Hoe ik wekenlang binnen overleefde met dertig graden celcius

‘Goh, wat was het warm hè.’
‘Ja, maar mensen mogen niet zeuren. Eerst de hele zomer zeuren dat het lekkere weer wegblijft en als het dan komt, is het ook niet goed.’

Zo, hebben we die ook weer gehad. Goed. Ik woon ergens in Rotterdam op de bovenste verdieping van een gebouw (je moet wat zeggen om de stalkers weg te houden). Het gebouw heeft een plat dak en mijn ramen mogen op het heetst van de dag de zon verwelkomen. Ik heb kleine kiepramen en een kat. Eh oké, boeiend dat je een kat hebt? Ja, want daardoor kan ik de voordeur naar de gang niet opendoen om het extra te laten luchten.

Wat heeft dit allemaal tot gevolg? Dat het al minimaal een maand niet onder de 25 graden is gekomen binnen. Momenteel zou ik een moord doen voor 25 graden, want de laatste dagen kwam het niet onder de 31.

Dan denk je: ‘Maar Laura, ga dan naar buiten. Daar waar de vogeltjes fluiten, zoals je ouders altijd zeggen. Misschien word je dan een keer bruin.’
Dat is allemaal leuk gezegd, betweterige lezer, maar ik heb een s-woord. Nee je mag nog steeds niet vragen hoe het gaat (het gaat iets beter). Een s-woord kun je niet in het park schrijven, ook al zijn er mensen die dat denken, maar die mensen denken gewoon verkeerd. Een s-woord schrijven doe je binnen, met zo min mogelijk geluid en zoveel mogelijkheid tot SOG (S-woord Ontwijkend Gedrag). Bovendien ziet niemand het als je dan in huilen uitbarst, omdat je net een goede zin had, maar hem alweer vergeten bent.

Gelukkig had ik twee ventilators. Het kostte bol.com een bepaald bedrijf drie pogingen om er eindelijk eentje te sturen waarbij er geen onderdeel ontbrak, maar dat geeft niet. De nood was niet hoog. Ik ging alleen maar bijna dood.

En nu is de zon nergens meer te bekennen. Iedereen is het zweet, het benen scheren en ander ongemak alweer vergeten, want oh, wat zouden ze niet doen voor nog een zomerdag. De herfstblaadjes dwarrelen langzaam omlaag. En in mijn huis is het nog steeds 29 graden. Verdomme.

Tags:

7 Comments to “Hoe ik wekenlang binnen overleefde met dertig graden celcius”

  1. Mij zul je niet horen zeggen dat ik het zomerweer terug wil. Herfst en winter zijn sowieso mijn favoriete seizoenen! Geef mij maar dikke sjaals en crispy blaadjes op de grond haha ;) succes met het afkoelen van je huis trouwens

  2. Als het zo warm is in je huisje is die warmte inderdaad niet leuk meer!

  3. Ik zou bijna denken dat we in hetzelfde gebouw wonen haha. Ik wen gelukkig wel redelijk aan de warmte, maar iets koeler mag het wel worden in huis. Vooral ’s nachts!

  4. 29? Jij wint…
    Hier is het na veel en lang tochten terug na 25 graden… Maar ik speel vals want in mijn slaapkamer (op het Noorden) is het ‘heerlijk’ koel… Al is alles wat minder is dan 100 graden verhoudingsgewijs koel…

  5. Ik heb dan geen s-woord, maar ik ben ook binnen gebleven, omgeven door ventilatoren. Geef mij maar herfst. Of winter zonder sneeuw.

  6. Oud pand toevallig? Misschien moet je de verhuurder vragen om het te isoleren. Deed in mijn huis wonderen.

    • Ja, uit de jaren dertig. Gok dat ze het niet gaan isoleren, want er wonen hier nogal wat mensen en dan moeten ze dat bij iedereen gaan doen :(

Leave a Reply to Laura denkt