Archive for september, 2016

september 26th, 2016

Daag jezelf uit?

Afgelopen nacht lag ik wakker en zoals altijd rond die tijd kreeg ik een geniaal idee. Alleen was ik te moe om op te staan en het op te schrijven. Het risico is dat je al die geniale ideeën weer bent vergeten de volgende ochtend, maar dit is mijn tactiek: eerst duizend keer in je hoofd herhalen wat je geniale idee was en dan lekker gaan slapen.

Ik herhaalde duizend keer in mijn hoofd: ‘Daag jezelf uit, daag jezelf uit, daag jezelf uit.’

‘Eh oké weirdo.’ Ja, dat betekent natuurlijk iets. Een paar jaar geleden begon ik namelijk met een rubriek op mijn blog die, hoe raad je het, ‘Daag jezelf uit’ heette. Hiervoor bedacht ik elke maand vijf uitdagingen voor die maand, want dat is leuk. En het is weer helemaal in, want self-improvement enzo. Maar het was vooral leuk om te bedenken.

Dus over een paar dagen herintroduceer ik het weer, maar voor nu leek het me leuk om de grappigste/beste/leukste daag jezelf uits van duizend jaar geleden (van 2011 tot 2014) met jullie te delen. Geen zorgen, ze zijn voor deze ene keer niet verbonden aan een bepaalde maand.

– Ren door een winkelstraat, terwijl je in paniek ‘BANAAN BANAAN!’ gilt.
– Loop alleen maar achteruit, kijk hoe mensen reageren en schrijf er eventueel een blog over (laat het me weten als je dat doet!).
– Probeer een dag lang blauwe (of groene of rode of oranje of extra uitdaging: roze) dingen te eten. Voor deze ene keer mag je het instagrammen.
– Stop een kaartje met een aardige tekst in de brievenbus van een onbekende.
– Ga op bed liggen en kijk naar het plafond. Bedenk hoe het eruit zou zien als het plafond de grond was en andersom. Dit deed ik vroeger soms (oké, nu nog steeds). Misschien ben ik gewoon gek. Maar het is weer wat anders.
– Douche een keer in het donker. Deze heb ik ergens gelezen, maar ik weet niet meer waar. Ik moet hem zelf nog uitproberen, maar het lijkt me wel grappig. Pas op: niet doen als je je benen gaat scheren.
– Vertel een onzinverhaal en probeer het mensen te laten geloven. Zeg dat je naar Oeganda gaat emigreren, omdat de liefde van je leven (die je alleen via Skype kent) daar woont. Of dat je een fruitist wordt. Of dat je Twilight hebt gelezen en leuk vond. Wel even je pokerface oefenen. (ik heb een keer iemand laten geloven dat ik 1.70 ben, terwijl ik 1.55 ben en in een ruimte vol mensen stond)
– Koop vlaggetjes en slingers en versier een random plaats. De treincoupé. Het trappenhuis. De wachtkamer van de dokter. Je zusjes kamer. De openbare toiletten. Het maakt me niet uit, als je het maar doet! En vergeet de confetti niet.
– Ga vanavond met je hoofd aan het voeteneind van je bed slapen (deze heb ik niet zelf bedacht, maar komt uit Psychologie Magazine).
– Ga naar de Kruidvat en vraag waarom de chocoladekruidnootjes nu pas in de winkel liggen.

 

september 20th, 2016

Ik ging in mijn eentje naar Levend Stratego

Vandaag ga ik jullie een verhaaltje vertellen over enge dingen doen. Een tijdje geleden zou ik Levend Stratego gaan doen, georganiseerd door Rotown (in Rotterdam uiteraard), samen met de jongen met wie ik toen aan het daten was. Maar de dag daarvoor besloot ik daarmee te stoppen en er was niemand anders die meekon. Maar hoe gaaf is Levend Stratego? Ik weet nog dat we dat op kamp deden in groep 8 en sindsdien heb ik het nooit meer gedaan.

Ik besloot dus in mijn eentje te gaan (ja ja, de titel verklapt dit al, spoilers).

Nu ben ik geen held met dingen in mijn eentje doen. Winkelen is geen probleem, maar in München ging ik voor het eerst alleen lunchen (in het kattencafé, want duh) en dat voelde toch licht ongemakkelijk. Laat staan dat ik in mijn eentje naar Levend Stratego ging, waar ik echt helemaal niemand kende en je toch enigszins sociaal moet doen. Ik ben niet zo’n persoon die binnen no time met vreemden aan de praat raakt, dus hoe zou dit zijn?

Ik ga niet liegen. Ik vond het best wel eng toen ik eraan kwam. Daar bleek ook dat het verzamelen een half uur later was, dus bestelde ik maar een ijsthee aan de bar (alcohol leek me geen goed idee, aangezien ik snel aangeschoten ben). Ik wist zeker dat ik eruit zag als iemand die een Tinderdate had, maar dan zonder dat die ander op kwam dagen. Alles in me wilde weggaan, maar ik had al aan de barman gevraagd waar het verzamelen was, dus ik kon niet weg.

