Maand: oktober 2016

Wanderbluh

Je bent net klaar met je bachelor, maar wil nog niet beginnen aan je master. Wat moet je nu gaan doen? Werken heb je nog lang geen zin in en je wil wel origineel zijn. Opeens heb je het: je gaat op vakantie reis. Het is ideaal. Je kunt veel feesten, zuipen en floepsedewoepen leert er heel veel van en het zorgt voor de beste Instagramfoto’s. Iedereen zal jaloers op je zijn.

Maar waar moet je naar toe? Je twijfelt tussen Australië en Bali. Je kent maar honderd mensen die naar Bali zijn gegaan en tweehonderd die voor Australië hebben gekozen, dus hop naar Bali.

Voor vertrek plaats je inspirerende quotes en allerlei varianten van ‘wanderlust’ op social media. Iedereen moet weten hoe speciaal jij bent. In eerste instantie is je reis ook geweldig. Alle geneugten des levens zijn aanwezig. Maar soms is het best wel eenzaam. Je mist je vrienden (de paar die dan niet ook zelf op reis is naar Bali) en familie. Je mist je retro wielrenfiets, waar je overigens nooit mee ging fietsen, want hallo, straks wordt hij gestolen. Soms heb je geen bereik, terwijl je net de duizendste strandfoto met ‘Explore. Dream. Discover.’ wilde plaatsen.

Je bent blij als je na zes weken (of zoals je zelf zegt: twee maanden) weer terug bent. Je vertelt iedereen over je geweldig unieke reis.
‘Ja en toen ging ik skinny dippen in-‘
‘Oh ja, dat heb ik ook gedaan!’ zegt je gesprekspartner. ‘Dat was echt moeilijk leuk.’
‘Ik heb zelfs met de lokale bewoners gepraat, want ik wilde wel de echte ervaring-‘
‘Die oude man met dat hoedje? Hij is zó hilarisch.’

En dan komt het besef. Het slaat zo hard in dat je Bokeh-sterretjes ziet.

Je bent een enorme basic bitch.

Lees maar

Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik heb leren lezen. Wel dat we een letterbak kregen op de basisschool met allemaal kleine, losse lettertjes om woorden mee te maken. Onder geen beding mocht zo’n letterbak vallen, want dan zou je nooit al die lettertjes meer kunnen vinden.

Natuurlijk liet ik per ongeluk (ik zweer) de letterbak van een ander vallen.

We leerden het verschil tussen de lange en de korte ij/ei. Elke vrijdag maakte de juf een tekening op het bord waar een cijfer in zat verstopt. We moesten raden welke het was. Genie als ik was, raadde ik het elke keer goed.

Als eerste lazen we de rode, vierkante Sleutelboekjes (kennen jullie die ook?). Mijn moeder nam me naar de bibliotheek en dat is een van de beste beslissingen die ze heeft gemaakt in haar leven, naast de beslissing dat er een tweede kind moest komen natuurlijk. Ook daar las ik in de Sleutelboekjes en zo begon een obsessie. De bibliotheek bevond zich in hetzelfde gebouw als waar ik elke maandag mijn pianoles had, dus leverde ik na het piano spelen altijd mijn tien boeken (dat was het maximum) weer in om tien nieuwe boeken uit te zoeken.

Ja, ik hield zo erg van lezen dat ik dacht: ik ga het studeren. Literatuurwetenschap welteverstaan. Je zou misschien denken dat je plezier vergaat als je verplicht boeken moet lezen, maar dat geldt in ieder geval niet voor mij.

En nu? Nu heb ik zowel twee boekenkasten in mijn huis, nog een boekenkast bij mijn ouders als ook duizend dozen vol boeken. Op verjaardagen krijg ik standaard een boek van mensen (of chocolade). Lezen is dood? Helemaal niet. Lezen is het leven.

De bomvolle babyboom en the Kik

We kwamen het theater binnen en waren direct omringd door babyboomers. Dat was even schrikken. Waren we bij onverhoopt bij omroep MAX beland? Nee, we bevonden ons in Barendrecht (of all places) om naar the Kik te kijken.

The Kik, waar moet ik die van kennen? Nou, het is een Neerlandse bietband (dit heb ik even schaamteloos gejat van hun website) en ze zijn onder andere bekend van hun liedje ‘Simone’ en als voormalig huisband bij De Wereld Draait Door. Deze voorstelling, ‘Met de deur in huis’, gaat over hun inspiratiebronnen. Denk aan dat ene bandje uit Liverpool en Annie M.G. Schmidt.

Ik was al eerder naar een voorstelling (en daarvoor optredens) van ze geweest. De vorige keer was met Manon. We namen kaartjes over van mijn broer en kwamen zo in een loveseat in het Oude Luxor te zitten. Ik vind Manon aardig, maar zó aardig nou ook weer niet.

Toen waren die oude ietwat oudere mensen me niet zo opgevallen. Maar nu was ik met Charmander, die nog maar een kuiken is (21 jaar) vergeleken met mij (25 jaar), laat staan met de andere bezoekers (55+). Dat is vast een verademing voor de bandleden van the Kik (zelf 30/40+, geloof ik), want zouden ze wel genoeg groupies hebben? Of misschien vallen ze juist wel op cougars.

Enigszins perplex liepen we rond. Achter ons hoorden we iemand zeggen: ‘Er is ook nog een bar aan de andere kant, zei die vrouw met het korte haar net.’
Helemaal in verwarring keek ik om me heen.
Elke vrouw had hier kort haar.

Tijdens de voorstelling was ik de babyboomers allang vergeten. Pas bij het applaus kwam het besef weer. Meteen appte ik mijn ouders.
‘Jullie zouden dit heel leuk vinden.’
In december ga ik dus weer, dit keer met hen. Ik hoop maar dat ik mijn ouders niet kwijtraak tussen hun soortgenoten.

Daag jezelf uit: oktober

Een paar jaar geleden begon ik met een rubriek op mijn blog die, hoe raad je het, ‘Daag jezelf uit’ heette. Hiervoor bedacht ik elke maand vijf uitdagingen voor die maand, want dat is leuk. En guess what: de rubriek is weer terug. Dit zijn de uitdagingen voor oktober om het leven mooier, spannender en gekker te maken. Aan jou de keuze om ze uit te voeren of niet.

1. Lees de krant eens he-le-maal. Ja, zelfs de dubieuze pagina’s en vooruit, ook de stripjes.

2. Geef alle kinderen die je tegenkomt een high five. Volwassenen mag ook natuurlijk.

3. Swipe op Tinder iedereen naar rechts en begin een gesprek met alle matches. ‘Hoi, hoe gaat het?’-gesprekken zijn niet toegestaan.

4. Geef een keer eerlijk antwoord als iemand vraagt hoe het met je gaat.

5. Reageer en vertel me wat het engste is dat je ooit hebt gedaan.