Archive for maart, 2016

maart 25th, 2016

Mijn blog bestaat vijf jaar en dat was ik echt niet vergeten hoor

Oké, laten we even doen alsof het nog 24 maart is of dat jullie niet weten dat het eigenlijk gisteren was dat mijn blog vijf jaar bestond in plaats van vandaag. Ja? Oké, gaan we dan.

Vijf jaar geleden begon ik deze blog (vanaf mijn 12e had ik wel een andere blog, maar dat was meer een mengelmoes van alle leraren zijn stom, kijk mij diepzinnig zijn en andere saaie blogjes). Weet je niet hoeveel er kan veranderen in vijf jaar? Nou, heeeeeel veel dus, want vijf jaar geleden:

– Begon ik met deze blog op aanraden van mijn ex-vriend die ik toen ‘het vriendje’ noemde. Inmiddels is er alweer een andere ex-vriend en allerlei dates tussengekomen en ben ik dus single (hopelijk leest Joseph Gordon-Levitt dit).
– Zat ik in het eerste jaar van mijn bachelor Literatuurwetenschap. Totaal geen gedachten of angst over wat ik daarna zou doen, wel af en toe een paar vragen. Nu zit ik aan het einde van de master Wijsbegeerte en moet ik huilen als iemand vraagt hoe ik daar mijn geld mee ga verdienen.
– Woonde ik thuis in een niet nader te benoemen dorp bij mijn ouders, nog lang niet met plannen om uit huis te gaan. Nu woon ik in Rotterdam, een heuse stad, in mijn eigen studio met de leukste kat van de wereld, Dikkie. In de tussentijd heb ik op kamers en samengewoond, dus het enige wat nog mist in het rijtje is wonen in een echt huis met hypotheek.
– Werd ik meteen heel fanatiek met bloggen. Na het succes van mijn blog over Nico Dijkshoorn had ik de smaak te pakken en blogde ik anderhalf jaar lang elke dag. Nu ben ik al blij als ik één keer in de week iets heb en dat red ik meestal al niet.

Er kan dus veel veranderen in vijf jaar. Geen zorgen, de komende vijf jaar bloggen maak ik ook nog wel vol. Misschien ben ik dan wel echt famous. Of getrouwd met een nog famouser persoon. Of rijk. Of moeder. Of heb ik een écht huis met een hypotheek en dat soort enge dingen. Of allemaal tegelijkertijd.

We gaan het zien. Spreek jullie over vijf jaar weer.

maart 2nd, 2016

De horror van WCMS

Ik ga wel eens borrelen met mijn filosofievriendjes. We hebben het dan over seks, filosofie en nooit over het weer.
‘Willen jullie wat drinken?’ vraagt de ober altijd, want dat is zijn werk.
Een biertje, wijn, nog een biertje en…
‘Ja,’ zeg ik met enigszins rode wangen. ‘Doe mij maar warme chocolademelk met slagroom.’
Tegenover mij zie ik een paar rollende ogen.
‘Neeee, Laura, niet weer! Neem gewoon een biertje.’
Maar ik houd niet van bier. Ik houd van warmte en calorieën.

Nooit schaam ik me genoeg om geen warme chocolademelk met slagroom (WCMS) te bestellen. Zo vroeg ik er een keer om in een bruin café in Den Bosch. Het was zo’n café waar alleen de echte Bosschenaren (?) (Of zullen we de inwoners gewoon Bossche Bollen noemen) kwamen. Kinderen, bejaarden, grote mensen, iedereen kwam er naar toe. Op de grond lagen de schillen van de pinda’s. Het was namelijk niet de bedoeling dat je die schillen netjes op tafel bij elkaar veegde, nee, het was handiger om die op de grond te pleuren. Prima, al hoorde ik wel ergens mijn moeders stem op de achtergrond (‘NIET OP DE GROND!).
Goed. Daar, waar IEDEREEN aan het bier zat (oké de bejaarden en kinderen aan de Fristi) zat ik dus aan mijn WCMS. Wat je met een beetje moed niet allemaal kan bereiken.

Maar nu was ik een keer in het meest hipsterige hipsterzaakje dat er maar bestaat (Gys in Utrecht, voor de nieuwsgierige mensen). Natuurlijk bestelde ik daar warme chocolademelk met slagroom.
En ik kreeg de shock van mijn leven.
‘Mevrouw,’ zei de serveerster. ‘We hebben geen slagroom…’
Mijn hart stond stil.
‘Maar het is wel chocolademelk van Tony Chocolonely! Geniet ervan!’
Met een veeg en ook een beetje met pijn in mijn hart (want Tony Chocolonely!) gooide ik de mok van tafel. Geen slagroom? GEEN SLAGROOM?! Dan kun je net zo goed niets drinken.

En sindsdien durf ik niet altijd even goed WCMS te bestellen. Want wat, the horror, als ze het niet hebben? Of nog erger: als ze alleen maar WC (dat klinkt toch ook niet) hebben? Gelukkig is het bijna lente, dan kan ik weer aan de chocolademilkshakes.