Ik wil vaker fictie schrijven en daarom heb ik dit onderdeel in het leven geroepen. Verhaaltjes over – je raadt het al – liefde. Omdat liefde fijn is. En stom. En raar. En bijzonder. Allemaal tegelijk.
***
Op de grond ligt een verloren luchtbedje. Het raam is beplakt met vuilniszakken die er midden in de nacht vanaf vallen. Overdag is er het geluid van boren, geschuif en gedoe. De woorden weerkaatsen tegen de muren en blijven maar terugkomen. Kastjes wachten om gevuld te worden en zuchten vervolgens onder het gewicht van alle borden. Het bed staat in delen tegen de verfloze muur. Alleen het licht van de lantaarnpaal zet hem in de schijnwerpers.
In dit huis zijn geen mensen weggegaan, series bekeken, de liefde bedreven. De vloer heeft nog niet getrild van de stampende ruzies. Alles wat hier gebeurt, gebeurt voor het eerst.