Na tien helse minuten (die ik heftig probeerde weg te whatsappen) was de hele groep er. Die bestond uit stelletjes en vriendengroepen. Geen mensen in hun eentje. Alleen ik, de loser. Natuurlijk moesten we nog een heel stuk lopen naar het Park en iedereen liep in groepjes. Tot er een jongen naast me kwam lopen.
‘Ben jij in je eentje?’
‘Ja.’
‘Stoer hoor.’
Eenmaal aangekomen bij het Park begon het spel en viel het niet meer op dat ik alleen was gekomen. Het winnende team (mijn team duh) kreeg in Rotown shotjes. We proostten. Daarna werden de groepjes weer groepjes en was het tijd voor mij om naar huis te gaan.

Maar trots dat ik even was op mezelf. Poeh.

september 17th, 2016

Hoe ik wekenlang binnen overleefde met dertig graden celcius

‘Goh, wat was het warm hè.’
‘Ja, maar mensen mogen niet zeuren. Eerst de hele zomer zeuren dat het lekkere weer wegblijft en als het dan komt, is het ook niet goed.’

Zo, hebben we die ook weer gehad. Goed. Ik woon ergens in Rotterdam op de bovenste verdieping van een gebouw (je moet wat zeggen om de stalkers weg te houden). Het gebouw heeft een plat dak en mijn ramen mogen op het heetst van de dag de zon verwelkomen. Ik heb kleine kiepramen en een kat. Eh oké, boeiend dat je een kat hebt? Ja, want daardoor kan ik de voordeur naar de gang niet opendoen om het extra te laten luchten.

Wat heeft dit allemaal tot gevolg? Dat het al minimaal een maand niet onder de 25 graden is gekomen binnen. Momenteel zou ik een moord doen voor 25 graden, want de laatste dagen kwam het niet onder de 31.

Dan denk je: ‘Maar Laura, ga dan naar buiten. Daar waar de vogeltjes fluiten, zoals je ouders altijd zeggen. Misschien word je dan een keer bruin.’
Dat is allemaal leuk gezegd, betweterige lezer, maar ik heb een s-woord. Nee je mag nog steeds niet vragen hoe het gaat (het gaat iets beter). Een s-woord kun je niet in het park schrijven, ook al zijn er mensen die dat denken, maar die mensen denken gewoon verkeerd. Een s-woord schrijven doe je binnen, met zo min mogelijk geluid en zoveel mogelijkheid tot SOG (S-woord Ontwijkend Gedrag). Bovendien ziet niemand het als je dan in huilen uitbarst, omdat je net een goede zin had, maar hem alweer vergeten bent.

Gelukkig had ik twee ventilators. Het kostte bol.com een bepaald bedrijf drie pogingen om er eindelijk eentje te sturen waarbij er geen onderdeel ontbrak, maar dat geeft niet. De nood was niet hoog. Ik ging alleen maar bijna dood.

En nu is de zon nergens meer te bekennen. Iedereen is het zweet, het benen scheren en ander ongemak alweer vergeten, want oh, wat zouden ze niet doen voor nog een zomerdag. De herfstblaadjes dwarrelen langzaam omlaag. En in mijn huis is het nog steeds 29 graden. Verdomme.

Tags:
september 12th, 2016

Waarom ik nooit een (serieuze) photo diary zal doen

Ik heb natuurlijk deze wel eens gedaan.

Photo diaries/pictures of my life/my week in pictures/etc zijn onwijs populair. Je kunt jezelf niet serieus nemen als je blogger wanneer je niet de hele wereld verveelt deel uit laat maken van je week. Ik zal dan ook nooit bovenaan de ranglijsten staan, want pff, denk eens aan al deze dingen:

– Je moet per se allerlei leuke dingen doen met allerlei fotogenieke mensen. Liefst mensen die bekender zijn dan jij.
– Veel selfies maken. Dat kan mijn hoofd niet elke dag aan.
– Een dag in bed doorbrengen, omdat alles even kut is? Kan niet. Je moet altijd blij zijn. En minstens tien foto’s per dag hebben.
– Er staan bovendien allemaal andere verboden dingen op de lijst: geen foto’s, terwijl je op de wc zit, geen niets vermoedende Tinderdates fotograferen en het moet ook wel onduidelijk blijven waar je precies woont. Pff, alsof er dan nog iets over blijft om foto’s van te maken.
– Wat dacht je van al die filters en Photoshop die je er eerst tegenaan moet gooien om het er een beetje profi uit te laten zien?
– Je moet koken. Fotogeniek koken. Ik kan dat eerste niet eens.
– Zonder huisdier ben je niet geloofwaardig.
– Je moet allemaal hipsterdingen doen, zoals havermout eten en een smoothie drinken uit zo’n mok met een rietje.
– En als je dat dan allemaal gedaan hebt, duurt het eeuwen voordat die duizend foto’s geüpload zijn. En dan moet je nog bedenken welk ontbijt ook alweer bij welke dag hoorde. Zucht.

Wat een gedoe. Maar goed, ik blijf ze zelf alsnog bekijken van andere mensen, want tja, je bent een voyeur of je bent het niet.