Het begint

Je begint op de basisschool. Die acht jaren zijn zo uitgestrekt als maar zijn kan. Je was voor eeuwig kind. En dan komt pats, boem, de middelbare school. Huiswerk, wiskunde, clubjes. Het lijkt wel jaren te duren, voordat die eerste herfstvakantie komt. Er zal nooit een einde komen aan de hoeveelheid toetsen, lessen en pauzes met kleffe boterhammen. Het eindexamen lijkt onmogelijk: hoe kun je nou zoveel leren? Maar dan kom je op de universiteit terecht en heb je om de twee maanden een nog grotere en moeilijkere hoeveelheid stof om in je hoofd te stoppen. De tentamens blijven maar komen en wat dacht je van de essays? Je vreest met grote vrezen voor de scriptie en bijna al je angsten komen uit. Behalve die ene: dat je het niet haalt.

Want opeens sta je daar met je diploma in de hand. Zoveel jaren heb je geleefd van cijfer naar cijfer, van prestatie naar prestatie en nu is het klaar. Oh nee, het is niet alsof je geen doelen meer hebt. Je bent op zoek naar werk, je wil uit je studentenkamer en misschien moet je die ene cursus gaan doen? Maar er zijn geen cijfers meer. Het ‘echte’ leven is begonnen. Het grote mensenleven.

En het is zowel makkelijker als moeilijker dan je dacht.

7 Comments to “Het begint”

  1. Welkom dan maar. En succes. En veel plezier vooral.

  2. Ook kleine Laura’s worden groot, schreef zij en pinkte een traantje weg..

  3. Ik vind het nog steeds heerlijk. Al word ik wel zo af en toe zwetend wakker, omdat ik dan weer heb gedroomd dat ik mijn diploma weer moet inleveren.

  4. Die middelbare schooltijd was, na een wat stroef begin, enorm geweldig.

  5. Je schrijft echt een leuk en spontaan, ga zo door! Ik blog over mijn beperking en ben nog vrij nieuw in het blog wereldje! Ik blijf je zeker volgen!

Leave a Reply to Laura denkt