Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.
***
Al twintig jaar was meneer de Haas beheerder van ontroerende zaken. Als iemand het moeilijk had in het dorp, kwamen ze naar zijn winkel op de dijk toe.
‘Ach heden,’ zei meneer de Haas dan. ‘Jij hebt het zwaar te pakken. Hier is een ijsje met spikkels, ook al ben je geen kind meer.’
Soms kwam er iemand die hulp vroeg met onroerend goed.
‘Oei,’ zei meneer de Haas daarop. ‘Dan zit u hier verkeerd.’
Het was een fout die veel werd gemaakt.
Vaak vulden zijn ogen zich met tranen als hij na sluitingstijd de winkel goed doorkeek. Een toevallige voorbijganger zag het wel eens en dacht ontroerd dat meneer de Haas wel elke dag ontroerd moest zijn door dat omringen van ontroerende zaken. Maar dit waren geen tranen van klein geluk, dit was van groot verdriet. Een ontluikende narcis aan de rand van de vijver, de schaterlach van een kind of de eerste keer dat je een mooi liedje hoort, het deed hem niets meer. Elke dag zag hij het aan, maar zelfs de blije klanten deden hem niets meer. Hij voelde zich leeg van binnen. Het donker kwam pas na sluitingstijd, wanneer niemand meer om zijn hulp vroeg en hij stilletjes in zijn huis bij de haard zat. Alleen.
Weet niet wat ik precies wil zeggen maar vind het zo bijzonder en zo mooi geschreven <3
Ah, dat vind ik heel lief <3
Wat een super stukje, Laura! Mooi hoor.
Arme meneer De Haas… Voor hem is er niemand…
Ach gossie, wat verdrietig.
Mooi. Toevallig maakte ik deze typfout gisteren nog in een gesprek met een vriend (toen ik het wel over onroerend goed wilde hebben), kan het wel waarderen hoe je de werkelijkheid een beetje op z’n kop zet door te doen alsof ontroerende zaken daar deel van uitmaken.
Wow. Ik ben hier even stil van, wat treurig.
Ik ben fan van jouw verhalen!
Ik ben fan van jouw reacties!
Mooi Laura!! Heel leuk hoe je de werkelijkheid een beetje anders draait en daar een hele nieuwe werkelijkheid omheen bedenkt :)
Een ontluikende narcis aan de rand van de vijver…
Mooie (misschien wel onbewuste) verwijzing naar de Griekse mythologie. Zeker omdat meneer de Haas zelf allesbehalve narcistisch is!
Hij was onbewust, maar leuk dat je dat erin ziet, terwijl ik dat zelf niet beseft had!