maar over op een Scottish dans. Het komt erop neer dat je constant dezelfde acht passen doet, wéér ronddraaiend. Al duizelend stapte ik van de dansvloer af.

‘Je bent al goed,’ zei mijn danspartner daarna. ‘Maar één tip: je moet je hoofd leegmaken.’

Rot toch op met je tips, dacht ik. Alsof ik dit ooit weer ga doen. Ik houd het wel bij stijldansen.

Maar hé, ik had wel weer wat om over te bloggen.

februari 17th, 2016

Het stageleven

Tijdens je studie hoor je iedereen erover: “Stagelopen is echt héél erg zwaar.”
Je gelooft het wel, maar je doet gewoon net alsof je het niet hoort, want ook jij gaat stage lopen (omdat het moet van je studie of omdat het gewoon slim is) en je bent er gewoon niet klaar voor oké. Misschien zijn die mensen gewoon aanstellers, overdrijvers, flapdrollen.

Maar nee hoor.

Mijn eerste stage was bij het Letterkundig Museum, drie dagen in de week met twee dagen vakken ernaast. Dat had nog gekund, maar daarnaast gaf ik ook bijles, werkte ik bij de lokale radio (niet betaald, ben jij gek), schreef ik voor studenten.net, zat ik op een studententoneelvereniging en oh ja, ik had ook familie, een vriend en vriendinnen. Het was trouwens ook nog de bedoeling dat ik iets aan één of andere scriptie zou doen.

Ik weet ook niet hoe ik het overleefd heb, maar waarschijnlijk zijn al mijn inmiddels hartvaten dichtgeslibd door de stress.

Mijn tweede stage was bij Dutch Media Books (nu Overamstel Uitgevers). Vier dagen in de week en daarnaast werkte ik minimaal één dag in het weekend. Soms werkte ik ook ’s avonds na stage (dus van 9 tot 5 stage en daarna van 6 tot 23 werken), maar dat was haast niet te doen. In de laatste maand ging ik verhuizen.

Tip: ga niet verhuizen als je stage loopt.

En nu mijn derde, en laatste, stage bij de Filosofie Nacht. Vijf dagen in de week van Rotterdam naar Amsterdam en weer terug. Daarnaast werk ik nog één dag in het weekend. Mijn huis is een zooitje, mijn kat herkent me niet meer en mijn vrienden denken dat ik van de aardbol verdwenen ben.

Het is in principe de bedoeling dat ik over een half jaar ga werken. Je hebt dus mensen die vijf dagen werken, hobby’s beoefenen, sporten, een relatie, vrienden en familie onderhouden en ook nog een schoon huis hebben. Ik weet niet hoe die mensen dat doen.

Mocht jij het antwoord hebben, laat het me weten. Dan kan ik me erop voorbereiden het komende halfjaar.

februari 2nd, 2016

Lang leve de filosofie: stage bij de Filosofie Nacht

Ja, ik was van de radar verdwenen. Jullie dachten waarschijnlijk dat ik stiekem meedeed aan Wie is de Mol of een exotische lover had gevonden waarvoor ik geëmigreerd ben (alles gefilmd door de camera’s van Grenzeloos Verliefd), maar niets is minder waar. Ik zat gewoon in Amsterdam. Sterker nog, daar zit ik nog steeds. Stage te lopen te doen te lopen te gaan (sorry, de Rotterdammer in mij kwam even los).

Stage vind ik namelijk heel belangrijk, zeker omdat er op de universiteit weinig aandacht aan wordt geschonken. Eén van de gebieden die ik interessant vind van filosofie (en waar ik ook mijn scriptie, vanaf nu gewoon weer s-woord geheten, over ga schrijven) is publieksfilosofie. Dan moet je denken aan tijdschriften als Filosofie Magazine, maar ook festivals of de boeken van Alain de Botton. Hierin probeert men om filosofie aan de ‘gewone’ man te brengen, je hoeft er dus niet per se een academische achtergrond voor te hebben.

Komt het even goed uit dat ik bij zo’n evenement stage loop.

Ik ben stagiaire programmering en productie bij de Filosofie Nacht, onderdeel van Filosofie Magazine. De Filosofie Nacht is een nacht vol lezingen, interviews en gesprekken met dit jaar als thema: over de grens.

En jullie moeten natuurlijk allemaal komen (ik krijg helaas niet extra betaald om dit te zeggen). Het is op vrijdag 15 april van 19.00 t/m 03.00 uur in Pakhuis de Zwijger, te Amsterdam. Tickets kun je hier kopen, maar denk je: ja doei, ik ben een student, dat is veel te duur. Geen zorgen. We zijn ook op zoek naar vrijwilligers die een paar uurtjes willen werken en daarna vrij rond kunnen lopen als ze dat willen. Je kunt hiervoor mailen naar filosofienacht@veenmedia.nl met als aanhef ‘Lieve Laura’ of ‘Awesome Laura’. Dan zorg ik ervoor dat het goed komt.

Ik heb er in ieder geval heel veel zin in en ik weet zeker dat ik er heel veel van ga leren (doe ik nu al). Dus. Tot 15 april!