Er zijn natuurlijk blogs vol dankbaarheidslijstje, maar vandaag ga ik me gewoon weer ouderwets ergeren.
Want kijk, ik ben gewoon aan het fietsen, ’s avonds. Muziekje op, naar binnen gluren bij mensen die de gordijnen open hebben en mijn lichtjes aan. Ja ja politie, ik ben heel braaf. Maar dan word ik opeens ingehaald door een fietser die ook denkt braaf te zijn. Mijn ogen knijpen samen, er vormt zich een fronsrimpel op mijn voorhoofd en ik denk: *vul hier een scheldwoord in*.
Flikker. Flikker. Flikker.
Dat is namelijk wat ik zie. Deze persoon heeft heel netjes een Hemalampje aan zijn bagagedrager geknoopt, maar het lichtje FLIKKERT. Ik heb nog nooit een epileptische aanval gehad, maar ik sta op het punt om er eentje te krijgen. Ik probeer het niet te zien, ik kijk naar de winkels waar ik langs fiets, maar het is onmogelijk.
Flikker. Flikker. Flikker.
Ik ben een heel rustig meisje, maar hier word ik agressief van. Een tijdje geleden begon ik aan mezelf te twijfelen: is het wel zo erg dat dit soort mensen bestaan? Ze houden zich toch aan de regels? Maar toen las ik dit en kon ik opgelucht ademhalen.
Dus, lieve mensen: laat jij jouw fietslampje altijd knipperen, flikkeren, schitteren? Niet doen! Het is verboden en superirritant. Bedankt voor uw aandacht.