Archive for januari, 2017

januari 26th, 2017

Ja, ik doe de boodschappen, boodschappen, boodschap

Klassiekertje.

Toen ik in Rotterdam kwam wonen, was ik blij om te zien dat er (weer) op loopafstand van mijn huis een supermarkt was. Vol goede moed ging ik erheen. Rugzak mee met wat extra tasjes erin, boodschappenlijstje, mijn portemonnee. Verstandiger kan niet. Net voordat ik op mijn allervolwassenst naar binnen wilde stappen, kwam er een medewerkster op me af.

‘Op welke school zit jij?’ vroeg ze.
Achter haar stond een bord met de tekst dat scholieren niet welkom waren tussen elf en vier uur.
‘Ik zit niet op een school,’ snauwde ik naar haar en wilde al bijna mijn collegekaart in haar gezicht duwen.
Maar ik hield me sterk, zoals een echte volwassene dat zou zijn en vervolgde mijn weg. Misschien heb je me toen tussen de schappen met broodbeleg en blikken soep een traantje weg zien pinken. Ik was niet aan het huilen hoor, echt niet, omdat ik blijkbaar er als (toen) 24-jarige nog steeds uitzag als een scholier. Ik dacht gewoon aan iets zieligs.

(Waag het niet om nu te zeggen ‘Als je ouder bent, ben je er blij mee!’ Als ik ouder ben, zie ik er waarschijnlijk nog steeds uit als twaalf).

januari 22nd, 2017

Op naar het kattencafé

Soms is de wereld grauw. Bijvoorbeeld als er een nare man president van Amerika wordt of als je je teen stoot tegen de bank. Maar sinds vorig jaar is mijn leven een stuk verbeterd (en die van jou vanaf nu ook) en wel hierom: kattencafés.

Het begon met die in Amsterdam. Die is redelijk klein en in 020, maar vooruit. Ze hebben heerlijke brownies en natuurlijk geweldige katten. Dit is een van weinige goede redenen voor mij om wél naar de hoofdstad af te reizen.

Maar daarna kwam er geweldig nieuws. Twee nieuwe kattencafés, eentje in Den Haag (waar ik sinds mijn stage bij het toen nog Letterkundig Museum, nu Literatuurmuseum een beetje verliefd op ben geworden) en een in mijn eigen stad: Rotterdam, ja toch niet dan.

Oh jongens en deze kattencafé is toch echt de beste. Dat zeg ik totaal onbevooroordeeld. Het is lekker groot (ongeveer drie keer zo groot als die in 020), ze hebben in de winter red velvet chocolademelk met slagroom en er zijn kittens! Er is zelfs een kat die Roffa heet.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ik minimaal een keer per maand in een kattencafé te vinden ben. Laatst zelfs twee keer in een week, al is dat zelfs voor mijn doen wat extreem.

Ik zit alleen met een probleem: hoe leg ik mijn eigen kat dat ik naar cafés ga om andere katten te aaien…

januari 15th, 2017

Andere Laura

Iets zegt me dat ik dit al eerder door had kunnen hebben.

A photo posted by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Mijn ouders zijn echte trendsetters. Ze noemden mij, je raadt het misschien al, Laura en plotseling heette de halve wereld ook zo. Jan Smit schreef er zelfs (en helaas) een liedje over. Ik zal het hem nooit vergeven.

Op de middelbare school zat ik dan ook met twee andere Laura’s in de klas. Ik was niet gewoon Laura, niet eens dé Laura, maar Laura Bosua, want nou ja, zo heet ik volledig (gelukkig ben ik dan wel weer de enige in de wereld met die voornaam-achternaam-combinatie). Zelfs bij KCV noemden ze me zo, terwijl die Andere Laura’s niet zo klassiek en dus niet in de buurt waren.

Als je denkt dat het daarbij ophoudt, oh nee hoor. Mijn broer moest zo nodig een vriendin krijgen met dezelfde naam. Om je zusje nou bij haar volledige naam te noemen, gaat te ver, dus werd ik gedegradeerd tot ‘kleine Laura’. Aardig accuraat, daar niet van.

Die relatie ging uit en na de middelbare school dacht ik eindelijk van al die vervloekte Laura’s af te zijn. Maar niets was minder waar. Ik raakte zelfs bevríend met een Andere Laura. Die óók filosofie studeerde. Echt, hoe haalde ze het in haar hoofd, doe origineel ofzo. Oké, daarvoor studeerde ze wiskunde en ik kan niet eens wiskunde C op de middelbare school, dus heel misschien is ze wel origineel, maar NOU EN.

Het probleem met deze Laura is dat zij beweert dé Laura te zijn. Ja, mij maakt het ook aan het lachen, ik hoor je wel grinniken. Er is maar een dé Laura en dat ben ik natuurlijk. Ik bedoel, is zij wel eens herkend op straat? Vergeleken met Beyonce? Zijn er colleges in het buitenland over haar gegeven? Nee, inderdaad. Ze staat dan ook als Andere Laura in mijn telefoon. En ik in die van haar. De trut.

Ik denk dat ik de vriendschap maar ga opzeggen. Er kan maar een Laura de beste zijn. En dat ben ik.

januari 10th, 2017

Hier wil ik niet mee stoppen

Leuk hoor, al die moetjes van de goede voornemens die jullie hebben(NIET meer lui op de bank zitten, GEEN snoep, WEG met de alcohol), maar ik heb eigenlijk heel veel dingen waar ik niet mee wil stoppen:

– Katten gedag zeggen op straat.
– Zeuren over hipsters.
– Netflix.
– Huilen bij zielige films. Oké, bij bijna alle films.
– Boeken kopen. Die bibliotheek in huis zal er toch ooit moeten komen.
– Warme chocolademelk met slagroom. De enige reden waar ik de winter (oké, je kunt het op die ene dag dat het sneeuwde geen winter noemen, maar toch) heb overleefd tot nu toe.
– Het Ellegirlforum lezen. Hoet moet ik anders soggen?
– Mijn collega’s lastigvallen met gifs.
– Regelmatig naar het kattencafé gaan. Die in Rotterdam is echt een aanrader en dat zeg ik niet alleen, omdat het in Rotterdam is.
– Oké, eigenlijk iedereen lastigvallen met gifs en memes.
– Jurkjes kopen. Ook al heb ik er al duizend.
– Mijn vrienden ‘drollie’ of ‘flapdrol’ noemen.
– Toneelspelen. Ik heb me weer opgegeven voor een toneelcursus in het Engels!
– Alcohol (niet meer dan drie glazen, want dan ben ik een dronken droppie)
– Chocolade, want een leven zonder is geen leven.
– Altijd gekke typefouten hebben op WhatsApp, omdat het te lang duurt om alles leesbaar te typen.
– Mijn vrienden gebruiken voor hun tv, zodat ik naar TLC en MTV kan kijken (en bedenken dat ik toch maar weer zelf een tv moet nemen als ik ga verhuizen).
– Bloggen.

Tags: