Vakantiegevoel

Vorige week zat ik op een bankje in het park vlakbij mijn huis. Het grasveld is wit van de margrietjes. Rechts maakt een vader foto van zijn dochter, die al op jonge leeftijd gewend is aan de camera. Links zijn twee kinderen aan het voetballen. De zon doet een poging mijn benen bruin te kleuren. Ja hoor, ik heb hem: het vakantiegevoel.

Ik heb zin om te badmintonnen. Wanneer zijn we daarmee opgehouden? Op vakantie of gewoon in de straat met je broertje. Zuchtend de shuttle steeds oppakken. Lamme armen. ’s Avonds was je de zonnebrandcrème van je armen, die vervangen wordt door de geur van aftersun of dat spul tegen muggen. Ik was vergeten dat dat bij de zomer hoorde, die stomme muggen.

Tientallen boeken en tijdschriften namen we altijd mee in de auto naar Italië. Ik las ze allemaal uit. Op vakantie was er geen moeten, zelfs niet het moeten van genieten. Nu heet het reizen en telt het niet mee als er geen foto van staat op Instagram.

Het is het vakantiegevoel dat ook een beetje pijn doet, van dingen die nooit meer terugkomen, maar ook van dingen die nog staan te wachten. Misschien moet ik toch maar weer een badmintonset kopen.

Tags:

10 Comments to “Vakantiegevoel”

  1. O ja, wat een heerlijkheid. Gewoon 40 foto’s met een analoge camera, en dan thuis nog wat foto’s maken van de hond om het rolletje vol te krijgen zodat je het kon laten ontwikkelen.

  2. Ieder jaar als we op vakantie zijn en staan te badmintonnen zeggen we tegen elkaar ‘waarom doen we dit thuis niet?’. En ieder jaar opnieuw doen we het thuis nooit.

  3. Ik vind dit een beetje een gekweldemillennialgedachte, maar wil ‘m hier wel even ventileren: ik heb het idee dat heel veel fijne dingen ook gewoon altijd een beetje pijn doen, ergens.

  4. Treffend geschreven! Ja, het is gek dat we muggen gewoon collectief vergeten zodra het herfst/winter wordt!

  5. Jammer dat het zo anders is! Mooi geschreven. Voor veel mensen draait het om foto’s en wat andere mensen vinden. Op een strandje zie je meer meiden die selfies maken en niemand is echt aan het genieten. Vervolgens foto’s bewerken en plaatsen. Zo zonde….

  6. Mooi omschreven! Al heb ik echt zelden gebadmintond…

  7. “Het is het vakantiegevoel dat ook een beetje pijn doet, van dingen die nooit meer terugkomen, maar ook van dingen die nog staan te wachten.”

    Mag deze op een tegel(tje)?

  8. Het vakantiegevoel, daar word ik altijd blij van!
    Mooi geschreven.

Leave a Reply to Zo simpel is dan geluk