The bitch is back

Ja hallo, ik ben weer in Nederland. Ik ga uiteraard nog een blog schrijven over welke dingen me zijn opgevallen in Taiwan (spoiler: ze trekken wcpapier niet door, maar gooien het in de prullenbak), maar hier volgt eerst een verslag aan de hand van deze blog met mijn paniekerige vragen:

– Dertien uur vliegen!!! ’s Nachts!!! In een vliegtuig!!! Ik heb nooit langer dan twee uur in een vliegtuig gezeten en al helemaal niet ’s nachts. Het is dus de bedoeling dat ik ga slapen, maar hoe doe je dat in een vliegtuig? En hoe kom je überhaupt die dertien uur door zonder trombose te krijgen en pijnlijke billen van het zitten? Hoe zit het met eten? Zoveel vragen #n00b. Slapen in een vliegtuig doe je niet. Er zijn mensen die het kunnen, maar ik niet. De dag erna heb ik twaalf uur geslapen, maar voelde ik me alsnog moe. Je voorkomt de trombose door een stoel aan de zijkant uit te kiezen en af en toe op te staan. Of door heel vaak naar de wc te gaan. Pijnlijke billen heb je waarschijnlijk alleen als je geen billen hebt, but I got that booty. Eten krijg je in overvloed, mijn god.
– Ik ben bovendien nog nooit buiten Europa geweest. Krijg ik een jetlag? Krijg ik een cultuurshock? Wat kan ik verwachten van Taiwan? Hoe gaat dat als je niets begrijpt, omdat alles in het Chinees is? Ik heb geen idee of ik een jetlag had, want ik had een nacht niet geslapen, dus het zou ook daardoor kunnen komen. Wel heb ik de hele vakantie geen honger gehad (ik at wel hoor). De cultuurshock viel me mee, maar aan het einde van de vakantie vond ik het wel vervelend dat niets vertrouwd was en dat ik niets kon lezen. Gelukkig had ik een tolk bij me.
– Hoe zorg ik ervoor dat ik niet al mijn geld uitgeef? En dat alles in mijn koffer past? Geen zorgen, ALLES in Taiwan is goedkoop. En mijn koffer was net zo zwaar heen als terug, terwijl ik wel allemaal cadeautjes had gekocht????????????????
– Waarom mag mijn kat niet mee? En wat moet ik doen zonder haar dagelijkse kopjes en gespin? Je kat heeft in je koffer geplast, dus die mis je pas eind van de tweede week.
– Wat als ik verdwaal en Enya (de vriendin die daar woont) kwijtraak? Moet ik dan voor altijd in Taiwan wonen? Op straat? En wat voor gevolgen heeft dat voor mijn blog? Ik ben niet verdwaald en alle bloglezers zijn me dankbaar.
– Wat voor gevolgen heeft de gemiddelde lengte van Taiwanezen die dichterbij mijn eigen lengte komt voor mijn mentale gesteldheid en mijn nek? Ik heb me nog nooit zo prettig gevoeld.
– Hoe moet je met stokjes eten? En hoe moet je met stokjes eten zonder dat je er duizend jaar over doet? De eerste poging lukte meteen en elke dag ging het een stukje sneller.
– Moet ik me om de tien minuten insmeren om te zorgen dat ik niet verbrand? Nee, want het regent de halve tijd. En met regenen bedoel ik NON STOP KEIHARDE REGEN. Gelukkig was het wel een paar dagen zon en toen ben ik gewoon niet verbrand.
– Wat voor kleding moet ik meenemen? En hoeveel? En schoenen? Tip: neem geen maxidresses mee, want als het warm is, zijn ze te warm en als het regent (maar wel warm is, want tropisch) dan worden ze nat. Neem dus vooral korte dingen mee, maar niet teveel decoletté, want daar schrikken ze van. Schoenen: goede sneakers.
– En wat dacht je van boeken? E-reader doe ik niet aan, maar hoeveel echte boeken moet ik dan meenemen en welke? Ik had dus speciaal drie pockets gekocht, waarvan ik er twee ben vergeten. Dit is geen goed plan. Gelukkig had ik wel veel tijdschriften mee. In Taiwan valt nauwelijks een Engels boek te kopen, dus daar kun je niet op vertrouwen.
– Hoe zorg ik dat een travelblogger word en alles gesponsord krijg? DOE HET HET NIET, HET IS HET NIET WAARD. Je kunt beter lifestyleblogger worden, dan krijg je een gevarieerder aanbod aan spullen #gratis #opgestuurd #nospon.

Een blogje met cultuurverschillen volgt nog. Voor nu ga ik proberen te wennen aan de kou (heeft iemand daar nog tips voor?).