https://www.instagram.com/p/BsqrUp9g_fB/
Drie jaar heb ik in Rotterdam gewoond. Roffa, 010, Maasstad, hoe je het noemen wil. Ik moet het eerlijk toegeven: het waren niet de beste jaren uit mijn leven. Liefdesverdriet, een buurman die me bedreigde en de drukke stad. Ik dacht dat ik opgelucht zou zijn als ik eenmaal in Utrecht zou wonen.
Maar nu wil de ironie van mijn leven dat ik een baan vond in Rotterdam, terwijl ik net naar Uutje verhuisd was.
‘Ga je weer terug?’ vraagt iedereen.
Mijn antwoord is dan altijd: ‘No way.’
Rotterdam is te groot, onveilig en ik houd van oude stadjes.
Maar nu ben ik er toch steeds weer te vinden. Met de tram ga ik langs plekken waar ik eerst fietste, gewoon, zonder na te denken, richting bestemming. Elke keer als ik op Rotterdam Centraal ben, heb ik de neiging om naar huis te lopen. Maar dat huis is er niet meer. Er woont iemand anders.
En dan de Rotterdamse taal en mentaliteit. De natte T. Het niet lullen, maar poetsen. Alle leuke plekken (de filmhuizen, de Leeszaal, Koekela, Witte de With, Museumpark, Blijdorp en ik kan nog doorgaan) en leuke mensen (die weten zelf wel dat ze het zijn). Dichterbij familie zijn.
Maar nu woon ik in Utrecht (geen zorgen, 030, jij krijgt ook je eigen blog). En Utrecht heeft zo zijn eigen plekjes, mensen en taal. Plekjes en mensen waarbij ik me heel erg op me gemak voel. Alleen het accent heb ik nog niet door. Voorlopig houd ik dus toch maar bij de natte T. Maar dan wel in Utrecht.
Fijn blogje weer, dit! Nu kun je van allebei de steden profiteren, ook mooi :)
Pfjiew. Gelukkig. Ik was al bang dat ik een RotterdamRondleiding ging krijgen.
Ik ben volgens mij nog maar twee keer in Rotterdam geweest dus de stad is voor mij erg onbekend. Utrecht ken ik wat beter, ik werk natuurlijk ook in Amersfoort dus het is wat dichterbij. Ik vind het zelf altijd wel fijn om zo in het midden van het land te wonen.
Jaa Utrecht verhalen moeten ook komen! Ik moet wel eerlijk zeggen: ik kom nu al 8 jaar wekelijks in Rotterdam en ik begin langzaam smoorverliefd op die stad te worden.
Leuk en heel herkenbaar. Soms haal ik Leids en Rotterdams door elkaar.
Ik houd van Utrecht! En accenten zijn raar. Ik ben geboren in Heerlen, heb tot 2003 in Limburg gewoond, maar spreek geen woord van welk lokaal dialect dan ook. Daar speelt misschien in mee dat mijn ouders beiden niet Limburgs zijn, maar mijn broers spreken de “taal” wél vloeiend.
Ik kan me best voorstellen dat je een stad waar je zo bekend met en zoveel mee hebt een klein beetje mist af en toe. Gelukkig dat je je ook fijn voelt in Utrecht.
Ik kan ook nog altijd niet kiezen tussen Utrecht en Rotterdam dus misschien is het juist wel goed zo ook, een band met beide. Jij woonde voor je studie toch in Leiden, trouwens? Mis je dat nog wel eens?
Ik heb nooit in Leiden zelf gewoond, wel ernaast in Oegstgeest en Voorschoten. En dat mis ik nog steeds! Daar zou ik nog wel terug naar willen gaan (Oegstgeest en Leiden dan).
Hi Laura, voel je vrij om een keer langs te komen ;) Groetjes van de nieuwe bewoner op de Baljuwstraat!