Archive for juli, 2018

juli 30th, 2018

Verstandig

View this post on Instagram

Home is where the cat is.

A post shared by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Zoals de mensen op Bloglovin’ wel gemerkt hebben, heb ik voor het eerst (!!!) in mijn bloggeschiedenis een blog verwijderd. Op 24 juli was ik namelijk jarig (jawel, ik ben nu 27…) en die dag ervoor waren mijn verstandskiezen getrokken. Als je verstandskiezen getrokken zijn, kun je geen taart eten. Jullie kunnen je wel voorstellen dat ik nogal sip was en dat die blog daarom ook niet al te blij. Ik wilde niet zo’n depri blogje erop hebben, dus heb ik hem verwijderd.

Maar nu ben ik weer terug. Nog wel een beetje sip, want ik kan nog steeds niet normaal eten (zacht eten begint snel te vervelen). Hier een samenvatting van mijn kaakchirurgavonturen, mocht je geïnteresseerd. Mocht je niet geïnteresseerd zijn, dan kun je overgaan naar de volgende alinea:

– Een paar weken geleden werden mijn verstandskiezen aan de ene kant eruit gehaald. Het bleef maar pijn doen, maar ik dacht dat dat hoorde (ja weet ik veel, ik was een leek op het gebied van verstandskiezen). Totdat ik opeens niet meer kon slapen van de pijn. Geloof me, ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Dus ik in de bus trein metro auto naar het ziekenhuis (want ik was in Rotterdam naar de kaakchirurg gegaan), waar bleek dat ik een ontsteking had. Dat hebben ze uitgespoten en toen bleek dat de pijn daarvoor niet de ergste pijn was die ik ooit had gehad, maar dit. Daarna heb ik de hele tijd gehuild (Apotheker: ‘Heb je nog vragen?’ Ik: ‘Huilerdehuil’.).
– Toen ging het weer beter, maar moest ik dus voor de andere kant. U kunt zich voorstellen dat ik doodsbang was. Natuurlijk moesten we ook nog lang wachten en kreeg ik tachtigduizend spuiten (ik ben bang voor naalden). De dagen erna zag ik eruit als een halve hamster en alsof iemand met een gele marker random op mijn wang had gekleurd. Inmiddels ben ik weer toonbaar voor publiek.
– Tip van de dag: als je onderste verstandskiezen eruit worden gehaald, vraag dan altijd om een monojectspuitje, waar je na het eten de wond mee kan uitspoelen. Die horen ze eigenlijk gewoon mee te geven, maar waren ze bij mij vergeten met alle gevolgen van dien.

Ik ben nu heel erg jaloers op mensen die harde dingen kunnen eten, maar ooit komt de dag dat ik dat ook weer kan doen. En er zijn gelukkig ook leuke dingen:

– IJs is fijn. IJs is altijd goed. Soms is er zelfs spekkoekijs. Dat is al helemaal top.
– Er zijn vrienden die je aan het lachen maken, ook al doet het pijn om te lachen (hechtingen).
– Eind september ga ik weer toneelspelen en man, wat heb ik daar zin in.
– Er komen allerlei leuke cultuurfestivals aan (ik ben niet zo van de muziekfestivals en tenten en bier enzo), zoals het Waanzin Festival en International Literature Festival.
– Ik heb echt genoten van het nieuwe seizoen van Orange is the New Black (Heb je dat nu alweer uit? Ja).
– En het allerfijnste: verstandskiezen kunnen niet meer terug groeien.

juli 15th, 2018

Iets over

Utrecht is mooi. Punt.

A post shared by Laura Bosua (@lauradenktwel) on

Het is niet dat er niets gebeurt. Er gebeurt genoeg. Ik zou van alles kunnen schrijven, bijvoorbeeld:

– Iets over verstandskiezen eruit halen en terug naar het ziekenhuis moeten vanwege ontsteking en pijn, veel pijn.
– Iets over binnenkort wéér moeten voor de andere kant en bang, veel bang.
– Iets over spekkoekijs.
– Iets over wonen in Utrecht en dat het gek voelt, maar dat dat vast wel overgaat.
– Iets over films, zoals My Generation (documentaire over de jaren zestig) of On Chesil Beach die anders was dan ik had verwacht (maar ik had de trailer niet gezien), maar op een goede manier.
– Iets over dat je in Louis ’t Hartlooper eigenlijk niet in je eentje in de zaal mag zitten in verband met brandveiligheid, maar dat ik er toch bijna in mijn eentje zat, totdat er helaas op het laatste moment toch twee mensen kwamen.
– Iets over dat ik zo onhandig ben, bijvoorbeeld dat mijn vinger tussen de deur kwam of dat ik met mijn schouder tegen mijn bureau stootte en over de duizend blauwe plekken die ik heb.
– Iets over dat bewakers in supermarkten een ding is in Utrecht.
– Iets over vriendinnen van de middelbare school die nu weer op een kwartier fietsen afstand wonen, net als vroeger. En ook iets over beste vriendinnen die opeens op fietsafstand (wel een halfuur, maar dat is een detail) wonen en hoe gek het voelt dat we opeens ook spontaan kunnen afspreken.
– Iets over mijn nachtmerrie van mensen die opeens voor de deur staan zonder dat van tevoren te zeggen, ook al heb ik dit recentelijk gelukkig niet meegemaakt.
– Iets over Spinvis.
– Iets over mannetjes in huis (monteurmannetjes etc) die altijd een geurwalm achterlaten.
– Iets over uit pure nood minimalist worden, omdat je studio niet zo groot is.

Maar weet je, al die kleine dingen vormen samen ook een blog. Dus waarom niet gewoon zo. Hoppa.

juli 1st, 2018

Just move it

Kijk, ik wist al dat verhuizen geen feest was. Mensen zeggen niet voor niets dat verhuizingen een van de meest stressvolle gebeurtenissen zijn. Maar deze verhuizing, damn. Laat ik het zo stellen: ik heb weer een paar nieuwe dingen geleerd over verhuizen.

– Ik dacht dat ik een jaar geleden tijdens mijn vorige verhuizing al heel veel weggegooid had. En dat klopt ook wel. Maar blijkbaar heb ik alsnog heel veel spullen, ook al heb ik nu weer aardig wat weggegooid. Ik weet niet of het minimalisme in me zit.
– Over gebrek aan minimalisme gesproken: waarom houd ik van lezen? Boeken zijn zoooo zwaar.
– Trek voor alles langer uit. Dus ook al zegt de IKEA dat ze binnen twee of drie dagen kunnen bezorgen, ga uit van langer. Anders kan het zomaar voor komen dat je nog een paar dagen zonder meubels zit.
– In een leeg huis zitten is geen pretje. Op een luchtbedje slapen ook niet (ik ben niet echt het type voor kamperen) en vuilniszakken voor je ramen in plaats van gordijnen? Die vallen er altijd midden in de nacht af.
– Katten zijn leuk, maar niet als je moet verhuizen.
– Als je huis niet zo groot is en er komen gordijnmannen, Ikeamannen of vriezermannen over de vloer, dan is dat enorm ongemakkelijk, want waar moet je in godsnaam heen en wat moet je doen???
– Het maakt niet uit dat je drie maanden geleden al internet hebt aangevraagd. Je hebt het nog steeds niet (iets met glasvezel en bedrijven die niet communiceren…). Dat is een probleem als je vanuit huis werkt ja.
– Ik heb geen gevoel voor richting (dit wist ik al). Dat is erg onhandig als je in een deels nieuwe stad gaat wonen.
– Ik zal de komende vijftig jaar hier moeten blijven wonen, want verhuizen is de hel.

Tags: