Fake travelblogger coming through.
Iemand vroeg zich na deze blog met de dubieuze titel af of ik mijn vakantie in Taiwan nou leuk vond. Ik kan me die vraag wel voorstellen, want ik weet het antwoord eigenlijk niet zo goed. Oh ja hoor, tegen kennissen zeg ik ‘Leuk!’ als ze vragen hoe het was. Maar ik zeg ook ‘Goed!’ als ze vragen hoe het gaat, terwijl dat ook niet altijd zo is. Het was namelijk niet alleen leuk in Taiwan.
Laat ik beginnen met dat ik niet aan wanderlust lijd. Hiervoor was ik nooit buiten Europa geweest en daar zat ik ook niet zo mee. Mijn moeder heeft vliegangst, dus vroeger waren we aangewezen op de auto en daarna had ik nooit echt veel geld (of: nooit echt veel geld ervoor over). Reizen schijnt je leven te verrijken en hoewel dat deels ook klopt, vind ik mijn leven op deze manier ook gewoon prima. Er zijn ook andere manieren om je leven te verrijken (boeken, mensen, boeken!).
Bovendien ben ik een semi-verwend kind. Kamperen deden we niet aan. Onder geen enkele voorwendsel zal ik in een tent slapen. Dat heb ik dan ook nooit gedaan. Ik zie er echt niet de lol van in om op vakantie primitiever te gaan leven dan je normaal doet. Met een wcrol ’s nachts over de camping naar de wc lopen? ’s Ochtends uit je tent branden? Het zal wel erg zen en alles zijn, maar ik zou er doodongelukkig van worden. Ook backpacken (hallo, mijn rug doet al pijn als ik mijn laptop in mijn rugzak doe) gaat hem echt niet worden. Die gatachtige constructies wat ze wc’s noemen in Taiwan vond ik al erg genoeg. Niet dat ik all inclusive op een strand mijn billen wil branden (doe mij maar iets meer cultuur) of nooit meer op vakantie zou willen, maar reizen zoals de echte ékte travelbloggers doen? Niet voor mij.
Dus. Taiwan. Het was mooi, het was anders, er was lekker eten. Maar na anderhalve week wilde ik gewoon naar huis. Niet vanwege heimwee, maar álles was anders daar. En ik wilde weer iets bekends zien. Ik was bijna blij om af en toe de grote, gele M te zien, terwijl ik daar nooit eet. Kun je nagaan.
Ik ben blij dat ik Taiwan heb gezien, want het was een kans (hoeveel vrienden kennen jullie die in Taiwan wonen?) en ik wist echt niet wat ik kon verwachten. Ik heb me er ook zeker wel vermaakt en er van geleerd. Maar voorlopig wil ik het vliegtuig niet inspringen en al helemaal niet naar een of ander ver land. En dat is oké. Er zijn al genoeg travelbloggers.