Moeilijke momenten in het leven van de kleine medemens

Ik ga echt nieuwe vrienden zoeken.

A post shared by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Ik zou niet willen zeggen dat ik een heel zwaar leven (nee, maar echt héél zwaar) heb, maar of is het nou makkelijk is om zo klein te zijn? Nee, zeker weten niet. Regelmatig moet ik het kleine beetje waar ik uit besta bij elkaar rapen en de moed hervatten om door te gaan in deze lange, lange wereld. Ja, het is een moeilijk bestaan voor uw kleine medemens:

– Er zijn nooit broeken voor mijn lengte. Gelukkig bestaat er zoiets als kleermakers. Maar hoe zit het dan met sportbroeken? Hier is uw gratis tip van de dag: koop een driekwart sportbroek en u zult merken dat die het hele been bedekt doch niet de grond raakt.
– Over kleding gesproken: een leuk shirtje zien dat heel hoog hangt en dan maar niet de moeite doen om erbij te komen.
– Sowieso altijd Lange Mensen om hulp moeten vragen in de supermarkt, omdat je er soms zelfs met krukje niet bij kan.
– Als ik twee staartjes in doe en een kleurrijk T-shirt aantrek, kan ik dus echt door voor twaalf jaar. Oké, veertien.
– Mijn favoriete hobby is om mijn handen te vergelijken met die van random mensen, omdat niemand kleinere handen heeft (kinderen niet meegeteld).
– Kleine handen zijn alleen best wel lastig als je probeert gitaar te leren spelen. Missie mislukt.
– Barkrukken zijn het equivalent van een klimwand en mijn voeten raken de grond zelden als ik op een stoel zit.
– Heel misschien moest ik een keer in een restaurant van tafel wisselen, omdat de tafel te hoog was om goed aan te kunnen eten.
– Zelfs in Azië ben ik niet lang (maar wel normaler).
– Chronische nekpijn van het omhoog kijken gegarandeerd.
– Net heel strategisch een plekje in de bios gekozen (zo hoog mogelijk in het midden) en dat er dan net een Lang Persoon voor je gaat zitten.
– Ik had nieuwe handschoenen nodig en dacht: laat ik voor de grap kinderhandschoenen passen bij de Hema. Nou jongens, mijn leven is tot een nieuw dieptepunt gekomen: ik pas handschoenen voor achtjarigen.
– Waarom verbaasde me dat zo? Ik was er immers een paar maanden geleden achtergekomen dat mijn negenjarige achterneefje net zo lang is als ik. Tot groot vermaak van de de rest van de familie.
– En de uitspraak die nooit niet gedaan zal worden: ‘Huh, je bent echt klein??????’ (meestal door lezers van deze blog, #danmaarnietfamous).

7 Comments to “Moeilijke momenten in het leven van de kleine medemens”

  1. Sommige dingen zijn herkenbaar. Ik was afgelopen zomer op een vliegveld in Italië en alle eettafels waren er bezet. Ik ben in de kinderhoek gaan zitten en ik paste perfect aan de tafel…

  2. Arme jij. Klein maar fijn helpt wellicht niet (meer)?

  3. Heftig hoor Laura. Zal ik anders even een psycholoog voor je inschakelen, want zo verder zonder hulp is geen optie denk ik.

  4. Mag ik lachen? Je schrijft zo leuk (Reageert er een psycholoog, reageert ze zó :P)

  5. En het ergste is: over niet alle te lange tijd zet langzaam maar zeker de krimp in.. Leuker kunnen we het niet maken..

  6. Love de reactie van je WhatsApp-gesprekspartner.

Leave a Reply